บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 1

"มันไม่ใช่ฉัน คุณต้องเชื่อฉันซิ!” เจน ดันน์ เธอจ้องไปที่ชายในรถ อย่างดื้อดึง

ขณะที่สายฝนสาดลงมาใส่กระจกรถอย่างบ้าระห่ำ แต่สายตาของเธอยังคงมองเห็นใบหน้าที่สุดจะหล่อเหลาและเย็นชาของชายที่อยู่ข้างในผ่านกระจกที่เต็มไปด้วยหยาดฝน เธอยืนอยู่นอกรถด้วยตัวสั่นเทา พร้อมตะโกน “ฌอน! อย่างน้อยคุณก็ช่วยฟังฉันหน่อยได้มั้ย!

ทันใดนั้นประตูรถก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง แต่ก่อนที่เจนจะทันได้พูดอะไร เธอกลับถูกดึงเข้าไปในรถอย่างไร้ความปราณี เธอล้มลงทับร่างของฌอน จนเสื้อเชิ๊ตสีขาวของเขาเปียกปอนไปตามๆกัน

“ฉอน ฉันไม่ได้ว่าจ้างคนไปทำร้ายโรซาลีนจริงๆนะ...”ทันทีที่เจนพูดจบ เรียวนิ้วยาวๆของเขาก็บีบเข้าที่คางของเธอ เสียงทุ้มๆอันน่าหลงใหลของเขาก็เอ่ยขึ้นเหนือศีรษะของเธอ

“นี่เธอชอบฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ?”

น้ำเสียงเย็นชา และกลิ่นบุหรี่จางๆ—ออกมาจากตัวของเขา

“อะไรนะ?”เจนงงเล็กน้อย ทุกๆคนก็รู้แม่กระทั่งแม่ของเขาเองก็รู้ว่าเธอชอบเขาทำไมจู่ๆถึงมาถามเอาป่านนี้?

ฌอนจับที่คางของเจนด้วยมือเพียงข้างเดียว ในขณะที่มืออันแข็งแรงอีกข้างของเขายื่นเข้ามาหาเธอ นิ้วเรียวยาวของเขาที่ขณะนี้เย็นยะเยือกไปด้วยไอความเย็นจากสายฝนค่อยๆแตะลงบนแก้มของเธอเบาๆ เจนจมอยู่ในภวังค์ดวงตาอันอบอุ่นของเขาและสูญเสียความเป็นตัวเองไปอย่างสิ้นเชิง เธอคิดว่าเธอได้ยินเสียงอันแผ่วเบาที่กระซิบถามว่า”เธอหนาวมั้ย”

ทันใดนั้นเจนสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันเยือกเย็นและโหดร้าย “เจน ดันน์ นี่เธอชอบฉันมากขนาดนั้น

เลยรึงัยยหะ? มันมากพอที่จะทำให้เธอถึงขั้นต้องฆ่าโรซาลีนเลยรึยังงัยกัน?”

ความหนาวเย็นพุ่งขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจลามไปที่แขนขาของเธอ เจนตื่นจากภวังค์ทันทีและเธอก็อดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มออกมา...เธอพึมพำ แน่นอนเขาไม่มีวันปฏิบัติกับเธออย่างอ่อนโยนและรอยยิ้มอันอบอุ่นเช่นนั้น จะมีก็แต่รอยยิ้มของซาตานเท่านั้นแหล่ะ

“ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าโรซาลีน…”เจนต้องการปกป้องตัวเอง

“ใช่ไง เธอไม่ได้ฆ่า เธอแค่จ้างอันธพาลไปทำร้ายและข่มขืนโรซาลีนยังงัยหล่ะเจน”

ความโกรธเคืองฉายออกมาจากแววตาของเขา เจนไม่มีเวลาได้อธิบายใดๆ เขาก็เอื้อมแขนมาฉีกเสื้อผ้าของเธอออก

“กรี๊ดดดด ~!”

ด้วยเสียงกรีดร้องของเจน ทำให้เธอถูกผลักออกมานอกรถด้วยความรุนแรง เธอล้มลงไปทามกลางสายฝนและความเจ็บปวด เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชาท่ามกลางสายฝนแต่เจนกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน

“เจน ดันน์ อ่อไม่ซิ คุณดันน์ ฉันจะทำทุกอย่าง อย่างที่เธอเคยทำกับโรซาลีน เป็นไงหล่ะ รู้สึกยังไงกับการถูกเปลีอยครึ่งตัวแบบนี้?”

