บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 565

แต่แค่เวินหนิงเหมือนไม่เคยเป็นห่วงเขาแบบนี้ บางทีอาจจะเป็นเพราะเธอไม่อยากยุ่งเรื่องของเขา หรือบางทีความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขามันไม่ได้ใกล้ชิดถึงขนาดพูดสิ่งที่อยู่ในใจอย่างไร้ยางอายได้

“นายกลับไปเถอะ เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว”

ลู่จิ้นยวนตบบ่าเฉิงหยาง ตอนนี้ภรรยาเขาท้อง ที่เขาเรียกตนออกมาที่นี่ มันก็ผิดจริงๆ

“เดี๋ยวฉันเรียกคนที่บริษัทมารับฉัน”

ลู่จิ้นยวนพูดเรียบๆ สีหน้าไม่เห็นความผิดปกติอะไร

เฉิงหยางคิดสักพัก “งั้นฉันกลับก่อนนะ นายระวังตัวเองด้วย อย่าขับรถ”

ลู่จิ้นยวนพยักหน้า มองตามเขาออกไป

จากนั้นก็นั่งโซฟาในห้องส่วนตัวและเหม่อลอย

เขาไม่มีอารมณ์ดื่มเหล้าแล้ว แค่นั่งเหม่อ

ในหัวสมองมีแต่ภาพเวินหนิงฉายขึ้นมา ทั้งๆ ที่เขายังจำได้แม่น ทำไมเธอถึงได้ปล่อยวางมันอย่างง่ายดายแบบนั้น……

ขณะที่กำลังคิด ลู่จิ้นยวนก็รู้สึกเวียนศีรษะ เหล้าทำให้คนเมาไม่ได้ถ้าไม่อยู่ในอารมณ์นั้น ประมาณนี้ใช่ไหม?

ชายหนุ่มก็ขี้เกียจลุกขึ้น แค่นอนที่นั่นทั้งคืน

แต่ขณะที่ลู่จิ้นยวนกึ่งเมากึ่งสร่าง ด้านนอกก็มีเสียงผู้หญิง

“ลู่จิ้นยวน อยู่ข้างในไหม?”

หยงซือเหม่ยลงจากเครื่อง ก็ถามเหอจื่ออันทันทีว่าลู่จิ้นยวนอยู่ที่ไหน

บังเอิญบาร์ร้านนี้มีการลงทุนของเหอจื่ออัน ดังนั้นจึงให้ที่อยู่กับหยงซือเหม่ยโดยตรง

“ขอโทษนะคุณผู้หญิง นี่คือความส่วนตัวของแขก……”

หยงซือเหม่ยเมื่อได้ยินพนักงานพูดแบบนี้ ก็ควักบัตรทองออกมา “ตอนนี้เขาอยู่ไหน? บอกฉันมา นี่จะเป็นของเธอ”

เห็นบัตรวงเงินต่ำสุดหลายแสนใบนั้น พนักงานก็กลืนน้ำลาย เงินในนี้ เธอต้องทำงานพาร์ทไทม์นานเท่าไรถึงจะได้มา

คิดสักพัก ก็พาหยงซือเหม่ยไปยังห้องส่วนตัวที่ลู่จิ้นยวนอาศัยอยู่ “เขาอยู่ที่นี่ค่ะ”

หยงซือเหม่ยเอาบัตรให้คนคนนั้น จากนั้นก็เปิดประตูเบาๆ

ตอนแรกเธอยังคิดว่าจะทักทายกับลู่จิ้นยวนอย่างไร ไม่คิดว่าพอเปิดประตูเข้าไป ชายคนนั้นจะหลับตาอยู่ เหมือนเมาแล้วหลับสนิท

หยงซือเหม่ยตื่นเต้นทันที เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง นั่งโซฟาข้างหน้าลู่จิ้นยวน มองหน้าเขาอย่างหลงใหล

ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่ใกล้ชิดที่สุดระหว่างพวกเขา เธอถึงขนาดรู้สึกถึงลมหายใจชายหนุ่มอย่างชัดเจน มีกลิ่นเหล้าจางๆ แต่หยงซือเหม่ยไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด แต่กลับหลงใหลยิ่งกว่าเดิม

สมแล้วเป็นคนที่เธอชอบ ถึงแม้ตอนนี้เมาเหล้าจนหลับไป ก็ยังดูดีมากขนาดนั้น งดงามราวกับประติมากรรม หาจุดบอดไม่เจอเลย

หยงซือเหม่ยยื่นมือออกไปลูบหน้าลู่จิ้นยวนเบาๆ และขณะที่เธอรู้สึกบ้าคลั่งเหมือนเมาเหล้า ลู่จิ้นยวนก็จับมือเธอเอาไว้ทันที “หนิงหนิง……”

จริงๆ แล้วลู่จิ้นยวนยังไม่สร่าง แค่รู้สึกมีคนสัมผัสตน จึงเคลื่อนไหวโดยไม่รู้ตัว

บางทีเฉิงหยางอาจจะบอกเวินหนิงเรื่องที่เขาเมาเหล้าอยู่ที่นี่ก็ได้ เธอก็เลยมา

จิตใต้สำนึกลู่จิ้นยวนคิดแบบนี้ จับมือหญิงสาวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

หยงซือเหม่ยโดนลู่จิ้นยวนจับ ก็ไม่รู้สึกโกรธ แต่กลับประหลาดใจมาก แต่ตอนที่ได้ยินเขาเรียกชื่อเวินหนิง ก็โกรธแทบระเบิด

ผู้หญิงคนนั้นมันมีดีตรงไหน?

รูปร่างหน้าตา หยงซือเหม่ยไม่ได้แย่ไปกว่าเธอเลย และภูมิฐานครอบครัว ทั้งสองก็แตกต่างกันมาก

แต่ลู่จิ้นยวนถึงแม้จะเมาเหล้า ปากก็ยังเอาแต่เรียกชื่อเวินหนิง