บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 49

เวินหนิงถูกอุ้มขึ้นรถ อุณหภูมิร่างกายของลู่จิ้นยวนก็ลอยมา รู้สึกไม่อุ่นมาก แต่ก็ทำให้หลงไหลจนไม่อยากตื่นมา

แต่ว่า เพียงชั่วพริบตาเดียว เธอก็รู้สึกตัวแล้วจับเสื้อของผู้ชายคนนั้นไว้ "ปล่อยฉันลงมาเถอะ ฉันเดินเองได้"

ลู่จิ้นยวนมองไปที่เวินหนิง สีหน้าของเธอซีดขาวเหมือนกระดาษ เป็นเพราะหนาวด้วยจนทำให้ริมฝีปากเธอซีดจนม่วงเหมือนกัน มีแต่ดวงตาคู่นั้นที่ยังเป็นประกาย

ผู้หญิงคนนี้จะโอดเก่งทำไม? สภาพเธอตอนนี้ยังเดินได้เหรอ?

ลู่จิ้นยวนขมวดคิ้วเข้มแล้วเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ "เธอจะอะไรนักหนา?"

เขาไม่ได้อ่อนโยนกับผู้หญิงแบบนี้บ่อยๆ ไม่คิดเลยว่าเวินหนิงเหมือนไม่รู้สึกแคร์อะไรเลย

"ฉัน……บนตัวฉันมีกลิ่น" เวินหนิงเอ่ยอย่างขายหน้า น้ำที่จางหย่าหลินสาดใส่เธอเป็นน้ำสกปรก ยังมีกลิ่นอีก คนรักสะอาดอย่างลู่จิ้นยวนจะทนได้ยังไง?

อีกอย่าง เสื้อผ้าของเขาสั่งตัดโดยเฉพาะ ถ้าทำให้สกปรกมีกลิ่น เธอก็ไม่มีปัญญาชดใช้

สีหน้าของลู่จิ้นยวนที่ไม่ดีมากนักก็แย่ไปกว่าเดิม เวินหนิงเตรียมใจที่จะถูกโยนลงมาแล้ว แต่ผู้ชายที่อุ้มเธออยู่กลับเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น แล้วโยนตัวเธอเข้าไปในรถ

"พวกเขาสาดน้ำสกปรกใส่เธอ?"

ถึงลู่จิ้นยวนจะเป็นคนที่ผ่านอะไรมากเยอะ แต่ก็ไม่เคยเจอคนสาดน้ำสกปรกใส่ลูกสาวตัวเองในฤดูหนาวแบบนี้

พวกเขาเป็นครอบครัวหรือว่าศัตรูกันแน่?

เวินหนิงไม่เอ่ยพูดอะไร มุมปากก็ยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง เรื่องแบบนี้คนนอกคิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เธอชินแล้ว

เรื่องแบบนี้ ถึงเธอจะพูด คนอื่นก็ไม่เชื่อ หรือว่าแค่ตอบเธอ ถ้าเธอไม่ผิดคนอื่นจะทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง?

นานวันเข้า เวินหนิงก็ไม่อยากจะพูดอะไรอีก

ลู่จิ้นยวนมองผู้หญิงผ่านกระจกหลัง เธอกำลังยิ้มก็จริง แต่รอยยิ้มที่สิ้นหวังนั่นกลับทำให้คนมองรู้สึกหายใจไม่ออก เหมือนหัวใจของเขาหยุดเต้นไป

"ครั้งหน้า อย่าออกไปคนเดียวอีก" ลู่จิ้นยวนละสายตาจากเธอแล้วมองทาง

เขารู้สึกเป็นครั้งแรกว่าเขาไม่เคยทำความรู้จักเวินหนิงเลย เขาทำเหมือนเธอไม่ควรค่าพอที่จะต้องสนใจ

หรือว่า สิ่งที่เขาเห็นไม่ได้ง่ายเหมือนที่คิด

……

รถแล่นไปอย่างเรียบนิ่ง แล้วเปิดลมอุ่นจนเวินหนิงรู้สึกว่าอุณหภูมิในร่างกายเริ่มกลับมา

พออุ่น เธอก็รู้สึกตากระตุกแล้วรู้สึกง่วง เธอพยายามพยุงสติเอาไว้ แต่ก็แพ้ให้กับความง่วงแล้วเอนตัวหลับไป

ลู่จิ้นยวนแล่นรถมาจอดที่โรงพยาบาล

เขาไม่แน่ใจว่าเวินหนิงจะไม่สบายหรือเปล่า ก็เลยส่งตัวเธอมาโรงพยาบาล

เวินหนิงไม่รู้สึกตัวเลยว่ารถจอดแล้ว เธอหลับลึกมาก ลู่จิ้นยวนมองสำรวจผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ ร่างบางของเธอขดอยู่หลังรถแล้วกอดเสื้อสูทของเขาไว้แน่น ท่าทางน่าสงสารมาก

ก็ว่าทำไมลู่จิ้นยวนถึงรู้สึกเป็นห่วง ไม่ได้ปลุกเธอตื่นแต่กลับอุ้มเธอออกมาจากรถอย่างอ่อนโยนแล้วเดินเข้าไปในโรงพยาบาล