จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1029

ตลาดกลางคืน ร้านปิ้งย่างอาหารตามสั่ง ผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะในหลืบ กินปิ้งย่างพร้อมดื่มเบียร์

"หายโมโหรึยัง" หลิวจิ่งหมิงถาม

"คุณคิดว่าหายยังล่ะครับ" ฉางเซี่ยงตงกล่าว

เมื่อตอนกลางวันของวันนี้ ฉางเซี่ยงตงจะให้บทเรียนกับเจียงชื่อ แต่กลับโดนเจียงชื่อสั่งสอนอย่างหนัก

ตลอดทั้งงานเลี้ยง ฉางเซี่ยงตงต้องรินเหล้าให้คนอื่น อย่างกับสาวเชียร์เหล้าของจริง

ขายหน้าสิ้นดี

หลังจากนี้จะให้เขาคุมคนใต้บัญชาต่อไปยังไง? เขายังต้องเป็นหัวหน้าแผนกวิจัยต่อไปอยู่ไหม?

"โมโหจะตายอยู่แล้ว!" ฉางเซี่ยงตงกัดเนื้อปื้งอย่างแรง ทำอย่างกับกำลังกัดเนื้อของเจียงชื่ออยู่

หลิวจิ่งหมิงหัวเราะ และรินเหล้าให้ฉางเซี่ยงตงเต็มแก้วด้วยตัวเอง

"ตอนนั้นฉันส่งสัญญาณให้นายตั้งหลายรอบแล้วนะ นายดันไม่ฟัง จะพุ่งไปหาปากกระบอกปืนให้ได้ จะโทษใครเล่า?"

ฉางเซี่ยงตงพูดไม่ค่อยสบอารมณ์ "ใครจะรู้ว่าไอ้ระยำเจียงชื่อคอแข็งขนาดนั้นล่ะครับ ไม่ใช่มนุษย์แล้ว อีกอย่าง ทั้งหมดที่ผมทำไปเพื่อใคร ก็เพื่อพี่น้องอย่างคุณไม่ใช่เหรอครับ"

"คุณดูคุณสิ ตรากตรำทำงานให้ท่านประธานตั้งหลายปี ได้ความดีความชอบทุกอย่าง บารมีในบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อก็สูง"

"ตำแหน่งผู้สืบทอดควรจะเป็นของคุณนะครับ"

"ตอนนี้สิ อยู่ๆก็มีลูกชายแท้ๆโผล่มา ไม่รู้ว่าประธานไปเก็บมาจากไหน ยังไม่ทันได้ตรวจดีเอ็นเอเลย"

หลิวจิ่งหมิงหัวเราะ ไม่พูดจา

ฉางเซี่ยงตงชักร้อนใจ "เดี๋ยวสิ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าคุณไม่ใส่ใจเลยล่ะครับ จริงๆเลยนะ คุณไม่ร้อนใจแต่ผมร้อนใจจะตายอยู่แล้ว กลายเป็นว่าผมอิมไปเองซะนี่ นี่คุณยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ถึงกับยอมละทิ้งตำแหน่งผู้สืบทอด และคอยช่วยงานเจียงชื่อคนนั้น?"

โดนถามเยอะขนาดนี้ ไม่อธิบายหน่อยคงไม่ดี

หลิวจิ่งหมิงรินเหล้าไปพลางแกล้งพูดอย่างลึกลับ "วางใจเถอะ อะไรที่เป็นของนายย่อมเป็นของนาย อะไรที่ไม่ใช่ของนายท้ายที่สุดแล้วก็ไม่เป็นของนาย"

"โอ้โห ลึกลับขนาดนี้เชียว" ฉางเซี่ยงตงหัวเราะร้ายๆ "เพื่อนเอ๋ย บอกกันมาตรงๆเถอะ คุณเตี๊ยมกับท่านประธานไว้แล้วใช่ไหม เรื่องตำแหน่งผู้สืบทอดเป็นเพียงคำหวานหลอกลวง?"

หลิวจิ่งหมิงหัวเราะเหอะๆ "เรื่องที่นายควรรู้ช้าเร็วก็ได้รู้ เรื่องที่ไม่ควรรู้ถามไปฉันก็ไม่บอก"