บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 451

มาเดลีนตำหนิเขาและเธอพยายามตั้งคำถามเมื่อเจเรมี่เล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น

เขาจำทุกอย่างได้ชัดเจน ในวันนั้น ลมกระโชกแรงและหิมะตกหนักมาก มาเดลีนตัวสั่นอย่างมากขณะที่เธอถือโกศไว้ในอ้อมแขน และฟันของเธอก็เปื้อนเลือดอีกด้วย เธอดูน่าสงสารราวกับหุ่นเชิดที่พ่ายแพ้ อย่างไรก็ตาม สายตาของเธอกำลังประท้วงสิ่งที่เขาทำอย่างมุ่งมั่น

เธอพูดว่า “เจเรมี่ ฆ่าฉันเถอะ ฉันไม่อยากเจอนายอีกแล้ว”

เธอยังกล่าวอีกว่า “เจเรมี่ นายจะต้องเสียใจ!”

ทว่า ในตอนนั้น เขาได้ตอบกลับอย่างเย่อหยิ่งว่า “คำว่า 'เสียใจ' มันไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของฉันหรอก”

มาเดลีนเยาะเย้ยเมื่อเห็นเจเรมี่กำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ

“มีอะไรผิดไปหรือเปล่า? นายจำทุกอย่างที่นายทำได้ไหม? นายจำได้ไหมว่านายมั่นใจว่าลูกของเราเป็นเด็กแสบที่นายแทบรอไม่ไหวที่จะทุบกระดูกของเขาให้เป็นฝุ่น?”

เจเรมี่มีสติกลับมาอีกครั้งหลังจากที่มาเดลีนพูดคำเหล่านั้นอย่างประชดประชัน

เขาจำพฤติกรรมอันเลือดเย็นของเขาได้ เขารู้สึกราวกับว่าการทำเรื่องไม่ดีที่ผ่านของเขากำลังจะกลืนกินเขา

'ในที่สุดฉันก็รู้ว่าหัวใจของเธอต้องเจ็บปวดแค่ไหนในตอนนั้น'

“เจเรมี่ หยุดแสร้งทำเป็นขอโทษสักทีเถอะ ไม่ว่านายจะพูดหรือทำอะไร มันไม่สามารถแก้ไขความเจ็บปวดที่นายให้กับฉันได้หรอก”

มาเดลีนมองเขาอย่างเย็นชา ในสายตาของเธอมันไม่มีความปรารถนาหรือชื่นชมเลยสักนิด มันมีเพียงแค่ความโกรธเท่านั้น

“ในตอนนั้น ฉันคิดว่าคุณปู่ของฉันป่วยมาก ฉันจึงขอยืมเงินนาย แต่นายไม่เพียงแค่ปฏิเสธ นายยังทำฉันขายหน้าต่อหน้าเมเรดิธ นายเชื่อคำโกหกของเธอและเชื่อว่าฉันมีความสัมพันธ์กับชายอื่น และนายยังเรียกลูกของเราว่าไอ้เด็กแสบอีกด้วย!

“เป็นเพราะอุบายของเมเรดิธ นายเลยคิดว่าฉันกำลังหลอกเอาเงินของนาย และคิดว่าฉันโกหกเรื่องความเจ็บป่วยของคุณปู่ฉัน นายยอมให้โรสกับจอห์นทำร้ายฉัน รู้ไหมว่าฉันทรมานแค่ไหน?”

“ฉันอาเจียนเป็นเลือดหลังจากที่จอห์นเตะฉัน ฉันเจ็บจนยืนไม่ไหว แต่นายกลับพาเมเรดิธไปโรงพยาบาลแทน ในตอนนั้นฉันคิดว่าที่ฉันทำไปเพราะฉันรักนาย แต่ทำไมฉันต้องมาทนทุกข์กับผลลัพธ์ที่เจ็บปวดแบบนี้ด้วย ในที่สุด ฉันเข้าใจว่าฉันรักคนผิดไปแล้วจริง ๆ”

หลังจากที่เธอพูดออกไปอย่างนั้น มาเดลีนก็ถอนหายใจ ดวงตาของเธอเปียกไปด้วยน้ำตาเพราะปมในใจที่เจ็บปวดของเธอ