จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 110

บทที่110 มันไม่มีหวังแล้ว

เหยียนก้วนอวี่ตกใจจนเหงื่อไหล และอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “โอ้คุณเข้าใจผิดแล้วครับ เขาไม่ได้เป็นสมาชิกของสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่ชอบไปทำเรื่องไร้สาระโดยการเอาชื่อเสียงของฉันไปอ้าง ในเมื่อก่อนมันเป็นแค่ปัญหาเล็กๆน้อยๆ ฉันเลยทนกับการกระทำของเขามาโดยตลอด แต่วันนี้เขาสร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้ให้กับคุณ ฉันต้องขอโทษจริงๆ”

คำพูดเหล่านี้อ่อนน้อมถ่อมตนมาก ใครก็ตามที่พอมีสามัญสำนึกเล็กน้อยจะรู้ว่าเหยียนก้วนอวี่นั้นกลัวเจียงชื่ออย่างมาก

โป๋สิ้นหงที่อยู่ด้านข้างเหล่ตาลงเล็กน้อย เขาคาดเดาตัวตนของเจียงชื่อไม่ออก

มีเพียงจ้าวซานหลิ่งเท่านั้นที่ยังคงเป็นเหมือนคนโง่คนหนึ่ง

“พี่เขย คุณจะเสียเวลาไปพูดกับมันทำไม?”

“ฉันจะจัดการกับทุกอย่างเอง ดังนั้นคุณวางใจและกลับไปได้เลย ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน พวกเขาอย่าหวังว่าจะได้เปิดกิจการในวันนี้”

เหยียนก้วนอวี่เปิดตากว้างจนเท่าดวงตาของวัว

“บังอาจ!!!”

เขายกมือฟาดลงบนหน้าของจ้าวซานหลิ่งอย่างแรง และใบหน้าของเขาก็มีรอยมือแดงสดปรากฏขึ้นในทันที

จ้าวซานหลิ่งใช้มือข้างหนึ่งปิดหน้าไว้ และพูดด้วยความไม่เชื่อว่า “คุณ คุณกล้าตบฉันเหรอ? ไอ้แซ่เหยียน คอยดูนะฉันจะกลับไปฟ้องพี่สาวของฉัน”

“กลับไปงั้นเหรอ?”

“ฟ้องงั้นเหรอ?”

เหยียนก้วนอวี่พูดอย่างเยาะเย้ยว่า “แกใช้ชื่อเสียงของฉันไปคุกคามและข่มขู่ผู้อื่น คุณยังใส่ร้ายและดูหมิ่นใบรับรองที่ออกโดยสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์อย่างโจ่งแจ้งอีกด้วย คุณคิดว่าวันนี้คุณยังจะกลับไปได้อีกเหรอ?”

“ใครก็ได้ มาจับอาชญากรที่หลอกลวงและปิดบังคนนี้ไป!”

“ครับ!!!”

ทันใดนั้น คนที่อยู่เบื้องหลังจ้าวซานหลิ่งก็ก้าวขึ้นมาและปราบปรามเขา

เหตุผลที่พวกเขามากับจ้าวซานหลิ่งเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของ เหยียนก้วนอวี่แต่ตอนนี้เหยียนก้วนอวี่ได้ออกคำสั่งด้วยตัวเองแล้ว พวกเขาจะไม่ทำตามคำสั่งได้อย่างไร?

จ้าวซานหลิ่งตะโกนด่า “ไอ้แซ่เหยียน คุณจับแม้กระทั่งน้องเมียของตัวเอง คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”