จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1144

ตามหลักการแล้ว เจียงชื่อไม่ได้โง่ขนาดนั้น ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้ว่าวิธีนี้ไม่มีประโยชน์ แต่ทำไมถึงให้โม่หยวนทำเช่นนี้?

เขาจะทำลายโม่หยวนทิ้งหรือ?

ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น

หากทำลายโม่หยวน เจียงชื่อไม่ได้รับประโยชน์ใด ๆเลย อีกทั้งยังต้องแบกรับคำด่าเอาไว้ แม้แต่บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อเองก็ต้องแบกรับผลกระทบนี้ไปด้วย

เจียงชื่อจะทำอะไรกันแน่?

โซกราติสพยายามสอดแนมจากการแสดงสีหน้าของเจียงชื่อ แต่ว่าไม่มีประโยชน์ เพราะใบหน้าของเจียงชื่อไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

ไม่สุข ไม่ทุกข์ ไม่วิตกกังวล

ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในรอบตัวเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย เขาเป็นเพียงคนที่เดินผ่านไปมา

โซกราติสคิดในใจอย่างเงียบงัน สงสัยจะดูดีเพียงผิวเผิน ดูดีแต่ไร้ประโยชน์ คุณลอร่าพยายามอย่างมากเพื่อกำจัดขยะนี้หรอ ระวังมากเกินไปรึเปล่า มาให้ฉันโซกราติสมาจัดการคนแบบนี้เนี่ยนะ หึ ไม่จำเป็นต้องใช้คนที่มีความสามารถเช่นข้าเลย สิ้นเปลือง

โซกราติสดูหมิ่นเจียงชื่ออยู่ในใจ

ผู้ชมเหล่านั้นด่าทอจนพอ และมองดูโม่หยวนเป็นบ้าคนเดียว ต่างก็ส่ายหน้าอย่างหนัก

"เอ่อ ไปเถอะ ฉันดูต่อไม่ได้แล้ว"

"ไม่เพียงแต่วงการแพทย์ไม่ได้กอบกู้ชื่อเสียง แต่กลับแย่ลงกว่าเดิม จบแล้ว สิ้นแล้ว"

หลายคนหันหลังและเดินจากไปด้วยความผิดหวัง

ในความเห็นของพวกเขา การท้าชิงครั้งนี้กำหนดแต่เริ่มแล้วว่าโม่หยวนจะต้องแพ้

ดูต่อไปก็ไม่มีประโยชน์กระไร

มีเพียงโม่หยวนที่ยังคงพยายามบรรเลง "เพลง" อยู่ เขาเล่นทุกอย่างที่เจียงชื่อมอบให้

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมเจียงชื่อต้องการให้เขาทำเช่นนี้ แต่เขาเชื่อว่าเจียงชื่อต้องมีจุดประสงค์ในการทำเช่นนี้

"ท่านอาจารย์ ผมเชื่อในตัวท่าน!"