เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 134

มาเดลีนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น?”

เฟลิเป้มองไปที่เธอ อย่างไม่พอใจ จากนั้น เขาแยกริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะหยุดตัวเองไม่ให้พูดในสิ่งที่เขาต้องการจะพูด

“ไม่มีอะไร ผมแค่คิดว่ามันน่าเสียดายมาก”

น่าเสียดาย?

มาเดลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม

บางคำจะพูดได้เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เขาอาจคิดว่าเธอน่ารำคาญถ้าเธอเอาแต่ถามโน่นนี่

ในที่สุด เธอได้เปิดประตูและเชิญเฟลิเป้เข้ามา

“ผมได้ยินข่าวเกี่ยวกับบริทนีย์ ผมเชื่อว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ คุณไม่ใช่คนที่โหดร้ายและเลือดเย็นขนาดนั้น”

มาเดลีนรู้สึกประทับใจที่เฟลิเป้ไว้วางใจเธอเสมอมา เขาจิบชาอุ่น ๆ และมองใบหน้าซีดเซียวของมาเดลีน

“ผมจะเก็บจดหมายลาออกของคุณไว้ คุณสามารถกลับไปทำงานได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ”

“ขอบคุณสำหรับความไว้วางใจและความเมตตา คุณวิทแมน แต่อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าฉันไม่มีโอกาสกลับไปอีกแล้ว” มาเดลีนยิ้มอย่างขมขื่น

“คุณสามารถกลับมาได้ตลอดเวลาตราบเท่าที่คุณต้องการ” คำตอบของเฟลิเป้นั้นอ่อนโยน เช่นเดียวกับรอยยิ้มอันหล่อเหลาบนใบหน้าของเขา

แม้ว่าเขาจะดูเย็นชาและสง่างาม แต่เมื่อเขาอ้าปากพูด น้ำเสียงของเขาช่างอ่อนโยนราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ

มาเดลีนรู้สึกได้ถึงความเมตตาของเขา กระนั้น เฟลิเป้คงไม่มีทางรู้ว่าไม่ใช่เธอที่ปฏิเสธที่จะกลับไปทำงาน แต่อันที่จริง มันเป็นเพราะเธอมีเวลาเหลือไม่มาก

เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องละทิ้งอาชีพการออกแบบเครื่องประดับและคนที่เธอรักมากที่สุด

เฟลิเป้เข้ามาในบ้านเพียงไม่นาน หลังจากนั้นเขาก็กลับไป

มาเดลีนนอนอยู่บนเตียงและเธอนอนไม่หลับ เธอคว้าไดอารี่เล่มใหม่และหยิบปากกาขึ้นมาเขียนอีกครั้ง

ไม่กี่วันต่อมา มาเดลีนก็ถอดผ้าพันแผลบนใบหน้าออก เธอมองไปที่ใบหน้าของตัวเองในกระจกมันให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่มาก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