จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1161

โม่ชิงฉงยิ่งไม่เข้าใจ สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้น?

เจียงชื่ออธิบายว่า "เหตุผลที่โซคราติสแพทย์ต่างชาติคนนี้สามารถแสดงศักยภาพในวงการแพทย์ของเมืองหลวงได้ ก็เพราะอุตสาหกรรมการแพทย์ของเราเข้มงวดเกินไป แม้ว่าสาระสำคัญของบรรพบุรุษจะยังคงอยู่ แต่ก็ทิ้งข้อเสียไว้ไม่น้อย"

"เวลากำลังก้าวหน้า เทคโนโลยีกำลังพัฒนา การแพทย์ก็กำลังพัฒนาเช่นกัน ฉะนั้นเราก็ไม่ควรหยุดนิ่ง"

"หลังจากเหตุการณ์นี้ ผมเห็นว่า 'แบรนด์อายุนับศตวรรษ' มีข้อบกพร่องเยอะมากจริงๆ"

เจียงชื่อเดินไปนั่งลงที่โซฟา จากนั้นริมไวน์แล้วจิบเบาๆ

"ดังนั้น ผมจะใช้ตระกูลโม่ในการฉีกกฎ ให้มันกลายเป็นความก้าวหน้าในการสร้างแบนเนอร์ใหม่ ให้โลกแห่งการแพทย์ที่ดื้อรั้นและเสื่อมโทรมนี้ได้มีคลื่นลูกใหม่เกิดขึ้น"

"เก่าไม่ไป ใหม่ไม่มา"

"ใช้หวู่เกาเฟิงเป็นคนเผาร้านขายยาหงหุ้ยที่เก่าแก่นี้ กำจัดความคิดเก่าๆ และสร้างชีวิตใหม่ในสถานที่เก่าแห่งนี้"

"เพราะโม่หยวนเพิ่งเอาชนะหมอฝรั่ง และยังกู้หน้าให้กับวงการแพทย์จีน ดังนั้นทุกคนต่างรู้สึกขอบคุณตระกูลโม่ นี่จึงเป็นเวลาที่ดีในการใช้ประโยชน์จากการบริจาคเพื่อสร้างใหม่"

"ดังนั้น......" เจียงชื่อเงียบไปสักพักแล้วพูดต่อ "ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเองโดยที่ไม่ปรึกษาพวกคุณก่อน แล้วว่างแผนทั้งหมดไว้แล้ว

เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเจียงชื่อ โม่ชิงฉงได้แต่ถอนหายใจยาวๆ

เขาควรเกลียดเจียงชื่อไหม?

ไม่ควรเลย

เพราะหากไม่มีเจียงชื่อ ร้านของเขาคงถูกบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงซื้อไปและเปิดเป็นร้านอาหารไปนานแล้ว

แล้วเขาควรขอบคุณเจียงชื่อไหม?

ก็ไม่ควรเหมือนกัน

เพราะเจียงชื่อตัดสินใจด้วยตัวเองโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเขาก่อน และให้คนอื่นเผาร้านเก่าแก่กว่าร้อยปีของตระกูลโม่ทิ้ง

"เจียงชื่อ การที่คุณเก็บตำราทางการแพทย์ของตระกูลโม่ไว้ ก็ถือว่าคุณมีหลักการในตัวคุณแล้ว อย่างน้อยการพัฒนาไปตามวัตถุประสงค์ทางการแพทย์ของคุณก็เป็นจริง และไม่มีข้อไหนที่ขัดต่อคำสอนของบรรพบุรุษ"

"พอแล้ว แค่นี้ก็พอแล้วจริงๆ"

โม่ชิงฉงเงยหน้าขึ้นและดื่มหมดแก้วในทันที

หลังดื่มเสร็จ เขาก็ถอนหายใจยาวๆ แล้วยิ้มพูดว่า "บอกตามตรงนะ ความจริงแล้ว 'ร้านยาตระกูลโม่ที่เก่าแก่โบราณ' เป็นเหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่กดทับผมเอาไว้จนทำให้ผมหายใจไม่ออกนานแล้ว นับตั้งแต่ผมรับช่วงต่อ ไม่มีวันไหนเลยที่ผมได้หลับสนิท"

"เดิมทีผมทำใจแล้วว่าจะปล่อยให้ความกดดันนี้อยู่กับผมไปตลอดชีวิต แต่ตอนนี้ไม่ต้อง เพราะคุณปลดปล่อยผมแล้ว"

"แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ความจริงร้านเก่าของเราควรสร้างใหม่นานแล้ว คุณอาจจะไม่รู้หรอก ไม้ของร้านเก่าของเราเต็มไปด้วยหนู เสาบ้านหลายต้นแตกและอาจจะหักลงมาได้ทุกเมื่อ"

โม่ชิงฉงในขณะนี้รู้สึกดีขึ้นเยอะ

แล้วเขาจะอีนุงตุงนังไปทำไม?