บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 409

รถแต่ละคันเริ่มมาจอดเข้าที่ ช่องว่างตรงกลางแบ่งสองฝั่งเป็นซ้ายขวา มีผู้หญิงที่แต่งตัวเซ็กซี่ ในมือถือแชมเปญไว้แล้วเปิดฝา

เธอยิ้มอย่างเย้ายวนแล้วเดินไปตรงกลาง เงยหน้ากระดกดื่มแล้วใช้มืออีกข้างดึงผ้าลงมาจากไหล่ เอามาโบกในมือ จากนั้นก็โยนขึ้นฟ้า

ผ้าสีแดงลอยลงมา วินาทีที่ถึงพื้น รถทั้งสองฝั่งก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาทีก็แล่นหายไปแล้ว

มีถนนที่สามารถแล่นออกจากที่นี่ได้ จากนั้นก็อ้อมหนึ่งรอบแล้วเเล่นตรงกลับมาในจุดเริ่มต้น

รถที่เเล่นกลับมาก่อนก็คือผู้ชนะ

ตอนที่อันเฉินแล่นรถออกไป มือทั้งสองข้างจับพวงมาลัยไว้แน่น เท้าก็เหยียบคันเร่งจนมิด วินาทีที่พุ่งออกไป เย่ซือเยวี่ยที่ไม่มีประสบการณ์ไม่ได้เตรียมตัวไว้ ทั้งตัวก็เกือบจะกระเด็นไปข้างหน้า

ถ้าไม่ใช่คาดเข็มขัดนิรภัยไว้ ตอนนี้หน้าผากของเธอก็คงจะชนกับกระจกหน้ารถแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็คงแย่น่ะสิ

เย่ซือเยวี่ยกระเด็นออกไปข้างหน้า แล้วถูกเข็มขัดนิรภัยดึงกลับมานั่งเหมือนเดิม จนหัวของเธอชนกับเบาะนั่ง แล้วรู้สึกตกใจมาก

พออันเฉินเห็นแบบนี้ มุมปากก็ยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย มือที่จับพวงมาลัยไว้ก็เริ่มหมุน

เป็นเพราะแบบนี้ เย่ซือเยวี่ยที่กำลังตกใจแล้วรู้สึกปวดหัวอยู่ ทั้งตัวก็เซไปเซมา พอเซไปจนมึนหัวหลายครั้ง ความเร็วก็เริ่มลดลง

เธอพยุงร่างกายไว้ หัวใจเต้นแรงมาก กัดฟันแล้วจ้องตะโกนไปทางอันเฉิน "นายเป็นบ้าหรอ"

เพิ่งพูดจบ ขาของอันเฉินก็เหยียบคันเร่งจนมิด แล้วตรงหน้าก็เป็นทางโค้งพอดี

เย่ซือเยวี่ยเบิกตากว้าง "อ๊าก หยุดรถ รีบหยุดรถเดี๋ยวนี้ จะชนแล้ว"

เธอรู้สึกตกใจมาก ขณะที่คิดว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ รถก็หักโค้งจนมีเสียงเบรคดังสนั่น ตัวเธอถูกเหวี่ยงจนกระแทกกับประตูรถ

รถก็เเล่นผ่านทางโค้งไปอย่างปลอดภัย

สีหน้าเย่ซือเยวี่ยซีดขาว จับหน้าอกตัวเองไว้ ใจเต้นแรงมากเหมือนเพิ่งรอดมาจากนรก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ โมโหจนตัวสั่น

เธอดูออกผู้ชายบ้าคนนี้ตั้งใจ เขาต้องตั้งใจแน่ๆ ทั้งๆที่สามารถผ่านไปได้อย่างปลอดภัย แต่กลับต้องทำให้เธอตกใจ เจ็บใจชะมัด

"ไอ้โรคจิต นายรอก่อนนะ รอ……"

ยังพูดไม่จบ รถก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง อันเฉินหรี่ตา ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงบ้าคนนี้มาถึงขั้นนี้แล้วยังกล้าด่าเขาอีก

หึ อย่าหาว่าเขาไม่เกรงใจแล้วกัน

ต่อจากนี้ ต้องเป็นฝันร้ายของเย่ซือเยวี่ยแน่นอน

การกระทำที่อันเฉินตั้งใจทำ เลยทำให้ความเร็วของรถแล่นไปจนถึงสูงสุด ถึงขั้นมองวิวรอบข้างๆไม่ชัด แต่เส้นทางตรงหน้ากลับชัดเจน

เป็นเพราะแบบนี้ อันเฉินก็เลยชอบพุ่งไปทางที่มีต้นไม้ ทางที่มีกำแพง ทุกครั้งที่เย่ซือเยวี่ยคิดว่าต้องชนจนเละแน่ๆ ก็หลบได้ทุกครั้ง หวาดเสียวแล้วทำให้ใจเต้นแรงมาก

"อ๊ากกกก อันเฉิน ไอ้บ้า ฉันจะฆ่านาย นายขับรถบ้าอะไรเนี่ย หยุดเดี๋ยวนี้"

"รีบโค้งสิ เร็วจะชนแล้ว อ๊ากกก……"

"ฉันไม่เล่นแล้ว ฉันจะลงรถ ฉันไม่อยากนั่งรถของนาย อ๊ากกกก……"

เสียงกรีดร้องของเย่ซือเยวี่ยดังก้องไประหว่างทาง

นอกจากอันเฉินจะทำให้เธอตกใจแล้ว ก็ยังไม่ลืมชัยชนะของการแข่งรถครั้งนี้ ถึงแม้เงินมูลค่าหนึ่งล้านจะไม่สำคัญกับเขามาก แต่ถ้าชนะได้ ใครอยากจะแพ้ล่ะ

สุดท้าย อันเฉินก็เป็นคนแล่นไปถึงก่อนคนแรก จนคนที่รออยู่กับที่ต้องส่งเสียงฮือฮาอย่างไม่เชื่อ