บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 166

เมื่อเมเรดิธได้ยินเสียง ดวงตาของเธอลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ

สามปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่มีความสุขนักกับการที่เจเรมี่ปฎิบัติกับเธออย่างเย็นชา และตอนนี้ก็มีผู้หญิงเข้ามาแย่งความสนใจของเจเรมี่ไปจากเธออีก มันยิ่งทำให้เธอร้อนรุ่มไปด้วยความโกรธ

แต่อย่าไรก็ตาม ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เคเอฟซีเมื่อคราวก่อน เมเรดิธจึงพยายามอย่างมากในการควบคุมอารมณ์โกรธของเธอ เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “เธอคงจะเป็นวีล่าผู้หญิงที่ช่วงนี้เข้ามาสนิทสนมกับคู่หมั้นของฉันสินะ”

เธอพูดพร้อมกับหันหลังกลับ แต่แล้ว ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยค สายตาเธอมองขึ้นไปเจอใบหน้าที่สวยงามและยิ้มแย้มของมาเดลีนนั้นก็ทำให้เธอตัวแข็งทื่อ

ดวงตาของเธอเบิกกว้างเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้า

“เป็นไป ดะ ได้ยังไง มาเดลีน?!” เมเรดิธพูดไม่ออกขณะที่เธอถอยหลังไป “เป็นไปได้ยังไง…”

เธอปฏิเสธที่จะเชื่อกับตัวเองในใจ

‘มันจะเป็นไปได้ยังไง?!’

‘ยัยผู้หญิงตาบอดแพศยานั่นกลายเป็นเถ้าถ่านไปตั้งนานแล้วนี่ แล้วทำไมเธอถึงมาโผล่ตรงหน้าฉันได้อีก!’

‘มันเป็นไปไม่ได้!’

มาเดลีนยิ้มในขณะที่เธอจ้องมองสีหน้าของเมเรดิธที่เปลี่ยนไปด้วยความสับสน การแสดงออกซึ่งไม่สามารถจะบรรยายได้ของเธอทำให้มาเดลีนรู้สึกพอใจเล็ก ๆ

‘คนอย่างเธอก็รู้จักความกลัวอยู่เหมือนกันสินะ เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด’