จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1112

ในช่วงสุดท้ายของชีวิต เจียงห้านสวินพูดกับเจียงชื่อว่า "ฝาก.....ดูแล....... จิ่งหมิงให้ดีด้วย......."

ทันทีที่คำพูดจบลง ลมหายใจของเจียงห้านสวินก็ได้สิ้นลงอย่างสมบูรณ์

คน ตายไปแล้ว

"ห้านสวิน น้อง!!!"

เจียงห้านเฟยกอดร่างของเจียงห้านสวิน ร้องไห้ด้วยความเสียใจ น้ำตาไหลริน บาดแผลนอกกายหายได้ไม่ยาก แต่บาดแผลที่อยู่ในหัวใจนั้นมันจะไม่หายไปตลอดชีวิต

เจียงห้านสวินตายไปแล้ว

ในหัวใจของเจียงห้านเฟยมีบาดแผลที่ลึกซึ้งเกิดขึ้นมา

เจียงชื่อถอนหายใจยาวๆ และเดินออกจากกระท่อมอย่างช้าๆ

เมษก้าวเดินเข้ามาถามว่า "ผู้บัญชาการ ตอนนี้ควรจะทำอย่างไร?"

เจียงชื่อกล่าวว่า "รอให้อารมณ์ของพ่อผมสงบลง รับเขากลับไปพักผ่อนที่วิลล่าหมายเลข 556 ออใช่แล้ว รับน้าเริ่นกลับไปด้วย ให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อจะดีกว่า"

"ในเวลาเดียวกัน แบกศพของอารองออกไปด้วย จัดการให้ดีๆ และหาพื้นที่ที่มีฮวงจุ้ยดีๆ ฝังเขา จำไว้ จะต้องไม่ปล่อยให้คนของตระกูลถานรู้เรื่องเกี่ยวกับอารองของผม"

เมษพยักหน้า "ข้าน้อยเข้าใจแล้วครับ!"

ในวันนี้ มันช่างเป็นวันที่น่าเศร้าจริงๆ

........

ตกกลางคืน

เจียงชื่อจัดให้คนรับเจียงห้านเฟยพ่อของเขากลับไปที่วิลล่าหมายเลข 556 ปล่อยให้เขานอนอยู่บนที่นอนที่นุ่มนวล พักฟื้นตัวต่อไป

"พ่อ พ่อพักผ่อนอยู่ที่นี้ให้ดีๆ เรื่องที่เหลือปล่อยให้ผมเป็นคนจัดการเอง"

เจียงห้านเฟยพยักหน้า จับมือของเจียงชื่อและกล่าวว่า "ชื่อเอ๋อ เราพ่อลูกไม่ได้เจอหน้ากันมาเกือบสิบปีแล้ว แต่เดิมพ่อลูกได้เจอกันอีกครั้งมันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนัก แต่กลับเพราะเหตุอารองของแก........"

เจียงชื่อยิ้ม "พ่อ พ่อไม่ต้องพูดอะไรให้มากหรอก ผมเข้าใจทั้งหมด"

เริ่นจื่อหลันเดินเข้ามาอย่างขี้อาย

ไม่ว่าอายุจะมากขึ้นเท่าไหร่ อยู่ต่อหน้าเจียงห้านเฟยเธอก็เป็นเหมือนสาวน้อยที่ขี้อายคนหนึ่งเสมอ

"ห้านเฟย คุณ.......พักผ่อนให้มากๆ" เริ่นจื่อหลันรู้สึกพูดไม่ค่อยถูกเล็กน้อย และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรบ้าง

เจียงห้านเฟยยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "จื่อหลัน ผมจำได้ว่าคุณแต่งงานไปเมืองนอกที่ไกลแสนไกล แล้วกลับมาได้ยังไงเหรอ?"

เจียงชื่อตอบแทนเธอไปว่า "เรื่องในนี้มันค่อนข้างที่จะซับซ้อนเล็กน้อย แต่พูดรวมๆ แล้ว ตอนนี้น้าเริ่นเป็นตัวคนเดียวแล้ว จุดประสงค์ที่มาเมืองหลวงในครั้งนี้ ก็คือช่วยผมในการช่วยคุณพ่อออกมา เพื่อช่วยพ่อ น้าเริ่นถึงกับเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเลยนะ"

เขาจงใจที่จะพูดให้มันดูเว่อร์วัง เพื่อที่จะได้ทำให้ความรู้สึกที่เจียงห้านเฟยมีต่อเริ่นจื่อหลันนั้นลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

เจียงชื่อลุกขึ้นยืนและพูดว่า "ผมไปดูหน่อยว่ายาต้มเสร็จแล้วหรือยัง พวกท่านเพื่อนเรียนสมัยเก่าเจอกัน คุยกันไปเลยครับ"

เขาหันหลังเดินจากไป

ไม่อยากจะเป็นกว้างขวางคอ