จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 106

บทที่106 ผมคือเจียงชื่อ

เฉิงดันถิงถอนหายใจ “มันไม่มีวิธีอื่นแล้ว ตอนนี้ฉันทำได้แค่หาดาราต่างชาติมาเติมสีสันในงานเท่านั้น”

“ไม่ได้”

“ทำไมล่ะ?”

เจียงชื่อกล่าวว่า “พิธีเปิดภายในประเทศ แต่คุณกลับไปเชิญกลุ่มชาวต่างชาติมา และบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องก็จะสวมหมวก 'บูชาต่างชาติ' ใบเบ้อเร่อให้ฉัน เมื่อถึงตอนนั้นตายไปแล้วยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายด้วยวิธีไหน”

เฉิงดันถิงรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที “ถ้าอย่างนั้นเราจะปล่อยให้พิธีของเราไม่มีศิลปินรับเชิญอย่างนั้นเหรอ? มันเสื่อมโทรมเกินไปแล้ว”

นี่คือปัญหาใหญ่

เจียงชื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็จำสิ่งหนึ่งได้

เขาถามว่า “ดันถิงคุณรู้จักคนที่ชื่อหลัวเซิ่งไหม?

“อืม รู้จัก มีอะไรเหรอ?”

“เขามีชื่อเสียงไหม?”

“อืม ...” เฉิงดันถิงครุ่นคิดสักครู่แล้วกล่าวว่า “จะบอกว่าเขามีชื่อเสียงก็ได้ จะบอกว่าเขาไม่มีชื่อเสียงก็ได้เช่นกัน”

“หมายความว่าไง?”

เฉิงดันถิงอธิบายว่า “พูดง่ายๆก็คือ เขาเป็นนักโปรดิวเซอร์เพลงที่ยอดเยี่ยม ส่วนใหญ่เขาทำงานอยู่เบื้องหลัง คนทั่วไปรู้จักเขาน้อยมาก เพราะฉะนั้นตัวเขาจึงไม่มีความดึงดูดอะไร”

“แต่ก็อย่างที่บอก เขาเป็นนักโปรดิวเซอร์เพลงที่ยอดเยี่ยม และจำนวนศิลปินที่ได้รับการบรรจุด้วยมือของเขานั้นมีมากมายจนนับไม่ถ้วน และในนั้นยังมีคนดังที่เป็นที่รู้จักอีกมากมายด้วย”

“กลุ่มราชาและราชินีที่โด่งดังที่สุด ได้รับความนิยมมากที่สุด มีอิทธิพลและน่าดึงดูดที่สุดในวงการปัจจุบันนั้น ล้วนถูกสร้างขึ้นโดยเขาทั้งนั้น พวกเขาปฏิบัติต่อเขาเหมือนพ่อแท้ๆของตัวเอง ขอแค่เขาให้คำสั่งพวกราชาและราชินีเหล่านั้นก็เต็มใจที่จะทำตามทุกอย่าง”

“เพราะฉะนั้น หลัวเซิ่งเป็นเจ้าพ่อเพลงที่ไม่เป็นที่รู้จักในหมู่คนทั่วไป แต่มีชื่อเสียงโด่งดังในวงการ”

เจียงชื่อพยักหน้าพอใจกับคำตอบนี้อย่างมาก