บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 623

" จื่ออันฉันขอโทษ แต่สถานการณ์ในตอนนั้นมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ฉันแค่ ... "

" พอได้แล้ว ผมไม่ต้องการฟังอีกต่อไป หนิงหนิง ผมยังจะทำเรื่องที่คุณจะย้ายถิ่นฐานไปต่างประเทศต่อ เมื่อไรที่คุณเปลี่ยนใจ คุณสามารถมาหาผมได้ทันที ผมจะรอคุณ"

เหอจื่ออันไม่ต้องการฟังอีกต่อไป ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ต่อให้ฟังต่อก็คงเป็นเรื่องที่เวินหนิงพูดแทนลู่จิ้นยวน

เมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาพูด ทำให้จิตใจของเวินหนิงยิ่งไม่ดีไปใหญ่ เมื่อดูเหอจื่ออันจากไปด้วยความโกรธ เธอจึงได้แต่ก้มหัวลงพูดอะไรไม่ออก

ที่เธอตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ คนที่เธอรู้สึกผิดที่สุด ก็คือเหอจื่ออันที่คอยช่วยเหลือเธอทำเรื่องต่างๆในการย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่ต่างประเทศให้เธอ

แต่……

ในเมื่อเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว ก็จะมานั่งเสียใจในภายหลังไม่ได้

เวินหนิงยังคงอยู่ข้างนอกอีกสักพัก เพื่อที่จะสงบอารมณ์ จากนั้นก็กลับไปที่ห้องผู้ป่วย

เมื่อเห็นว่าเวินหนิงกลับมา ไป๋หลินยวี่ถึงได้นึกอะไรบางอย่างออก " หนิงหนิง จื่ออันล่ะ เขาโทรมาเมื้อกี้ว่าจะมา ยังบอกว่าใกล้ถึงแล้ว ทำไมยังมาไม่ถึงซะที"

เมื่อเวินหนิงได้ยินคำถามนี้ ในใจนั้นยิ่งรู้สึกไม่ดีใหญ่ "เขา ... บอกว่ามีธุระนิดหน่อย ขอตัวกลับไปก่อน"

แต่ไป๋หลินยวี่จะไม่รู้นิสัยของเวินหนิงได้อย่างไร เมื่อได้ยินเวินหนิงพูด เออๆอาๆ อยู่ครึ่งค่อนวัน

ก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น " ลูกทะเลาะกับเขาเหรอ

หนิงหนิง แม่เคยบอกลูกแล้วว่าจื่ออันเป็นคนดี เป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ ลูกอย่าไปทำร้ายจิตใจของเขา "

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เวินหนิงถึงกับถอนหายใจออกมา เธอก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของเหอจื่ออัน หรือทำให้เขาเสียใจ แต่ ...

แต่ในท้ายที่สุดแล้วเธอก็ไม่สามารถที่จะยอมรับเขาได้เลย แทนที่จะมาลั้งเขาเอาไว้แบบนี้ แต่กลับไม่สามารถรักเขาอย่างเต็มหัวใจได้ บางทีการปฏิเสธเขาโดยเร็วที่สุดอาจจะเป็นเรื่องที่ดีกว่านี้

ซ่งรั่วอวิ้นที่นั่งอยู่ข้าง มองเห็นความลำบากใจบนใบหน้าของเวินหนิง จึงพูดขึ้นมาว่า " คุณแม่ค่ะ ทำไมคุณแม่ถึงชอบไปเชียร์ให้เวินหนิงอยู่กับเหอจื่ออันอยู่นั้นแหละ รู้สึกว่าหนิงหนิงจะไม่ได้รู้สึกกับผู้ชายคนนั้นแบบชายหญิง "

ก่อนหน้านั้นซ่งรั่วอวิ้นเคยไปสืบประวัติของเหอจื่ออันมาแล้ว เธอได้ข้อมูลมาว่า ผู้ชายคนนั้นประสบการณ์และประวัติไม่ใช่ย่อยๆเลย จากผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องอะไรเลยคนหนึ่งค่อยๆฆ่าฟันกันมาตลอดทางถึงได้มีตำแหน่งฐานะในทุกวันนี้ได้ ถึงแม้ว่าจะถูกลบล้างจนขาวสะอาดแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นคนโหดคนหนึ่ง

ประสบการณ์เหล่านี้ แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับความอ่อนโยนที่เขาแสดงออกต่อหน้าเวินหนิงและครอบครัวของเธอ ซ่งรั่วอวิ้นรู้สึกว่าบางทีอาจเป็นเพราะเขาพยายามซ่อนนิสัยส่วนนี้ไว้

ถ้าจะคบกันจริงๆ แต่กลับไม่มีความจริงใจต่อกัน แม้แต่ตัวตนที่แท้จริงก็ไม่กล้าแสดงมันออกมา แล้วยังจะมีความหมายอะไรอีก ...

" รั่วอวิ้น หนูยังอายุน้อย บางครั้งเรื่องความรู้สึกที่ลึกซึ้งอะไรนี้ก็ได้จริงอย่างที่คิด แต่ก่อนนั้นแม่ก็เคยโดนมันหลอกมาแล้ว "

เมื่อไป๋หลินยวี่นึกถึงสิ่งที่เวินฉีโม่เคยทำกับเธอ ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงมาก