บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 596

ทีแรกลู่อันหรานคิดว่าไป๋ซินหรานกินของที่เขาซื้อมาเลยอาหารเป็นพิษ แต่พอฟังเมื่อกี้ ไม่ใช่แบบที่คิด แต่ในร่างกายมีส่วนผสมของยาที่จะให้ลู่จิ้นยวน ตอนนี้เลยเป็นแบบนี้

"แม่ครับ ผมแน่ใจว่าเธอไม่ได้แตะต้องของในห้องนี้"

ความจริงเวินหนิงก็รู้สึกสงสัย เพราะไป๋ซินหรานเป็นเด็กดีแล้วฉลาดด้วย เธอไม่น่าจะไปดื่มของในห้องมั่วๆ

"งั้นก็แสดงว่า……"

มีการคาดการณ์ที่อาจจะเป็นไปได้ "หรือว่ามีคนแอบใส่ลงไปในของที่พวกหนูกิน?"

ลู่อันหรานก็คิดเหมือนกัน เขาจำได้ทันที ท่าทางลับๆล่อของหยงซือเหม่ยตอนนั้น

แต่ว่าตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมาก

"อาจจะเป็นหยงซือเหม่ย"

ลู่อันหรานเอ่ยเสียงเบา "ผมกับซินหรานออกไปข้างนอกครู่เดียว ตอนที่กลับมา ผมเห็นเธอยืนอยู่หน้าของกิน สีหน้าก็แปลกๆ แต่ว่าตอนนั้นผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้!"

พอเวินหนิงได้ยินก็กำมือแน่น พร้อมนั่งลงไป "อันหราน เราแน่ใจใช่ไหม?"

ถ้าหยงซือเหม่ยทำเรื่องนี้จริงๆ เวินหนิงรู้สึกว่า เธอไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆแบบนี้แน่นอน

เธออาจจะอยากลงมือกับเด็กทั้งสองคน แต่มีอะไรผิดพลาด ลู่อันหรานไม่เป็นอะไร แต่ไป๋ซินหรานซวยแทน

ถ้านี่เป็นเรื่องจริง งั้นก็แสดงว่าจิตใจผู้หญิงคนนี้อำมหิตมาก แม้แต่เด็กห้าขวบก็ไม่เว้น

เวินหนิงเป็นคนนิสัยดีอยู่แล้ว ถ้าเรื่องไม่ใหญ่ เธอก็จะไม่ตื้อ แต่ลูกเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอ ใครกล้าลงมือกับลูกเธอ เธอไม่มีทางปล่อยไว้แน่

เวินหนิงคิดไปมา "เราต้องรีบย้ายโรงพยาบาล ให้ซินหรานอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ อาจจะมีคนมาลงมือได้ทุกเมื่อ"

ลู่อันหรานพยักหน้า "ผมรู้แล้วครับคุณแม่"

พูดจบ เวินหนิงก็ไปหาคุณหมอทันที ไปจัดการเรื่องย้ายโรงพยาบาล

ตอนนี้ไป๋ซินหรานพ้นขีดอันตรายแล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องก็เลยไม่ยุ่งยาก

เวินหนิงกันไว้ เลยส่งตัวไป๋ซินหรานไปที่โรงพยาบาลที่เธอชอบไป

พอทำเรื่องเสร็จ เวินหนิงก็อดมองไปที่ห้องชั้นบนไม่ได้

ไม่รู้ว่า ลู่จิ้นยวนฟื้นหรือยัง

"แม่ครับ เราขึ้นไปดูคุณพ่อกันเถอะครับ"

พอจัดการเรื่องไป๋ซินหรานเสร็จ ลู่อันหรานค่อยนึกขึ้นได้ว่าเขามาที่นี่ทำไม

คิดไปคิดมา เลยรู้สึกผิด พูดไว้ว่าจะรอคุณพ่อฟื้น แต่กลับเกิดเรื่องแบบนี้

ทีแรกเวินหนิงอยากรักษาระยะห่าง แต่เห็นลู่อันหรานรู้สึกผิดแบบนี้ เลยไม่อยากพูดอะไร "ได้ เราไปดูกัน พ่อเราต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน"

ลู่อันหรานพยักหน้า เวินหนิงจูงมือเขาขึ้นลิฟต์ ทั้งสองคนขึ้นไปชั้นวีไอพีที่ลู่จิ้นยวนอยู่

พอเข้าไป ก็เห็นหยงซือเหม่ยนั่งอยู่ข้างเตียง กำลังเหม่อมองลู่จิ้นยวนอยู่

เห็นภาพเหตุการณ์แบบนี้ เวินหนิงรู้สึกเจ็บใจอย่างบอกไม่ถูก

จากนั้น ก็นึกถึงสิ่งที่คุณหมอพูดกับลู่อันหรานเมื่อกี้ กับผู้หญิงคนนี้ เธอเลยเริ่มระแวง

ลู่อันหรานเห็นหยงซือเหม่ยทำตัวเฉย เลยมองเธออย่างโกรธเคือง พอเอาทุกอย่างมาเชื่อมโยงกัน เขาก็แน่ใจแล้วว่า หยงซือเหม่ยต้องทำอะไรกับของกินของเขาแน่นอน

หยงซือเหม่ยเหลือบมองลู่อันหราน ในใจก็เริ่มร้อนตัว มองไปอีกที เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่ด้วย