จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1172

เจียงชื่อพูดเบาๆ "อ่อ นี่นายคิดจะฆ่าตัวตายเพราะร้อนตัวงั้นเหรอ?"

นี่มัน......

โม่หยวนถึงกับพูดไม่ออก ตอนนี้เขาแม้แต่จะฆ่าตัวตายยังไม่ได้ แล้วเขาจะทำอะไรได้อีก?

ทุกคนรู้ว่าโม่หยวนโดนใส่ความ แต่ปัญหาคือคนอื่นไม่เชื่อ! แม้ว่าคุณจะชี้แจงยังไง แต่มันก็ไม่ได้ผลอะไรมากนัก

มวลชนจะคิดว่าคุณกำลังโต้เถียงและปกปิดความจริง

หากฝ่ายตรงข้ามแสดงความคิดเห็นต่อคนขับ สถานการณ์จะยิ่งเลวร้ายขึ้น

จะทำอย่างไร?

แม้ว่าจะเปลี่ยนเป็นเจียงชื่อก็โดนรุกฆาตได้ในครั้งนี้ และเขาก็ไม่สามารถตัดสินใจได้ชั่วขณะหนึ่ง

เขาได้แต่เอนหลังพิงโซฟาและครุ่นคิดอย่างหนัก

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ เจียงชื่อก็ตั้งคำถามว่า "คุยกันตั้งนาน เราทุกคนละเลยต่อปัญหาที่สำคัญที่สุดนะ ใครคือศัตรูของเรา?"

นั่นสิ

สรุปแล้วใครคือคนที่คิดร้ายต่อพวกเขา?

โม่ชิงฉงคิดไตร่ตรอง "ใครกันที่จ้องจะทำร้ายตระกูลโม่ของเรา? นอกจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงแล้ว เหมือนว่าเราไม่มีศัตรูที่ไหนอีกแล้วนะ อีกอย่าง บริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงไม่ใช่ล้มละลายไปแล้วเหรอ?"

เจียงชื่อพูดว่า "ฝ่ายตรงข้ามทำงานอย่างพิถีพิถันและแอบทำการเคลื่อนไหวซึ่งไม่เหมือนกับสไตล์ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลง อีกอย่างพวกคุณไม่คิดบ้างเหรอว่า เริ่มตั้งแต่หมอฝรั่งไปถึงบริษัทอสังหาริมทรัพย์เฉียงหลงและสุดท้ายรวมไปถึงโม่หยวน สไตล์ของพวกเขาทั้งหมดคือแบบเดียวกันหมด? "

เมษพูดว่า "ท่านผู้บัญชาการครับ คุณหมายถึงปัญหาที่เราพบเจออยู่ในตอนนี้ เป็นแผนการที่คนคนนึงหรือคนกลุ่มเดียวกันสร้างขึ้นมางั้นเหรอ?"

"มีความเป็นไปได้สูง"

เมษคิดซ้ำแล้วซ้ำอีก และทันใดนั้นก็พูดว่า "ท่านผู้บัญชาการครับ คุณคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่รุ่นน้องของคุณเหลยห้าวเป็นคนทำ?"

เจียงชื่อส่ายหัว

เมษพยักหน้า "สมเหตุสมผล สไตล์ของเหลยห้าวไม่ใช่กลอุบายแบบนั้น นอกจากเหลยห้าวแล้วจะมีใครอีกล่ะ?"

เจียงชื่อพูดว่า "หยุดเดาได้แล้ว เริ่มทำการสอบสวนกันเลย ผมจะให้เวลานาย 12 ชั่วโมง นายต้องหาให้ได้ว่าใครคือผู้ร้ายที่วางแผนจะใส่ร้ายพวกเรา"

เมษลุกขึ้นทันที "รับทราบครับ!"

ทันใดนั้นเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีหลังจากนั้น เจียงชื่อก็มองไปที่พ่อลูกตระกูลโม่และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "เราก็อย่าอยู่เฉยๆ มาคุยกันว่าจะมีวิธีจัดการกับผู้ระดมทุนที่จะมาขอคำตอบในเช้าวันพรุ่งนี้กันเถอะ"

"จากสถานการณ์ตอนนี้ คาดว่าพรุ่งนี้จะมีคนกลุ่มใหญ่มาที่ประตูเพื่อถามความผิด ถึงเวลานั้นเราจะจัดการกับพวกเขาอย่างไร?"

โม่ชิงฉงถอนหายใจ "ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะจัดการยังไงกับสิ่งนี้เกิดขึ้น"

โม่หยวนกัดฟัน ดวงตาของเขามั่นคง และดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจได้แล้ว