บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 489

ลู่อันหรานลืมตาขึ้น ท่าทางยังงัวเงียอยู่

จากนั้นก็เห็นคุณพ่อสุดขรึมนอนด้วยท่าทางที่ดูไม่ดีมากนัก

"ว้าว อะไรครับเนี่ย"

ลู่อันหรานประหลาดใจ "ไม่ได้ไม่ได้ ผมต้องถ่ายรูปไว้ ถ้าอีกหน่อยพ่อว่าผม ผมจะเอาออกมาให้เขาดู……" ลู่อันหรานคิดไอเดียจะที่ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์

พอเวินหนิงได้ยินก็ตัวเกร็ง ลู่จิ้นยวนก็ขมวดคิ้ว

เด็กคนนี้นี่ ปกติชอบแกล้งคนอื่นค่อยว่าไปอย่าง ตอนนี้ก็ไม่รู้จักเกรงใจพ่อตัวเองแล้ว?

ดูเหมือนการบ้านจะน้อยไป เขาเลยว่างขนาดนี้

ลู่จิ้นยวนก็เลยปล่อยมือ ขยี้ตาเหมือนเพิ่งตื่น

ลู่อันหรานรีบหยิบโทรศัพท์มา แต่ยังไม่ทันได้ถ่าย ลู่จิ้นยวนก็ลุกขึ้นนั่งแล้ว

เห็นเขาถือโทรศัพท์ไว้แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ลู่จิ้นยวนก็หัวเราะในลำคอ "เช้าขนาดนี้ไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว ถือโทรศัพท์ไว้ทำไม?"

ลู่อันหรานถูกจับได้ เลยเกาหัวแก้เก้อ "ฮ่าฮ่า ผมเอาโทรศัพท์ออกมาเล่นไงครับ……"

"หื้อ? ใช่เหรอ?"

ลู่จิ้นยวนไม่ได้เปิดโปงเขา แต่กลับลุกออกจากเตียง หยิบโทรศัพท์ออกไปรับ

ลู่อันหรานค่อยถอนหายใจเสียงยาว ค่อยยังชั่ว เขาคิดว่าคุณพ่อโกรธแล้วจะลงโทษเขาซะอีก

ลู่จิ้นยวนเดินออกไป ดูหน้าจอโทรศัพท์ อันเฉินเป็นคนโทรมา

ผู้ชายขมวดคิ้วเล็กน้อย "ทำไม ได้เบาะแสที่โรงพยาบาลแล้ว?"

อันเฉินได้ยินน้ำเสียงที่เข้มงวดของลู่จิ้นยวน ก็รู้สึกว่ามีลางสังหรณ์อะไรไม่ดีบางอย่าง คงไม่ขัดจังหวะอะไรของเขาหรอมั้ง "ตอนนี้ผมถึงโรงพยาบาลแล้วครับ แต่ว่าเป็นหมอคนไหน ยังต้องให้คุณหนูเวินชี้ตัวครับ"

อันเฉินเอ่ยพูดอย่างระมัดระวัง

เมื่อวานเวินหนิงกับเย่ซือเยวี่ยไม่ได้ถามชื่อหมอคนนั้น ถูกไล่ออกมาก่อน ตอนนี้อันเฉินก็เลยไม่รู้ว่าเป็นหมอคนไหน

ลู่จิ้นยวนเลิกคิ้ว เอ่ยปากพูด "นายก็ไปถามเย่ซือเยวี่ยสิ เมื่อวานเธอก็ไป"

ลู่จิ้นยวนพูดจบ ความหงุดหงิดที่เด็กน้อยสร้างไว้หายไปไม่น้อย

ใครให้เมื่อกี้อันเฉินโทรมาขัดจังหวะล่ะ?

ลู่จิ้นยวนรู้ว่าถ้าอันเฉินเจอเย่ซือเยวี่ยต้องปวดหัวแน่นอน เลยจงใจจะเพิ่มความยากของงานให้เขา

"บอส……ไม่นะครับ……" ปกติอันเฉินเจองานที่ยุ่งยากลำบากไม่เคยบ่น มีแต่เย่ซือเยวี่ยที่ทำให้เขาปวดหัว

ผู้หญิงคนนั้นออกไพ่ไม่ตามเกมส์ ถ้าไปหาเธอ ไม่รู้ว่าจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า

"ฉันเชื่อความสามารถการทำงานของนาย"

ลู่จิ้นยวนได้ยินเสียงบ่นของอันเฉิน อารมณ์ก็ดีขึ้นไม่น้อย

สุดท้ายถ้าอยากให้ตัวเองอารมณ์ดี คงต้องสร้างอยู่บนความทุกข์ของคนอื่น

ได้ยินลู่จิ้นยวนพูดแบบนี้ อันเฉินก็ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องทำตามคำสั่ง

คิดไปคิดมา สุดท้ายก็โทรไปหาเย่ซือเยวี่ย คิดว่าจะถามเธอเรื่องสถานการณ์เมื่อวาน

เย่ซือเยวี่ยเพิ่งตื่น กำลังจะอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน จากนั้นก็ได้รับโทรศัพท์จากอันเฉิน