บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 584

พูดจบ หยงซือเหม่ยไม่อยากรอผลเป็นเพื่อนเธอ หันหน้าเดินไปเลย

ซ่งรั่วอวิ้นมองแผ่นหลังเธอ ในใจก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

เธอคิดว่า ถ้าตัวเองยอมบริจาค หยงซือเหม่ยจะดีกับเธอขึ้นมาบ้างเล็กน้อย ไม่ใช่ยโสจองหองขนาดนี้ ดูเหมือนว่า อาจจะคาดหวังมากเกินไป……

ซ่งรั่วอวิ้นเก็บสีหน้าที่ผิดหวัง แล้วนั่งรอผลตรวจอยู่ข้างๆ

นั่งอยู่ใกล้ทางเดิน ซ่งรั่วอวิ้นไม่มีอะไรทำเลยเหม่อ ทันใดนั้น เธอก็เห็นเงาที่คุ้นเคยเดินผ่าน

เวินหนิงถือดอกไม้ไว้ เธอมาเยี่ยมเย่ซือเยวี่ย

และที่บังเอิญคือ โรงพยาบาลที่หยงซือเหม่ยเลือกเป็นโรงพยาบาลเดียวกันกับเย่ซือเยวี่ย

โรงพยาบาลที่ไป๋หลินยวี่อยู่จะเชี่ยวชาญเรื่องระบบไหลเวียนเลือด แต่ที่นี่ดังเกี่ยวกับบริเวณศีรษะ เพราะฉะนั้น ทั้งสองคนเลยเจอกันที่นี่

พอเห็นเวินหนิง ใจซ่งรั่วอวิ้นก็เต้นเร็วมาก เธอคิดไปคิดมา เลยแอบเดินตามหลังเวินหนิง

เวินหนิงไม่ได้สังเกต เธอถือดอกไม้เข้าไปในห้องของเย่ซือเยวี่ย ถามอาการของเธอ

ทั้งสองคุยกันไปสักพัก เวินหนิงมองไปรอบๆ ไม่เห็นอันเฉิน เลยขมวดคิ้ว

หรือว่า อันเฉินยอมแพ้แล้ว?

เวินหนิงไม่กล้าถามเย่ซือเยวี่ย กลัวว่าจะสะกิดเรื่องเสียใจของเธอ

ไม่อยากให้เย่ซือเยวี่ยคิดมาก เวินหนิงเลยเล่าเรื่องที่เธอช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้น จากนั้นก็พูดอะไรเรื่อยเปื่อย เห็นว่าอารมณ์เย่ซือเยวี่ยดีขึ้น เธอค่อยวางใจแล้วลุกขึ้น

กำลังจะออกไป แต่กลับเห็นซ่งรั่วอวิ้นที่ยืนอยู่ไม่ไกล เหมือนกำลังเหม่อ

สิ่งที่เวินหนิงพูดเมื่อกี้ ซ่งรั่วอวิ้นได้ยินหมด

ตอนที่ได้ยินเธอเล่าว่าเธอเห็นเด็กผู้หญิงที่โดนทารุณ เลยพาเด็กคนนั้นกลับบ้านด้วย นี่เลยทำให้ซ่งรั่วอวิ้นตะลึงมาก

คนสมัยนี้เย็นชามาก ยอมทำอะไรที่อาจจะสร้างปัญหาให้ตัวเองมีน้อยมาก น้อยมากจริงๆ

เพราะตอนที่อยู่สถานรับเลี้ยงเด็กเธอก็เคยโดนรังแกเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ซ่งรั่วอวิ้นเลยรู้สึกดีกับเวินหนิง

"คุณหนูซ่ง ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่คะ?"

เวินหนิงแปลกใจที่เจอเธอ

"อ่อ ฉันมาตรวจร่างกายค่ะ ช่วงนี้……รู้สึกไม่ค่อยสบาย"

อยู่ดีๆซ่งรั่วอวิ้นก็พูดติดๆขัดๆ

เธอเป็นผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์มาตั้งนาน เธอเก่งเรื่องพูดคุยอยู่แล้ว แม้แต่โกหกก็ยังมั่นใจว่าคนอื่นมองไม่ออกแน่นอน

แต่ไม่รู้ทำไม พอนึกว่าจะต้องโกหกคนดี เธอเลยไม่รู้สึกสบายใจ

"อย่างนี้นี่เอง แล้วผลเป็นยังไงบ้างคะ? ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?"

เวินหนิงอดถามไม่ได้ ถึงแม้จะไม่สนิทกัน แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดซ่งรั่วอวิ้น คิดว่าเข้ากันง่ายมากกว่าคุณหนูอย่างหยงซือเหม่ยอีก

"น่าจะไม่เป็นอะไรค่ะ"

ซ่งรั่วอวิ้นรีบตอบ เห็นว่าเวินหนิงจะเดินไป เลยอดถามไม่ได้ "คุณจะกลับไปดูแลแม่ของคุณเหรอคะ?"

เวินหนิงพยักหน้า ตอนนี้คุณแม่ใกล้จะได้ทำการผ่าตัดแล้ว เธอเลยยกเลิกงานทุกอย่าง ทุ่มแรงกายแรงใจดูแลท่าน

ตอนนนี้ใกล้เวลามื้อเที่ยงแล้ว เธอเลยจะกลับไป

"งั้นฉันไปเยี่ยมคุณน้าด้วยได้ไหมคะ?"

ถึงแม้จะกะทันหัน แต่ซ่งรั่วอวิ้นก็เอ่ยพูดออกมา

พูดจบ หูของเธอก็เริ่มแดงเพราะเกร็ง แล้วใจก็เต้นเร็วมากด้วย