ฟิ้วววววว! เสียงลมพัดผ่าน

เจนเงยหน้าขึ้นพร้อมมองเข้าไปในรถ ฌอนนั่งยุข้างในรถและมองมาที่เธอ เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดที่นิ้วอันเรียวยาวของเขาอย่างช้าๆ “คุณดันน์ ฉันชักจะเหนื่อยละหล่ะ ไปซะเถอะ”

“ฌอน! ได้โปรดฟังฉัน ฉันไม่ได้...”

“เธออยากให้ฉันฟังอ่าหรอ อื้อได้สิ” เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมมองมาที่เธอด้วยสายตาเย็นชา “ถ้าคุณยอมคุกเข่าอยู่หน้าคฤหาสน์สจ๊วตทั้งคืน คุณดันน์ ฉันอาจจะให้เวลาคุณซักสิบนาที แน่นอนถ้าฉันอารมณ์ดีอ่านะ”

ประตูรถถูกกระแทกปิดอย่างรุนแรง พร้อมผ้าเช็ดหน้าที่ถูกโยนออกมาจากรถ ปลิวหล่นลงข้างหน้าเจนท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย

เจนค่อยๆก้มลงเก็บผ้าเช็ดหน้านั้น พร้อมกับกำมันไว้ในมือแน่น

รถสุดหรูได้ขับเคลื่อนเข้าไปในคฤหาสน์สจ๊วต และประตูหรูหราหน้าคฤหาสน์ก็ได้ถูกปิดลงต่อหน้าเธอ โดยไร้ซึ่งความเมตตาจากเขา

ท่ามกลางสายฝนเจนเริ่มหนาวและผิวของเธอช่างดูซีดเซียว เธอยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลาเนิ่นนาน ก่อนที่เธอจะค่อยๆเดินไปที่ประตูคฤหาสน์ เธอกัดฟันแน่นก่อนจะค่อยคุกเข่าลงหน้าประตูพร้อมเริ่มทุบตีประตูนั้น

เธอกำลังคุกเข่า!

แต่ไม่ใช่เพื่อชดใช้ความผิด!

เธอคุกเข่าเพียงเพราะโรซาลีน ซัมเมอร์ผู้ซึ่งคือเพื่อนของเธอ เธอคุกเข่าเพียงเพื่อไว้อาลัยให้เพื่อนของเธอที่จากไป ไม่ใช่พราะเธอรู้สึกผิดที่ฆ่าโรซาลีนอย่างที่ทุกคนเข้าใจมัน

เธอคุกเข่า!

เพียงเพราะจะให้ชายคนนี้ได้ให้เวลาฟังเธออธิบายซัก 10 นาทีก็ยังดี

เสื้อผ้าของเธอถูกฉีกออกจนหลุดรุ่ย เธอปกปิดร่างกายของตัวเองด้วยฝ่ามือเล็กๆของเธอ อากาศช่างเหน็บหนาวแต่เธอก็ยืนหยัดที่จะคุกเข่าอยู่ตรงนี้ เพื่อความถูกต้องและศักดิ์ศรีของเธอเอง ใช่ ฉันคือเจนดันน์แห่งเดอะบันด์ ฉันต้องทำได้! เจนได้โพร่งออกมาด้วยพลังอันเต็มเปี่ยม

เธอคุกเข่าอยู่อย่างนั้นเพื่อที่จะได้มีโอกาสได้อธิบายในสิ่งที่พวกเขากล่าวหาว่าเธอทำ ทั้งๆที่เธอไม่เคยคิดจะทำมันเลย และเธอจะไม่มีวันยอมรับในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำเด็ดขาด

แต่กระนั้นเลยเธอจะได้รับโอกาสนั้นจริงๆหรือ?

เธอจะมีโอกาสได้อธิบายความบริสุทธิ์ของเธอจริงๆใช่ไหม?

แล้ว...ทุกคนจะเชื่อเธอไหมนะ?

ฝนเริ่มตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแม้ซักนาทีเดียว

...

เวลาผ่านไป

เจนยังคงคุกเข่าอยู่นอกคฤหาสน์สจ๊วตท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำ

สายฝนทำให้ชุดของเธอเปียกโชก เธอนั่งคุกเข่าอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืน