บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 483

เห็นว่าสีหน้าคนคนนั้นไม่ดีมากนัก เย่ซือเยวี่ยเลยส่งสายตาให้เวินหนิง จากนั้นก็เดินไปแอบยัดอั่งเปาให้

พอเวินหนิงเห็นก็ต้องถอนหายใจ คิดถูกแล้วที่พาเย่ซือเยวี่ยมา

คนคนนั้นลังเลไปครู่หนึ่ง

"เรามาเช็คประวัตินิดหน่อย ไม่ได้มาก่อเรื่อง"

คนคนนั้นจับความหนาของอั่งเปา เลยรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร "พวกคุณดูได้ ก่อนเข้าไปต้องส่งโทรศัพท์มาให้ก่อน ถ้ามีคนมาเจอ ฉันรับผิดชอบไม่ไหว"

ทั้งสองรีบตอบตกลง เพราะพวกเธอก็ไม่ได้มาแอบสืบ แค่รู้ข้อมูลคนท้องที่คลอดวันนั้นก็พอแล้ว

เจ้าหน้าที่พาพวกเธอเข้าไปในห้องเก็บเอกสาร เวินหนิงบอกช่วงเวลา คนคนนั้นก็ขมวดคิ้ว "เอกสารนานขนาดนั้น คงเหลือไม่เยอะ พวกคุณไปหาเองเถอะ"

เวินหนิงก็ไม่ชอบให้คนมาเฝ้า พยักหน้าแล้วเดินเข้าไป

เพราะเป็นของเมื่อยี่สิบปีก่อน แล้วทางโรงพยาบาลก็มีการปรับปรุงย้ายที่ เพราะฉะนั้นข้างในเลยยุ่งมาก ไม่มีคนจัดเก็บเลย

ตอนที่ทั้งสองคนเข้า ข้างในมีแต่ฝุ่น ไอจนแสบคอ "ของที่เราจะหา คงต้องลงแรงแล้วล่ะ ยังดีที่แกเอาฉันมาด้วย ไม่งั้นคงเหนื่อยตายแน่ๆ"

"รู้แล้ว โชคดีที่มีแกเลยราบรื่น เดี๋ยวจัดการเสร็จ ฉันจะพาแกไปเลี้ยงเอง"

เย่ซื่อเยวี่ยค่อยยิ้มอย่างพอใจ ทั้งสองก็เริ่มเปิดหาเอกสารทันที

ค้นไปตั้งนาน เวินหนิงค่อยเห็นบันทึกเกี่ยวกับประวัติการคลอด พอเปิดดูก็รู้สึกดีใจ "หาเจอแล้ว อันนี้แหละ"

เล่มเอกสารในมือ เพราะนานมากแล้วเลยเริ่มเหลือง กระดาษก็บาง ตัวหนังสือก็ไม่ชัด อ่านไม่ค่อยออกเลย