บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 570
เลิกกัน……
ลู่จิ้นยวนยกมุมปากอย่างช่วยไม่ได้ เผยยิ้มเยาะตัวเอง
เขาอาจจะไม่ถือว่าเลิกกัน แต่เป็นการโดนทิ้งฝ่ายเดียวมากกว่า
“ไม่มีอะไรครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผม”
ลู่จิ้นยวนโบกมือ เดินเข้าห้องไปตามลำพัง
เย่หวานจิ้งมองแผ่นหลังเขา ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้
ตั้งแต่เมื่อไรกัน ที่ลู่จิ้นยวนไม่ยอมคุยกับเธออีก?
ต้องโทษเวินหนิงทั้งหมด ที่ทำให้เกิดอุปสรรคมากมายระหว่างพวกเขาสองแม่ลูก
เย่หวานจิ้งยิ่งคิดยิ่งโกรธ จะออกไปโทรศัพท์หาเวินหนิง
เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น เวินหนิงกำลังเหม่ออยู่ เห็นเย่หวานจิ้งโทรมา เธอลังเลสักพัก สุดท้ายก็รับสาย
“มีอะไรเหรอคะ?”
น้ำเสียงเวินหนิงไม่ได้กระตือรือร้นจริงๆ เธอไม่เคยก้มหน้าเพื่อเอาใจเธอมาก่อนเลย ตอนนี้เลิกกับลู่จิ้นยวนแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมีท่าทีที่ดีกับเธอ
“ทำไม เธอกับจิ้นยวนเลิกกันแล้วเหรอ? ในที่สุดเธอก็ปล่อยเหรอ?”
เมื่อเย่หวานจิ้งเอ่ยปาก ก็เกรี้ยวกราดทันที
เวินหนิงยิ้มเยาะอย่างอดไม่ได้ “ฉันไม่อยากปล่อยตอนไหนเหรอคะ? คุณคิดว่าฉันอยากอยู่ตระกูลลู่พวกคุณมากเหรอ? ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้น เรื่องพวกนั้นที่คุณเคยทำกับฉันในอดีต ตอนนี้ฉันจำมันได้แม่น”
เย่หวานจิ้งถูกเวินหนิงพูดทิ่มแทงใส่ไม่กี่ประโยค หน้าก็ควบคุมไม่ค่อยได้แล้ว แต่ยังคงแสดงท่าทีของกุลสตรีเอาไว้ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็หวังว่าเธอจะไม่กลับคำพูด ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับจิ้นยวนอีก ให้เขาใช้ชีวิตสงบสุข แน่นอนว่าถ้าเธอต้องการชดเชยอะไร ถ้ามันไม่เกินเหตุ ฉันก็ให้เธอได้”
“ชดเชย……”
เวินหนิงได้ยินประโยคนี้ ในใจก็ไม่พอใจ แต่ไม่นานเธอก็นึกถึงอะไรบางอย่าง “ฉันมีสิ่งที่อยากให้คุณชดเชยจริงๆ”
ต้องการจากเธอเหรอ?
“ว่ามาสิ ต้องการเท่าไร?”
“ฉันต้องการสิทธิเลี้ยงดูอันหราน!”
เวินหนิงพูดทีละคำ พูดอย่างหนักแน่น
“เวินหนิง เธอฝันไปเถอะ!”
เมื่อเย่หวานจิ้งได้ยินประโยคนี้ ก็โกรธทันที
ถึงแม้ลู่อันหรานไม่ได้สนิทกับตน แต่นั่นเป็นลูกคนแรกของลู่จิ้นยวน หลานชายคนโตของตระกูลลู่
เวินหนิงต้องการพาเขาไป ต้องการใช้ชื่อลู่อันหรานชิงทรัพย์สินในอนาคตหรือเปล่า?
“คุณนายเย่ ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ อันหราน ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะไม่ให้คุณย่าอย่างคุณเลี้ยงดูเขาจนโตหรอก ฉันไม่อยากให้เขากลายเป็นคนที่ในหัวมีแต่เรื่องผลประโยชน์และอำนาจ และไม่มีทางให้เขาสู้เรื่องสิทธิมรดกกับเด็กที่กำลังจะเกิดกับคนอื่นในอนาคต ฉันคิดว่าคุณก็คงไม่อยากให้เกิดการต่อสู้ของลูกหลานตระกูลลู่ใช่ไหมล่ะ?”
ประโยคนี้ของเวินหนิง ทำให้เย่หวานจิ้งพูดไม่ออก
“สิ่งที่ฉันขอก็คือเรื่องพวกนี้ ฉันไม่ต้องการให้คุณตอบฉันทันที แต่รบกวนจำไว้ให้ดี ลูก คือคนที่ฉันต้องการ จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!”
พูดจบ เวินหนิงก็วางสายไป
เย่หวานจิ้งได้ยินเสียงสัญญาณในโทรศัพท์ ก็โกรธจนหายใจไม่ราบรื่น
เธอไม่คิดว่าผู้หญิงที่เคยเชื่อฟังคนนั้น ตอนนี้จะมีอำนาจแข็งแกร่งแบบนี้
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เวินหนิงพูดยังคงดังอยู่ในใจเย่หวานจิ้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก