บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 433

บนเพจของบริษัทยังมีการแจ้งถึงการชดใช้ค่าเสียหายให้กับเวินหนิง โดยให้อยู่สองอย่างคือ ให้เวลาลาพักร้อนสองอาทิตย์พร้อมจ่ายเงินเดือนให้ และเงินค่าเสียหายอีกหนึ่งแสนบาท และเธอยังคงเป็นหัวหน้าแผนกการออกแบบบีเหมือนเดิม

และข้างล้างยังมีข้อความที่เป็นสีแดงว่า การโจรกรรมข้อมูลในครั้งนี้จบเพียงเท่านี้ จากนี้ไปทางบริษัทจะไม่มีการพูดถึงเรื่องนี้อีก ถ้าพบเห็นใครยังคงพูดกันถึงเรื่องนี้อยู่จะไล่ออกทันที

การที่บริษัทได้มีหนังสือขอโทษและได้มีค่าเสียหายให้ แทบจะทำให้คนทั้งบริษัทเชื่อว่าเวินหนิงนั้นถูกใส่ความ

แต่ยังคงมีวี่แววการพูดถึงบ้างเล็กน้อย ไม่สามารถที่จะทำให้หมดไปหรอก แน่นอนว่านี่ก็เป็นเพราะทุกคนก็ไม่ค่อยที่อยากจะเชื่อว่าถ้าหากพูดคุยเรื่องนี้จะทำให้ถูกไล่ออก เพราะกฏไม่สามารถทำอะไรกับคนหมู่มากๆได้

แต่ความคิดนี้หยุดลงเมื่อทันทีเมื่อฝ่ายบริหารได้ไล่หัวหน้าแผนกนึงออก การพูดคุยเรื่องดังกล่าวลับหลังก็เงียบหายไป

ห้องประชุม

คนที่นั่งอยู่ทั้งซ้ายขวานั้นต่างเป็นบรรดาผู้บริหารระดับสูงและผู้ที่ถือหุ้นใหญ่ๆ คนพวกนี้จะมาก็ต่อเมื่อในบริษัทเกิดเรื่องใหญ่เท่านั้น ถึงจะมาครบกันขนาดนี้

กับวันนี้ที่ถูกลู่จิ้นยวนนัดประชุมกระทันหันนั้นพวกเขาต่างก็ไม่รู้เรื่องอะไรเช่นกัน

ลู่จิ้นยวนมองทุกคนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง“วันนี้ที่เรียกทุกคนมา เพื่อที่เราจะมาประชุมกันเรื่องที่เกิดขึ้นกับแผนกออกแบบเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เรื่องการโจรกรรมทางการค้า”

พูดจบ คนที่นั่งอยู่นั้นต่างหันหน้ามองกันและกัน ถ้าสังเกตอีกนิดจะเห็นว่ามีน้อยคนนั้นที่สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

“ท่านประธานลู่ครับ เรื่องที่เกิดขึ้นกับแผนกเล็กๆอย่างแผนกออกแบบเนี่ย ไม่ต้องถึงขั้นต้องเรียกพวกเรามาหรอกมั้งครับ”คณะกรรมการหลิวยิ้ม พูดด้วยท่าทีสบายๆ

คณะกรรมการจางที่อยู่ตรงข้ามก็รีบพูดประจบทันที“ใช่ครับ เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้วไม่ใช่หรอครับ หัวหน้าแผนกออกแบบนั่นก็ได้รับเงินค่าชดใช้ความเสียหายไปแล้วจำนวนนึงด้วยนิครับ”

ลู่จิ้นยวนมองไปที่ทั้งสอง“คณะกรรมการหลิวครับ เรื่องเล็กที่คุณหมายถึงคือเรื่องอะไรหรอครับ? หมายถึงพนักงานที่ถูกกล่าวหาหรือเพราะคนที่กล่าวหาพนักงานนั้นเป็นคุณเองเลยเป็นเรื่องเล็ก?”

สีหน้าของคณะกรรมการหลิวเปลี่ยนทันที“ท่านประธานลู่ครับ ที่ท่านพูดหมายความว่ายังไงครับ? มันเกี่ยวอะไรกับผม ”

“เหตุการณ์โจรกรรมในครั้งนี้ ทางตำรวจได้รับแจ้งมาว่าบริษัทตระกูลลู่ได้รายงานว่าแบบร่างของแผนกออกแบบบีได้รั่วไหลไปที่บริษัทเอเคกลุ๊ปแล้ว”

แต่หลังจากที่ผมได้ตรวจไป ก่อนหน้าบริษัทเอเคกลุ๊ปเคยได้จัดงานแฟชั่นโชว์ก็จริง แต่แบบของการโชว์ที่ใช้ไม่ใช่แบบร่างของแผนกออกแบบบีที่เป็นของบริษัทเรา”

“พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ มีคนใช้เรื่องนี้ในการกู่เรื่องที่ไม่เป็นจริงขึ้นมา แล้วจับหัวหน้าแผนกออกแบบบีทีเออย่างเวินหนิง”

“คณะกรรมการหลิวครับ คุณทำเรื่องนี้ในตอนที่ผมไม่อยู่บริษัทเนี่ย จะไม่อธิบายอะไรให้ผมหน่อยหรอครับ?”

ตั้งแต่ที่ลู่จิ้นยวนเริ่มพูด ในห้องประชุมนั้นเงียบกริบไปแล้ว

สายของคณะกรรมการหลิววูบไหวเล็กน้อย แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อ ไม่กล้าแม้แต่จะมองตาของลู่จิ้นยวน ในขณะเดียวกันในใจก็โกรธที่ลู่จิ้นยวนไม่ไว้หน้าเขาสักนิด

จากที่เขาดูแล้วก็แค่หัวหน้าแผนกออกแบบเล็กๆคนนึง อีกทั้งยังเป็นแผนกบีอีก ถึงจะเป็นแผนกเอ ด้วยอำนาจและตำแหน่งของเขาแล้วจะล้มหัวหน้าคนนึง ไม่ถึงขั้นที่จะใช้ผู้คนมากมายขนาดนี้?

“ท่านประธานลู่ครับ ผมก็โดนคนอื่นทำให้เข้าใจผิดเหมือนกัน ตอนที่เอเคกำลังจัดแฟชั่นโชว์ คนในบริษัทก็พูดกันแล้วว่าเอเคนั้นขโมยแบบของแผนกออกแบบบีของบริษัทลู่ไป”