บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 95

สีหน้าลู่จิ้นยวนเข้มขึ้น ก่อนจะจับข้อมือของเวินหนิง แล้วโยนเธอเข้าไปนั่งในรถ

"ที่ขอโทษ ก็เพื่อจะได้หนีไปจากฉัน แล้วไปอยู่กับเหอจื่ออันอย่างมีความสุขเหรอ?"

"เวินหนิง เพื่อเขาและลูกในท้องนี่เธอทำได้ทุกอย่างจริงๆเลยนะ"

ลู่จิ้นยวนยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม กับผู้ชายอีกคนเธอกลับยอมทุกอย่าง

ยิ่งเป็นแบบนี้ เขายิ่งจะไม่ยอมให้พวกเขาได้สมหวังกัน

เวินหนิงรู้สึกเหนื่อยใจที่ทำยังไงเขาก็ไม่ยอมฟังเธอเลย และหลังจากนั้นไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เขาก็ไม่สนใจเธออีก

ไม่นานรถก็ชะลอจอดสนิท

"ลงรถ"

เวินหนิงไม่อยากลงจากรถ แต่เห็นสายตาข่มขู่ของจากเขาแล้ว เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะใช้กำลังกับเธอได้ เธอจึงจำเป็นต้องลงจากรถแต่โดยดี

หลังลงจากรถ เธอก็เห็นว่าที่นี่เป็นคอนโดหรูใจกลางเมือง ที่ราคาแพงมาก และคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนเป็นกลุ่มคนที่มีรายได้สูงทั้งสิ้น

"พาฉันมาที่นี่........ทำไม?"

เวินหนิงไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอต้องพักอยู่ที่นี่" ลู่จิ้นยวนโยนกุลแจใส่มือเธอดอกหนึ่ง "แล้วอย่าให้ฉันเห็นคนที่ไม่ควรเห็นอยู่ที่นี่เด็ดขาด"

เวินหนิงไม่อยากรับกุลแจไว้เลย ลู่จิ้นยวนต้องการควบคุมชีวิตเธอเหรอ? แต่เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนะ

และถึงแม้จะยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาควบคุมชีวิตเธอแบบนี้

ลู่จิ้นยวน คุณทำแบบนี้มันจะไม่......."

"เธอเลือกเอาจะกลับไปที่โรงพยาบาล หรือกลับไปที่บ้านตระกูลลู่ อย่าคิดว่าหย่ากันแล้ว ฉันจะลืมเรื่องที่เธอเคยทำ"

ลู่จิ้นยวนมองเธอแวบหนึ่ง เขาแทบไม่เหลือทางเลือกให้เธอเลย

เวินหนิงคิดแล้ว อยู่ที่นี่น่าจะดีกว่า ดังนั้นเธอจึงจำต้องยินยอมโดยดี

"แล้วกระเป๋าของฉันล่ะ?" เธอเพิ่งนึกถึงข้าวของเครื่องใช้เล็กๆน้อยๆของเธอ

ลู่จิ้นยวนชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางตรงมุมห้อง เวินหนิงหันไปมองแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ

"พรุ่งนี้อย่าลืมเข้าบริษัทฯด้วย"

ลู่จิ้นยวนเห็นเวินหนิงยอมจำนงค์แล้ว สีหน้าก็เริ่มดีขึ้น ก่อนจะออกคำสั่งอีกครั้ง

เวินหนิงขมวดคิ้วเข้าหากัน เธอลาออกแล้วไม่ใช่เหรอ?

ว่าแล้ว ก็ทำให้นึกถึงงานที่เธอเพิ่งได้โดนลู่จิ้นยวนป่วนจนไม่เป็นท่า เพิ่งจะผ่านการสัมภาษณ์ก็มาหายเงียบแบบนี้ บริษัทฯที่ไหนจะรับเข้าทำงาน

"ยังไม่ได้ส่งมอบงานก็หนีหายไปเลย เธอคิดว่าบริษัทตระกูลลู่เป็นที่ที่นึกจะไปนึกจะมาก็ได้เหรอ?"

ลู่จิ้นยวนใช้เรื่องงานมากดดันเธอ

เวินหนิงคิดดูแล้ว งานเธอก็แค่ทำความสะอาดทั่วไป อย่างมากก็ชงกาแฟให้เขา หรือช่วยงานอันเฉินบ้าง งานแบบนี้มีอะไรต้องส่งมอบกัน?

"ก็ได้ แล้วฉันจะลาออกได้เมื่อไหร่?"

เวินหนิงขี้เกียจตอล้อต่อเถียงกับลู่จิ้นยวน อย่างมากก็แค่ส่งมอบงานเสร็จค่อยไป

"จนกว่าฉันจะพอใจ"

ฟังเขาพูกจบ เวินหนิงเองก็จนใจ

พูดก็เหมือนไม่พูด ดูท่าแล้ว ถ้าเขาไม่พอใจ เธอก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากบริษัทตระกูลลู่

แต่ขอแค่ลู่จิ้นยวนไม่บังคับให้เธอทำแท้งอีก เรื่องแค่นี้ก็ช่างมันเถอะ

เธอไม่เชื่อว่าลู่จิ้นยวนจะเก็บเธอไว้ข้างกายตลอดไป เขาคงไม่ใจดีถึงขนาดยอมให้เธอลาคลอดแล้วยังจ่ายเงินเดือนให้เธอด้วยหรอก?