บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 7

ผู้ชายคนนั้นเช็ดมุมปาก "ถ้าฉันไม่มาล่ะก็ เธอก็คงตายอยู่ที่ห้องใต้ดินนั้น" ขณะที่กำลังพูดเขาก็เดินมาข้างหน้า " ฉันช่วยเธอไว้ เธอไม่คิดจะขอบคุณฉันหน่อยหรอ?"

"ออกไป! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้!"

ที่จริงเธออยู่บ้านตระกูลลู่ก็ดีอยู่แล้ว นายท่านก็พอใจในตัวเธอขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้เธอรู้สึกว่าไม่นานเธอจะมีโอกาสได้ไปดูแม่แล้ว แต่กลับโดนผู้ชายคนนี้ทำลาย！

เป็นเพราะเขา เวินหนิงถึงเกือบจะสูญเสียชีวิต และยังเสียโอกาสในการจะออกไป!

เวินหนิงไม่สามารถฉีกเขาเป็นชิ้นๆได้ และเธอก็รู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายคนนี้ ทำได้เพียงแค่คุมเชิงเขา

มือคลำอยู่ใต้ผ้าห่ม คลำเจอแขนของลู่จิ้นยวน เวินหนิงก็เลยลูบบนร่างกายของเขาดูว่ามีบาดแผลหรือไม่ ถ้าลู่จิ้นยวนได้รับบาดเจ็บ ตระกูลลู่ก็คงไม่ปล่อยให้เวินหนิงใช้ชีวิตต่อไป วันนี้เธอต้องสู้สุดชีวิต สู้กับผู้ชายคนนี้เพื่อความอยู่รอด!

"สบายใจได้ วันนี้ฉันจะไม่ทำอะไรสามีของเธอ " ผู้ชายคนนั้นมองความคิดเธอออก หัวเราะแล้วพูดออกมา

ดวงตาเวินหนิงเบิกโพรง "ที่แท้บาดแผลบนร่างกายของเขา คุณเป็นคนทำ! ทำไมคุณถึงทำแบบนี้! คุณต้องการอะไรกันแน่!"

"นี่ไม่เกี่ยวกับเธอ พวกเรามาพูดเรื่องที่ฉันช่วยเธอไว้ และเธอจะตอบแทนฉันคืนยังไงดีกว่า ?"

"คุณเป็นคนพาตัวฉันออกมาจากห้องใต้ดินหรอ?"

"คนตระกูลลู่เอาตัวเธออกมา แต่พวกเขาพาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่ก็จากไป ถ้าไม่ใช่เพราะฉันป้อนน้ำให้เธอ เธอก็คงขาดน้ำตายไปนานแล้ว " ผู้ชายคนนั้นพูดจบก็เอามือขึ้นมาเช็ดมุมปาก

"คุณ!" เวินหนิงเพิ่งจะรู้ตัวว่าเมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นใช้ปากป้อนน้ำให้เธอ ! เธอใช้แขนเสื้อเช็ดปากตัวเองอย่างแรง เกลียดมากจนอยากจะเช็ดให้หนังที่ปากลอกไปเลย แต่เธอก็คิดอะไรออกโดยเร็ว "ทำไมคุณถึงรู้เรื่องราวของบ้านตระกูลลู่ละเอียดอย่างนั้นล่ะ!"

ไม่เพียงแต่รู้ว่าเธอโดนขังที่ห้องใต้ดิน แต่ยังรู้อีกว่าคนรับใช้เอาตัวเธอมาทิ้งไว้ไม่สนใจใยดี เวินหนิงมั่นใจว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนของตระกูลลู่แน่ๆ แต่เขายิ่งใหญ่มาจากไหนทำไมถึงรู้เรื่องพวกนี้?

"เรื่องของตระกูลลู่ ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้"