"ถูกต้อง แม้ว่าแผนกวิจัยและพัฒนาของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อจะเก่งมาก แต่เมืองใต้ดินเก่งกว่ามาก กล่าวตามตรง ผลิตภัณฑ์หลักของบริษัทส่วนใหญ่ได้รับการวิจัยและพัฒนาจากเมืองใต้ดิน ถ้าไม่มีเมืองใต้ดิน ก็จะมีไม่มีบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ"
"อ้อ?"
มันน่าสนใจมาก
ถ้าเมืองใต้ดินเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ตั้งบริษัทของตนเองล่ะ? ทำไมต้องอาศัยพึ่งพาบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ? นี่มันผิดปกติ
เหมียวถงเห็นความสงสัยของเจียงชื่อ และกล่าวว่า "ความจริงแล้ว ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้เหมือนกัน แต่โลกกว้างใหญ่ เรื่องที่คาดคิดไม่ถึงมีมากมาย และเมืองใต้ดินเป็นบริษัทที่เน้นเฉพาะการวิจัยและพัฒนาเท่านั้น กระทั่งถ้าไปสืบหาข้อมูลของเมืองใต้ดินแล้ว จะไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับเมืองใต้ดินเลย"
เจียงชื่อถามว่า "บริษัทต้องการให้พวกคุณทำอะไร?"
เหมียวถงกล่าวว่า "เมื่อใดที่มีโครงการวิจัยและพัฒนาใหม่จากเมืองใต้ดิน ฉัน สวินหยาง และสวีหวยจง แต่ละคนจะได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบส่วนหนึ่ง และช่วยพวกเขาวิจัยและพัฒนาร่วมกัน"
"พวกเราสามคนจะได้รับมอบหมายให้ไปทำงานในห้องลับที่แยกจากกัน จะนำสิ่งใดเข้าไปหรือออกมาไม่ได้ นอกจากนี้ พวกเราสามคนมีหน้าที่รับผิดชอบในสิ่งที่ไม่เหมือนกัน และห้ามแพร่งพรายออกไป"
"ดังนั้น แม้ว่าพวกเราจะทำงานไปจนวันตาย พวกเราก็ไม่รู้ว่าตนเองทำอะไรอยู่ แม้ว่าพวกเราแอบช่วยเมืองใต้ดินทำการวิจัยและพัฒนาระเบิดปรมาณูโดยไม่ตั้งใจ พวกเราก็จะไม่รู้เช่นกัน"
เจียงชื่อพยักหน้า
บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อเองก็ระมัดระวังในเรื่องนี้เช่นกัน แม้แต่บุคลากรที่เข้าร่วมวิจัยและพัฒนาด้วยตนเอง แต่ก็ไม่สามารถค้นหาภาพรวมของโครงการได้
เหมียวถงและคนอื่นเป็นเหมือนผู้ประกอบในสายการผลิต แต่ละคนมีหน้าที่รับผิดชอบส่วนหนึ่ง พวกเขาไม่มีทางรู้ภาพรวมของโครงการทั้งหมด
ช่างเป็นกลอุบายที่ยอดเยี่ยมมาก!
เหมียวถงกล่าวว่า "ฉางเซี่ยงตงมีหน้าที่รับผิดชอบหลักในการกำกับดูแลพวกเรา เขายังไม่รู้มากเท่าพวกเรา สำหรับหลิวจิ่งหมิง นอกจากประธานแล้ว เขาอาจเป็นเพียงคนเดียวที่ที่รู้โครงการทั้งหมด"
"ความจริงแล้ว ฉันก็อยากรู้ว่าพวกเรากำลังวิจัยและพัฒนาอะไรกันแน่? สิ่งที่พวกเราวิจัยและพัฒนาแล้วถูกส่งต่อไปที่ไหน? แล้วเมืองใต้ดินทำงานที่ไหน? มันเป็นบริษัท หรือว่าเป็นสำนักงาน?"
"หลายครั้งที่ฉันต้องการพบคนของเมืองใต้ดิน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...