บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 594

ลู่อันหรานที่เห็นว่าไป๋ซินหรานไม่อยู่นั้น ก็ไม่วายที่จะขมวดคิ้วเข้าหากัน

เมื่อสักครู่เธอบอกว่าไปเข้าห้องน้ำ ตอนนี้เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?

“นี่ เห็นเด็กผู้หญิงที่มากับฉันมั้ย?”

ลู่อันหรานนิ่งคิด สุดท้ายก็ตัดสินใจถามออกไป หยงซือเหม่ยเหล่ตามอง“ไม่เห็น”

ลู่อันหรานรู้สึกว่ามันเริ่มจะไม่ใช่แล้ว อยากจะไปหา แต่ไป๋ซินหรานไปเข้าห้องน้ำหญิง เขาเข้าไปไม่ได้

ไม่มีวิธีอื่นนอกเหนือจากไปหาพยาบาลมาช่วยแล้ว

แต่ตอนนี้กลับเป็นช่วงดึก พยาบาลส่วนใหญ่เลิกงานแล้ว เหลือแค่ส่วนน้อยที่ยังเข้าเวรอยู่ ลู่อันหรานหาคนไม่ได้ในเวลาทันทีทันใด

คิดไปมา แล้วกัดฟันตัวเองแน่น เดินไปที่หน้าห้องน้ำหญิงแล้วหน้าด้านตะโกนออกไป“นี่ ซินหราน ไป๋ซินหราน เธออยู่ในนั้นมั้ย?”

ไม่มีเสียงตอบกลับ

แต่ลู่อันหรานรู้สึกว่าเธออยู่ในนั้นแน่นอน จึงตะโกนอีกรอบ หลังจากแน่ใจว่าข้างในนั้นไม่มีคนแล้วจึงแอบเดินเข้าไป

และเขาก็เห็นประตูห้องหนึ่งล็อกไว้

ลู่อันหรานยื่นมือไปเคาะทันที เคาะไปอย่างแรง ในนั้นกลับไม่มีเสียงอะไรเลย

ถ้าข้างในไม่มีคนมันไม่สามารถล็อกไว้ได้ และคงไม่มีคนอื่น ถ้ามีคนอื่นได้ยินเป็นเสียงผู้ชาย ถึงจะเป็นเสียงของเด็กผู้ชายยังไงก็ต้องมีโมโหแหละ

อย่างเดียวที่จะเป็นไปได้คือ ไป๋ซินหรานอยู่ข้างใน และตอนนี้เธอต้องหมดสติไปแล้วแน่ๆ เลยไม่สามารถตอบเขาได้

คราวนี้ลู่อันหรานเริ่มร้อนรน หรือว่าเธอจะอาหารเป็นพิษ?

พอคิดมาถึงตรงนี้ลู่อันหรานยิ่งร้อนรนเข้าไปอีก และก็ไม่ห่วงอะไรอีกแล้ว วิ่งตรงไปที่ห้องคนไข้กดปุ่มฉุกเฉิน

ห้องวีไปพีทุกห้องมีปุ่มนี้กันหมด แค่กดลงไป ตอนนี้โรงพยาบาลก็จะเตรียมเครื่องมือทุกอย่างที่สามารถใช้ได้มา

หยงซือเหม่ยเห็นดังนั้นก็โกรธ“ลู่อันหราน นี่นายทำอะไรน่ะ?”

“เกิดเรื่องแล้ว ฉันเรียกคนมาช่วย”

ลู่อันหรานใจเย็นมาก แม้เขาจะรู้ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ของที่สามารถกดไปเรื่อยได้ แต่ตอนนี้เกิดเหตุฉุกเฉิน เกิดไป๋ซินหรานหมดสติอยู่ในห้องน้ำไม่มีคนไปช่วยเธอล่ะ ไม่แน่เธอไม่มีชีวิตรอดแน่

เพราะฉะนั้น ถึงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดแล้วโดนด่า ลู่อันหรานก็ไม่คิดที่จะลังเล

“เกิดอะไรขึ้น?

เด็กผู้หญิงคนนั้นหรอ?”

หยงซือเหม่ยคิดได้ทันที หรือว่าเมื่อสักครู่ที่เธอเดินออกไปแล้ว เด็กผู้หญิงคนนั้นกินชานมไข่มุกที่เธอผสมยาเข้าไปหรอ?

ลู่อันหรานไม่มีกระจิตกระใจมาตอบเธอหรอก หลังจากที่เขากดปุ่มฉุกเฉินแล้วก็รีบมายืนรอคนที่หน้าห้อง

หยงซือเหม่ยมองไปยังแผ่นหลังของเขา อดไม่ได้ที่จะพึมพำว่า“ร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ ก็แค่ยาหยดเล็กๆ”

ลู่อันหรานยืนอยู่หน้าห้องสักพัก

ก็มีหมอไม่กี่คนวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

พวกเขาคิดว่าจะเป็นลู่จิ้นยวนจะเกิดอะไรขึ้นอีก เขาเป็นหุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของโรงพยาบาลนี้ ถ้าเขาเกิดเรื่องอะไรที่นี่ละก็ พวกเขาทั้งหลายอยู่ไม่เป็นสุขแน่ เพราะฉะนั้นเลยมาอย่างรวดเร็ว

แต่พอมาถึงโถงทางเดิน ลู่อันหรานก็มาขวางพวกเขาไว้“ไม่ใช่พ่อผม มีคนเป็นลมในห้องน้ำ ตอนนี้เธอหมดสติไปแล้ว พวกคุณรีบไปช่วยดูหน่อย ”

ลู่อันหรานพูดด้วยความเร่งรีบ หมอแต่ละคนมองหน้ากันและกัน อยู่ดีๆมีเด็กวิ่งออกมาพูดแบบนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนโดนแกล้งเลย