จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1062

สวีหวยจงเปิดเอกสารด้วยความอยากไม่จะเชื่อและถามว่า "คุณได้รับเอกสารสนับสนุนทางเทคนิคนี้มาจากไหน"

"ได้รับจากเพื่อนที่เป็นช่างเทคนิคคนหนึ่ง"

"เพื่อนอะไรจะเก่งขนาดนั้น?"

"โอ้ เป็นเพื่อนเก่าสมัยเรียน ผมช่วยเขาแก้ปัญหาไปหนึ่งเรื่อง และให้เขาช่วยผมแก้ปัญหาหนึ่งเรื่องเช่นกัน เหล่าสวี เป็นไงล่ะ? ผมดีกับคุณมากใช่ไหม"

"ดีครับ ยอดเยี่ยมมาก ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณอย่างไรดี"

สวินหยางตบไหล่เขาเบา ๆ "ตอบแทนอะไรล่ะ เอามันไปใช้ด้วยความวางใจเถอะ"

หลังจากนั้น สวินหยางเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ

หลังจากหันหลังให้สวีหวยจงแล้ว สวินหยางแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ใช้เถอะ

เอกสารสนับสนุนทางเทคนิคฉบับนี้ จะทำให้คุณต้องชดใช้ด้วยความเจ็บปวด!

สวินหยางเดินมาหาเหมียวถงอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ เหมียวถงไม่อยากแม้แต่จะสนใจเขา จึงหันหน้าไปทางด้านข้าง

สวินหยางกระแอม "รุ่นน้อง ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคราวที่แล้วเป็นความผิดของผม แต่ความสูญเสีย มันอาจไม่ใช่เรื่องไม่ดีก็ได้ ใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคราวที่แล้ว คุณจะได้อยู่กับรองประธานเจียงได้อย่างไร? คุณดูเหล่าสวีสิ โมโหจนหนวดขาวไปหมดแล้ว"

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ แก้มของเหมียวถงแดงเล็กน้อย

โอ๊ย มันคงจะดีถ้าเธอสามารถอยู่กับเจียงชื่อได้จริง ๆ แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงการหลอกลวงคนอื่นเท่านั้น

เธอหุบยิ้มและถามอย่างไม่เกรงใจว่า "คุณมีเรื่องอะไรกันแน่? มีอะไรก็รีบพูดออกมา"

สวินหยางส่ายศีรษะด้วยความอึดอัด หยิบเอกสารอีกฉบับออกจากกระเป๋าแล้ววางบนโต๊ะ "รุ่นน้อง ผมรู้ว่าโครงการวิจัยของคุณเหลือเพียงขั้นตอนสุดท้าย นี่คือเอกสารสนับสนุนทางเทคนิคที่ผมเตรียมไว้สำหรับคุณ มันสามารถแก้ปัญหาให้คุณได้"

"ห๊ะ?"

เหมียวถงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

หากเป็นเรื่องจริง เธอก็จะสามารถวิจัยและพัฒนาโครงการได้สำเร็จทันที และไปร่วมงานนิทรรศการในตอนบ่าย

เธอวางมือบนเอกสารอย่างตื่นเต้น และแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดมัน

สวินหยางยังแสดงรอยยิ้มชั่วร้ายโดยไม่ตั้งใจ

รอยยิ้มที่เหมือนปีศาจ ทำให้เหมียวถงตื่นขึ้นจากสภาวะถูกล่อลวงทันที เธอนึกถึงเรื่องที่เจียงชื่อเคยพูดทันที

ไม่ว่าสวินหยางจะให้อะไร เธออย่ายอมรับมัน!

แม้ว่าเอกสารสนับสนุนทางเทคนิคฉบับนี้จะน่าดึงดูดใจมาก แต่สวินหยางเป็นคนไม่น่าเชื่อถือ

เหมียวถงเคยเสียเปรียบมาแล้วครั้งหนึ่ง เธอไม่สามารถเสียเปรียบเป็นครั้งที่สองอีก คราวที่แล้วเธอไม่เชื่อเจียงชื่อ และเลือกที่จะเชื่อสวินหยาง และผลลัพธ์คือต้องเสียเงินห้าล้าน คราวนี้เธอเลือกที่จะเชื่อเจียงชื่ออย่างหนักแน่น

เธอผลักเอกสารกลับไปอย่างเด็ดขาด

"ฉันรับน้ำใจของคุณแล้ว"

"มันไม่ใช่ผลการวิจัยและพัฒนาของฉันเอง ซึ่งเทียบเท่ากับการลอกเลียนแบบ"

"สำหรับฉันแล้วนี่เป็นความอัปยศ ฉันจะไม่ยอมรับมัน คุณไปเถอะ"

สวินหยางตกตะลึง นี่คือเหตุผลบ้าบออะไร?

เขากล่าวอีกว่า "ผมรู้ว่าคุณยังโกรธเรื่องคราวที่แล้ว ดังนั้นผมจึงเตรียมเอกสารนี้เพื่อเป็นการขอโทษ ถ้าคุณไม่ยอมรับ ผมจะรู้สึกลำบากใจมาก"