บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 464

แต่ก่อนนั้นชีวิตของเธออยู่ภายใต้เงาของฟิลเอ๋อฮอร์ตันมาโดยตลอด ตอนนี้อาศัยความพยายามของตัวเอง ในที่สุดชีวิตของเธอก็มีแสงสว่างมาบ้าง แต่คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ยังโดนคนอื่นเอาเธอไปเปรียบเทียบกับฟิลเอ๋ออีก

ผู้หญิงสารเลวที่มีพรสววค์อันยอดเยี่ยมคนนั้น เธอนั้นไม่มีความสามารถหรือพรสววค์อะไรเลยใช่ไหม

ฟิลเอ๋อถูกทอดทิ้งไปอย่างถาวรแล้ว ตอนนี้คนที่ตระกูลฮอร์ตันให้ความสำคัญคือเธอ และมีเพียงเธอเท่านั้น ฟิลเอ๋อเป็นตัวอะไร

คนโง่เขลาแบบนั้น จะเอาอะไรมาเทียบกับเธอได้

ตี้น่าที่ก้มหน้าอยู่ ตอนนี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยคลื่นพายุดำ

แต่ ณ ตอนนี้ สิ่งที่เธอทำได้ก็คือกลืนความแค้นลงไปในท้องของตัวเอง ไม่กล้าแสดงออกมาแม้แต่น้อย

ลู่จิ้นยวนในประเทศ H นี้ แม้แต่ลุงของเธอยังต้องยอมและให้เกียรติเขา ไม่ใช่คนที่เธอจะไปยั่วยุได้

หัวหน้าตระกูลฮอร์ตันหรี่ตาแล้วยิ้ม " มันเป็นเพียงประโยคของเด็กคนหนึ่งที่ไม่มีเจตนาอะไร ประธานลู่ดูจะจริงจังและจะเป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปหน่อยไหม "

ลู่จิ้นยวนขี้เกียจเล่นละครกับพวกเขาต่อ จึงพูดอย่างแผ่วเบา " ถ้าคุณชายฮอร์ตันคิดว่าเป็นอย่างนั้น ก็เป็นอย่างนั้น"

หัวหน้าตระกูลฮอร์ตัน: "... "

เขาหรี่ตาลง แล้วทำเสียง อืม ออกมา จากนั้นก็หันหลังพาคนของตัวเองเดินกลับไปยังที่นั่งสำหรับตระกูลฮอร์ตัน

หลังจากแขกทุกท่านที่มาร่วมงานแฟชั่นโชว์มาถึงภายในงาน ไฟในสถานที่ก็หรี่ลงทันที งานแฟชั่นโชว์เป็นอันเริ่มขึ้น

พิธีกรสาวผมบลอนด์ตาสีฟ้าในชุดพิธีกรได้ขึ้นเวที ทำให้บรรยากาศภายในคึกคักขึ้นมาทันที การกล่าวอธิบายสั้นๆถึงขั้นตอนและรายการแฟชั่นโชว์ จากนั้นงานแฟชั่นโชว์ก็เริ่มขึ้นอย่างเต็มตัว

เสียงดนตรีที่ไพเราะและแสงสีไฟที่อลังการดังขึ้น ตรงกลางเป็นเวทีลักษณะตัว T กว้างใหญ่ ไฟนีออนหลากสีเริ่มกะพริบและฟองอากาศใสก็ลอยขึ้นอย่างช้าๆ ทำให้สถานที่ทั้งหมดสวยงามมาก

ตามเสียงพิธีกรที่ดังขึ้น การออกตัวคนแรกคือแฟชั่นที่มาจากประเทศ Y

เวินหนิงรับชมอย่างจริงจัง ยังหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาถ่ายรูปเสื้อผ้าทั้งหมดที่เธอชอบและมีดีไซน์ที่โดดเด่นแปลกใหม่

ลู่จิ้นยวนหันหน้าไปมองดวงตาที่สดใสของเธอ มุมริมฝีปากที่เม้มขึ้นเล็กน้อย ดวงตาที่ดูนุ่มนวลมาก

เวลาผ่านไปแต่ละวินาที

" ต่อไปนี้จะเป็นแฟชั่นโชว์ของบริษัทตระกูลลู่ที่มาจากประเทศ H "

หัวใจของเวินหนิงกระตุกอย่างรุนแรง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองทันที เธอคว้าข้อมือของลู่จิ้นยวนที่อยู่ข้างๆ อย่างไม่รู้ตัว จับมันไว้แน่นและความตึงเครียดบนใบหน้าของเธอก็เกินคำบรรยาย

ลู่จิ้นยวนงงงวยแล้วกระซิบเบา ๆ " เวินหนิง เป็นอะไรหรือเปล่า"

เธอเม้มริมฝีปากส่ายหัว แต่ไม่พูดอะไร

เมื่อต้องคำนึงถึงนางแบบของแฟชั่นนี้จัดเลือกโดยผู้จัดงานแฟชั่นโชว์ ซึ่งเป็นรูปลักษณ์ชาวยุโรปทั้งหมด ดังนั้น เสื้อผ้าทั้ง 5 ชุดที่ตระกูลลู่ นำมาจัดโชว์นั้น จึงต้องใช้ความผสมผสานระหว่างสไตล์จีนและตะวันตกเท่านั้น

ผู้หญิงของประเทศ H นั้นมีรูปร่างความสูงที่ค่อนข้างจะดูเล็กและนิสัยออกแนวอ่อนหวาน ในขณะที่นางแบบชาวยุโรปส่วนใหญ่จะสูงและขายาว พร้อมกับบุคลิกที่กระตืนรือร้นอย่างเปลวไฟ

ถ้าไม่ต้องการให้เสียลักษณะความโดดเด่นของประเทศ แต่ยังต้องให้เข้าตาของชาวต่างชาติเหล่านี้ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะหาจุดกลางของทั้งสองประเทศได้

เวินหนิงมองไปที่สื่อนักข่าวที่ล้อมรอบอยู่พวกนั้น ที่กำลังถ่ายรูปนางแบบของเธอที่เดินออกมาอย่างกระหน่ำ แอบคิดว่า ถ้าโชคดีเสื้อผ้าที่ตัวเองออกแบบ สามารถปรากฏอยู่ในแฟชั่นวีค ใจเธอก็อดดีใจไม่ได้

แน่นอนว่าเธอแค่คิดเล่นๆเท่านั้น เธอไม่กล้าที่จะตั้งความหวังฟุ่มเฟือยแบบนี้ เสื้อผ้ามากมาย ตัวเลือกก็มากมาย มันไม่ง่ายเลยที่จะได้

ในไม่ช้า การแสดงโชว์ของนางแบบตระกูลฮอร์ตันก็เดินออกมา

เวินหนิงมองไปแววเดียว ก็รู้สึกทึ่งมาก

การออกแบบของตระกูลฮอร์ตัน ยังคงเป็นที่โดดเด่นด้วยความหรูหราและแพรวพราว ซึ่งมีอยู่สองชุดนั้นทำให้คนรู้สึกน่าทึ่งมากจริงๆ คู่ควรกับตระกูลดีไซน์ที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปีจริงๆ

แต่ว่า.

“ ถ้าฉันจำไม่ผิด หัวหน้าของตระกูลฮอร์ตันบอกว่าเสื้อผ้าที่พวกเขาจัดแสดงในครั้งนี้ ออกแบบโดยคุณหนูตี้น่าทั้งหมดเหรอ”

เวินหนิงพูดอย่างไม่แน่ใจ

" ใช่ เขาพูดอย่างนั้น"