จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1226

เขาไม่เข้าใจ เจียงชื่อสู้ชนะสวี่จิ้นขณะที่พิษกำเริบได้ยังไง

"ยาพิษมีปัญหา?"

เวินรั่วเหอส่ายหน้า ไม่มีทาง ยาพิษนั่นเขาทดลองนับครั้งไม่ถ้วน อย่าว่าแต่คนเลย ต่อให้เป็นช้างหรือลิง ล้วนอ่อนแรงยืนไม่ไหวแน่นอน

แต่ดูจากท่าทางของเจียงชื่อ ไม่มีวี่แววเหมือนโดนพิษเลย

คาดไม่ถึงจริงๆ

วางหยิงเสียอีกด้านหัวเราะคิกคัก"เล่นแง่ได้ฉลาดมาก!ตาแก่ สติปัญญาและฝีมือของเจียงชื่อ เหนือกว่าที่คุณคิดไว้มาก เจียงชื่อในตอนนี้ เกรงว่าเก่งกาจถึงขั้นที่แม้แต่คุณก็คาดไม่ถึง"

เวินรั่วเหอนั่งลง

ขณะนั้น เจียงชื่อบังเอิญเดินผ่านมาทางพวกเขาพอดี ค่อยๆหันไปมองเวินรั่วเหอ

สายตานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ไม่ต้องพูดให้มากความ เจียงชื่อต้องรู้อะไรมาแน่ๆ หรืออาจรู้ทั้งหมดแล้ว

เวินรั่วเหอหรี่ตาลง พึมพำกับตัวเอง:"เรื่องมาถึงขั้นนี้ ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว ไม่ว่าต้องใช้วิธีไหน ฉันต้องกำจัดเจียงชื่อให้ได้!ไม่สนว่าต้องแลกด้วยอะไร!"

ทันใดนั้นประตูห้อง1,2 และ4เปิดออก เหลยห้าวและผู้ชายอีกสองคนเดินออกมา

กรรมการพูดประกาศอย่างเป็นทางการ:"ใช้เวลาเร็วกว่าที่ผมคิดไว้ ตอนแรกคิดว่าจะสู้กันอย่างชุลมุน คิดไม่ถึงว่าแต่ละห้องล้วนมียอดฝีมืออยู่ ไม่ถึง10นาทีก็ได้รับชัยชนะแล้ว"

ที่จริงมีแค่เจียงชื่อกับเหลยห้าวสองคนที่ฝ่าออกมาได้เพราะอาศัยความแข็งแกร่ง

ส่วนอีกสองคน คนหนึ่งอาศัยเงิน+อำนาจ ซื้อตัวคนอื่นๆไว้จึงได้ออกมา ฝีมือมีแค่ไหนนั้นยากที่จะบอก