จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1215

แครี่กลับบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินด้วยความโกรธแค้น ทันทีที่เข้ามาก็พูดกับลูกน้อง:"รีบไปบอกโก่วซาน ให้เขาปล่อยภาพอุจาดตาของหยางฉีหรงออกมาให้หมด!สร้างชื่อเสียงให้หยางฉีหรงมันหน่อย"

ผลปรากฏว่าลูกน้องไม่เพียงไม่ทำตามที่สั่ง ยังยืนเกาหัวกะพริบตาปริบๆอยู่ที่เดิม แต่ละคนล้วนมีท่าทีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แครี่ยิ่งโมโหเข้าอีก"ทำอะไร?บอกให้ไปจัดการไง ไม่ได้ยินเหรอ?"

ลูกน้องคนหนึ่งก้าวขึ้นมาพูด:"คือ โก่วซานไม่อยู่แล้ว"

"ห้ะ?"

แครี่งุนงง อะไรคือโก่วซานไม่อยู่แล้ว?

"พูดให้ชัดๆ ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับโก่วซาน?"

ลูกน้องพูด:"มันเกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน ไม่รู้เพราะเหตุใดโก่วซานถึงติดต่อไม่ได้ โทรไปก็ไม่ติด ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ"

แครี่ทั้งร้อนรนทั้งโมโห

"เรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมเพิ่งมารายงานเอาตอนนี้?"

ลูกน้องตอบอย่างรู้สึกไม่เป็นธรรม:"คือ โก่วซานชอบออกไปเที่ยวหาตัวไม่เจอบ่อยๆ พวกเราเลยคิดว่าครั้งนี้เหมือนครั้งก่อนๆ ไม่คิดว่าหายไปหลายวันแบบนี้"

แครี่หายใจเข้าลึกๆ พอจะเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่ต้องคิดเลย เจียงชื่อใช้วิธีสกปรกอยู่เบื้องหลังแน่ๆ ควบคุมโก่วซานไว้ ไม่งั้นวันนี้หยางฉีหรงคงไม่กล้าเลือก'หักหลัง'ง่ายๆ

เพราะโก่วซานถูกควบคุมได้แล้ว รูปถูกทำลายหมดแล้ว หยางฉีหรงถึงได้กำเริบเสิบสานขนาดนี้

"ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น!"

หยางฉีหรงด่าไปทีหนึ่ง แล้วเดินจากไป

กลับมายังห้องทำงาน

เขานั่งลงไปทันที แล้วรินเหล้าให้ตัวเองด้วยความรุนแรงแก้วหนึ่ง ขณะกำลังจะดื่มแก้วที่สอง ลอร่าก็เดินเข้ามา

"พี่ใหญ่ ถ้าพี่ยังดื่มแบบนี้ต่อ จะกลายเป็นเหวยซือคนที่สองนะ"

แครี่วางมือที่ถือแก้วเหล้าลง