บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 533

ลู่อันหรานพูดจบ ก็ลากกระเป๋าเดินไปอย่างไม่สนใจ

เฉิ่นหรูเย่ว์โมโหมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรสั่งสอนลู่อันหรานดี

เพราะเธอเป็นแค่คนนอก จึงไม่มีสิทธิ์พูดอะไร?

เย่หวานจิ้งเห็นอันหรานลากกระเป๋าเดินทางออกไปด้านนอก จึงรีบเข้าไปห้ามไว้ด้วยสีหน้าไม่พอใจ: "อันหราน นี่จะไปไหน?"

"ผมจะไปหาพ่อกับแม่ครับ"

สีหน้าเย่หวานจิ้งไม่พอใจทันที เวินหนิงยังไม่ยอมตายใจอีกเหรอ

"ก็บอกแล้วว่าให้เธออยู่ที่นี่"

"แต่ พ่อตกลงให้ผมไปหาพวกท่านแล้วนะครับ"

ลู่อันหรานไม่ฟังเธอ เขาอยากจะรีบบินไปตอนนี้เลย

"จิ้นยวนให้ไปเหรอ?"

พอเย่หวานจิ้งได้ยินแบบนั้นก็นึกโทษไปที่เวินหนิงทันที

เธอต้องเป่าหูลู่จิ้นยวนแน่ เขาถึงได้เปลี่ยนใจกะทันหันแบบนี้

"ฉันจะโทรฯถามเขาดูว่าเกิดอะไรขึ้น"

เย่หวานจิ้งรีบโทรฯหาลู่จิ้นยวนทันที พอฝั่งลู่จิ้นยวนเห็นว่าเป็นสายจากที่บ้านก็รู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อย แต่ก็เก็บอาการก่อนจะกดรับสาย

"จิ้นยวน ทำไมมารับอันหรานไปอีกแล้วล่ะ? ไหนบอกว่าจะให้เขาอยู่เป็นเพื่อนแม่กับพ่อไง?"

"แม่......แม่หาใครมาดูแลอันหราน?"

ลู่จิ้นยวนรู้สึกเหนื่อยใจ

เย่หวานจิ้งไม่ชอบเวินหนิงอยู่แล้ว ตอนนี้ยังหาใครก็ไม่รู้มาดูแลอันหรานแทนแม่เขาอีก

"ฉัน......."

เย่หวานจิ้งทำเสียงอ่อยลง แต่ไม่ทันใดก็รีบอ้างเหตุผลขึ้นมา: "ฉันก็แค่หาคนที่ดีกว่าและเหมาะสมกว่ามาดูแลอันหราน มันก็เป็นการดีต่ออันหรานไม่ใช่เหรอ?"

"แม่ ตระกูลเฉิ่นต้องการการสนับสนุนจากตระกูลลู่ และกำลังคิดวางแผนอะไรอยู่ผมเองรู้ดี และแม่เองก็น่าจะรู้ดีกว่าผมด้วยซ้ำ แล้วก็คุณหนูเฉิ่นคนนั้นผมจำได้ว่าเธออายุแค่ยี่สิบต้นๆเอง ให้เธอมาดูแลเด็กแบบนี้มันเหมาะแล้วเหรอ?"

ลู่จิ้นยวนรู้สึกเบื่อหน่ายกับการกระทำของแม่ เขาพยายามให้เธอปรับเปลี่ยนแต่ก็ไม่เป็นผลซะที

ความเข้าใจผิดของพวกเธอเป็นมาตั้งแต่ต้น จนตอนนี้ก็ยังไม่ดีขึ้น บางทีลู่จิ้นยวนเองที่ต้องแทรกอยู่ตรงกลางยังรู้สึกปวดหัว

"เรื่องนี้ทำตามที่ผลบอกแล้วกันครับ พอผมรับอันหนานมาแล้ว แม่ก็ใช้โอกาสนี้พาคุณหนูเฉิ่นไปส่งแล้วกัน"

"จิ้นยวน ลูกไม่เข้าใจสิ่งที่แม่ทำไปทั้งหมดเลยเหรอ?"

เย่หวานจิ้งไม่ได้ฟังสิ่งที่ลู่จิ้นยวนพูด แต่กลับทำเป็นเสียใจแทน

เธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพราะหวังดีกลับลู่จิ้นยวน เธอไม่อยากเห็นลูกชายตัวเองโดนผู้หญิงคนนั้นหลอก และที่สำคัญผู้หญิงคนนั้นยังเกี่ยวข้องกับเห่อจืออันที่เธอไม่ชอบอีกด้วย

"ผู้หญิงคนอื่นผมไม่ต้องการ ชีวิตนี้ผมเลือกแล้วต้องเป็นเวินหนิงคนเดียวเท่านั้น"

ผมไม่อยากเถียงอะไรกับแม่อีก เพราะยังไงผมก็จะไม่เปลี่ยนความคิดเด็ดขาด

ลู่จิ้นยวนพูดจบก็วางสายไป

เย่หวานจิ้งฟังเสียงสัญญาณที่ถูกตัดสายไปแล้ว ก็รู้สึกโกรธจนอยากเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือทิ้ง

ขณะเดียวกัน คนของลู่จิ้นยวนก็มารับอันหรานไป

เฉิ่นหรูเย่ว์เห็นสีหน้าเย่หวานจิ้งไม่ดีนัก เธอจึงเข้าไปพูดปลอบ : "ไม่เป็นไรนะคะคุณป้า หนูไม่ดีเองที่ทำให้คุณชายเล็กชอบหนูไม่ได้"

เย่หวานจิ้งส่ายหน้า : "เรื่องนี้เพราะฉันไม่คิดให้ดีก่อน ทำให้เธอต้องมาเสียเวลาด้วย เธอกลับไปก่อนนะ"

เฉิ่นหรูเย่ว์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะกลับไป

เย่หวานจิ้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินกลับไปห้องตัวเอง เธอไม่เข้าใจนี่เธอผิดเหรอ ที่เธอทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อลู่จิ้นยวน ทำไมเขาไม่เข้าใจความตั้งใจของเธอบ้างเลย

ยิ่งมองดูรูปครอบครัวที่แขวนอยู่บนผนัง เธอก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ

..........

ฟ้าเริ่มค่อยๆมืดลง ไฟข้างทางเริ่มสว่างขึ้นทีละดวง