จะขายร้าน?
เมื่อโม่หยวนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
"ใครจะกล้าแตะต้องร้านตระกูลของเรา?"
ชายที่ใส่ที่คาดผมสีแดงหัวเราะคิกคัก " กูนี่ไงที่กล้า! เราบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลง ยินดีที่จะเสนอเงิน 30 ล้านเพื่อซื้อหน้าร้านทั้งหมดของร้านขายยาหงหุ้ย เมื่อมีเงินก้อนนี้ พวกนายหาที่เปิดใหม่ก็ได้แล้ว?"
โม่หยวนด่าว่าอย่างโกรธเคือง "นายกำลังพูดถึงอะไร? ร้านอายุร้อยปีนึกจะเปิดก็เปิดได้เลยหรือไง? ตระกูลโม่ของเราเปิดกิจการที่นี่มานานกว่าร้อยปี เป็นร้านที่เก่าแก่ ทั้งเมืองหลวงมีเพียงร้านเดียว ไม่มีสาขาอื่น นี่คือความเชื่อมั่น นี่คือวิญญาณคือมรดกของตระกูลเรา!"
ชายที่สวมที่คาดผมแดงเย้ยหยัน " สิ่งที่คุณพูดนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันรู้แค่ว่าที่ดินนี้บริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลง เอาแน่"
โม่หยวนมองเขาอย่างเย็นชา "นายบอกว่าอยากได้ก็ได้อย่างนั้นหรือ? ที่ดินนี้เป็นของบ้านนายหรือ?"
ชายผมที่คาดแดงยิ้มเช่นกัน " ที่ดินผืนนี้ไม่ใช่ของฉัน และไม่ใช่ของตระกูลโม่"
ที่ดินผืนนี้ไม่ได้เป็นของครอบครัวใด ๆ สักที่ มันเป็นของหลวง
เพียงเพราะว่าตราร้านค้าของตระกูลโม่ที่มีอายุนับร้อยปีเป็นสัญลักษณ์ของสถานที่แห่งนี้ รัฐบาลจึงไม่แตะต้องที่ดินนี้เพื่อเป็นการปกป้องมรดกนี้ ฉะนั้นทุกๆปีก็จะเช่าให้ตระกูลโม่ในราคาที่แน่ชัดในทุกๆปี
โม่หยวนกล่าวว่า " ที่ดินนี้เป็นของหลวง ทุกปีเราจะจ่ายค่าเช่า ถูกต้องตามกฎหมาย นายมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับที่ดินนี้"
ชายที่คาดผมสีแดงยักไหล่ " ขออภัย จากนี้ไป ที่ดินนี้จะไม่เช่าให้คุณ ทางหลวงจะเช่าให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลง"
"นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร!"
"ไม่เชื่อฉันเหรอ?" ชายที่คาดผมแดงเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างเย่อหยิ่ง "ฉันขอแนะนำตัวฉัน ฉันชื่อ 'หวู่เกาเฟิง' ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงไม่ใช่แค่ร้านขายยาหงหุ้ยของคุณ ทั้งถนนเส้นนี้ ทางหลวงได้เช่าให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงแล้ว"
"พิธีการทั้งหมดได้จัดการเสร็จสมบูรณ์แล้ว และได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการแล้ว บริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงของเราทำอะไรก็ตามกฎหมาย ไม่เชื่อพวกนายสามารถเช็กได้ เราสามารถเตรียมเอกสารให้ด้วย"
"ว่าไงนะ ยังอยากวุ่นวายอยู่ไหม"
เมื่อเผชิญกับคำพูดหวู่เกาเฟิง โม่หยวนถูกต่อว่าจนพูดไม่ออก
หากรัฐบาลเช่าถนนสายนี้ทั้งหมดให้กับบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงล่ะก็ เช่นนั้นเขาคงสู้ไม่ไหว และต้องยอม
หวู่เกาเฟิงกล่าวต่อ " อันที่จริง ร้านขายเก่าแก่เช่นนี้ไม่กำไรเลย และเปิดที่ถนนเจริญรุ่งเรืองเช่นนี้ เปลืองทรัพยากรเปล่าๆ"
"เมื่อบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลง เข้ายึดครองแล้ว เราจะรื้อถอนร้านยานี้ทิ้งทันที จากนั้นสร้างร้านอาหารขนาดใหญ่ ให้นักท่องเที่ยวได้รับประทาน ส่วนจะเป็นร้านอาหารเสฉวนหรือร้านอาหารหูหนาน เราจะหารือกันในภายหลัง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...