บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 581

ถ้าจะพูดจริงๆ ความสัมพันธ์สำนักข่าวต่างในเมืองเจียงเฉิงกับตระกูลลู่ค่อนข้างดี ถ้าตระกูลลู่ไม่พยักหน้า ข่าวลืออะไรพวกนี้คงไม่มีใครกล้าปล่อยข่าว

ในเมื่อพวกเขากล้าปล่อย งั้นก็แสดงว่า คนที่ปล่อยข่าวนี้ อาจจะให้ความดีความชอบที่เยอะกว่า หรือสัญญาอะไรพวกเขา

ลู่จิ้นยวนคิดไปคิดมา นิสัยของหยงซือเหม่ย เธอก็ไม่ใช่คนที่สามารถควบคุมนักข่าวพวกนั้นได้เร็วขนาดนี้

ถ้าอย่างงั้น อาจจะมีใครแอบวางแผนให้เธอ?

ลู่จิ้นยวนเคาะนิ้วมือกับโต๊ะทำงาน สั่งให้คนไปจัดการข่าวปลอมพวกนั้นก่อน จากนั้นก็เริ่มครุ่นคิด

"ไปสืบดูว่าช่วงนี้หยงซือเหม่ยติดต่อกับใครบ้าง ทำเงียบๆ อย่าให้คนอื่นรู้ตัว"

จากนั้นก็ให้คนไปสืบบางอย่าง ลู่จิ้นยวนค่อยเตรียมตัวไปทำงาน

……

บ้านเวิน

ลู่อันหรานวางสาย ก็วิ่งเข้าไปในห้องเวินหนิงอย่างลับๆล่อๆ

สุดท้าย เขาเพิ่งรู้ว่าเมื่อวานไป๋ซินหรานนอนในห้องเวินหนิง

"อรุณสวัสดิ์ ลูกอันหราน"

เวินหนิงตื่นตั้งนานแล้ว แต่ยังเห็นไป๋ซินหรานหลับอยู่ เธอเลยไม่อยากรบกวนเธอตื่น

"แม่ครับ ทำไมแม่ถึงนอนกับเธอ"

ลู่อันหรานเบะปาก คิดไม่ถึงจริงๆ แค่วันเดียว ความสัมพันธ์ของพวกเธอดีขนาดนี้แล้ว

"เมื่อวานฉันกลัว……"

ไป๋ซินหรานเอ่ยเสียงเบา เพราะยังเป็นเด็กห้าขวบ ถึงแม้จะแกล้งทำเป็นผู้ใหญ่ แต่สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นชิน ยังไงเธอก็ยังรู้สึกหวาดกลัว

ทีแรกไป๋ซินหรานอยากไปนอนกับลู่อันหราน แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าผู้ชายกับผู้หญิงต่างกัน ตอนที่กำลังลังเล เวินหนิงก็เห็นเธอพอดี เลยพาเธอไปนอนที่ห้องตัวเอง

"ทีแรกฉันจะไปหาเธอ แต่เธอเป็นผู้ชาย ฉันเป็นผู้หญิง มันไม่ค่อยดี"

พอได้ยินแบบนี้ ลู่อันหรานก็ขำ อารมณ์เสียเมื่อกี้หายไปทันที

"งั้นก็ได้ ฉันยอมให้เธอก่อนก็ได้"

ลู่อันหรานเอ่ยอย่างใจกว้าง ทันใดนั้น เวินหนิงหยิบโทรศัพท์ออกมา กำลังจะดูข่าววันนี้ ลู่อันหรานค่อยนึกถึงเรื่องสำคัญ รีบไปแย่งโทรศัพท์เวินหนิงทันที

"แม่ครับ อย่าเล่นโทรศัพท์เลยครับ ผมหิวแล้ว ผมอยากกินซาลาเปาหมู"

ลู่อันหรานกังวลว่าเวินหนิงจะเห็นข่าวพวกนั้น เลยหาข้ออ้างเอาโทรศัพท์เธอมา

เวินหนิงไม่ได้คิดอะไรมาก "ได้ครับ งั้นเดี๋ยวแม่ไปอุ่นให้ ซินหราน หนูอยากกินอะไรคะ?"

"หนูกินอะไรก็ได้ค่ะ"

ปกติอยู่บ้านซินหรานก็กินแค่ของเหลือของน้องชาย ก็เลยไม่เรื่องมาก

พอได้ยินเธอพุดแบบนี้ เวินหนิงก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้น่ารักมาก "ได้เลย งั้นหนูกินเหมือนอันหราน เราไปล้างหน้าก่อน เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"

เวินหนิงพูดจบ ก็เดินไปที่ห้องครัว

ลู่อันหรานเห็นว่าเธอไม่ดูโทรศัพท์ ค่อยโล่งอกไปที

"อันหรานเธอเป็นอะไร ทำไมดูเกร็งขนาดนั้น"

ไป๋ซินหรานเห็นว่าลู่อันหรานลนลาน เลยเอ่ยถาม

"ถ้าเดี๋ยวแม่ฉันจะดูโทรศัพท์ ต้องห้ามเธอไว้ อย่าให้เธอเห็นข่าวอะไรที่ไม่ดีเด็ดขาด เดี๋ยวแม่จะเสียใจ"