จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1195

จิ้นหลิน เล่าเรื่องราวทั้งหมดโดยใส่สีตีไข่เข้าไปด้วย และโยนความผิดทั้งหมดไปให้เจียงชื่อ

เมื่อจิ้นตงเฉิงฟังจบแล้ว รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

เขาไม่เคยสงสัยเลยว่าลูกชายของตนเองเป็นกากเดน และคิดเพียงว่าลูกชายตนเองถูกคนอื่นรังแก

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าลูกชายตนเองจะไม่ถูกเจียงชื่อรังแก ความจริงที่ว่าเมื่อก่อนเจียงชื่อได้แย่งชิงตำแหน่งเทพแห่งสงครามชูร่าไปจากตนเอง ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกเกลียดชังเจียงชื่อ

จำได้ว่าเมื่อก่อนจิตใจของจิ้นตงเฉิงนั้นฮึกเหิมขนาดไหน และไม่มีใครสามารถเทียบเขาได้

ตอนนั้น เขาและเจียงชื่อได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งเทพแห่งสงครามพร้อมกัน

ผลลัพธ์คือเวินรั่วเหอที่เป็นศิษย์สำนักเดียวกัน ได้บอกว่าเจียงชื่อนั้นเป็นคนรุ่นหลัง ถ้าเขาได้รับตำแหน่งเทพแห่งสงครามเหมือนจิ้นตงเฉิง เจียงชื่อและจิ้นตงเฉิงจะมีสถานะเหมือนกัน?

นั่นหมายความว่าเจียงชื่อกับเวินรั่วเหอจะมีสถานะเดียวกัน

จะทำเรื่องที่ขัดต่อกฎเช่นนี้ได้อย่างไร? !

ดังนั้น เวินรั่วเหอจึงเรียกร้องว่ามีเทพเจ้าแห่งสงครามได้เพียงคนเดียวเท่านั้น และสัญญาว่าเขาจะสนับสนุนจิ้นตงเฉิงเป็นเทพแห่งสงครามอย่างเต็มที่

แต่ไม่คิดว่า......

จิ้นตงเฉิงจะไร้เดียงสาขนาดนั้น

เมื่อถึงเวลามอบตำแหน่งจริง ๆ เวินรั่วเหอกล่าวว่า'เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนเอง' โดยบอกว่าคนหนึ่งเป็นศิษย์น้อง ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นลูกศิษย์ ไม่สะดวกที่จะช่วยทั้งสองคน

สุดท้าย กำหนดชัยชนะด้วยกำลังเท่านั้น

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจียงชื่อจะเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ และแย่งชิงตำแหน่งเทพแห่งสงครามชูร่าไปจากจิ้นตงเฉิง จนกลายเป็นคนสูงส่ง ผู้ที่อยู่เหนือคนอื่น

สำหรับจิ้นตงเฉิงแล้ว เขาทำได้เพียงก้มหน้ากลายเป็นผู้บัญชาการของค่ายป้องกันเมืองเท่านั้น

คนหนึ่งสูงเสียดฟ้า ส่วนอีกคนหนึ่งต่ำต้อย

หลังจากผ่านไปหลายปี จิ้นตงเฉิงถึงได้รู้ว่าเมื่อก่อนตนเองนั้นถูกเวินรั่วเหอหลอกทั้งหมด

เมื่อก่อนถ้ามีเทพแห่งสงครามสองคน อำนาจจะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และยังยั้งกันและกัน

เพื่อที่จะผลักดันให้เจียงชื่อขึ้นไปถึงจุดสูงสุด และเพื่อไม่ให้ใครยับยั้งเจียงชื่อ ทำให้เวินรั่วเหอโกหกจิ้นตงเฉิง

สุดท้ายเวินรั่วเหอเป็นคนเสนอให้ใช้กำลังในการตัดสินชัยชนะ