จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1233

ทุกคนล้วนตกตะลึงอยู่กับที่ ต่างไม่เข้าใจว่าทำไมกลายเป็นเช่นนี้

เหลยห้าวที่เมื่อครู่ยังฮึกเหิม พูดจะต่อสู้จะฆ่าอยู่เลย ทำไมจู่ๆถึงล้มจนลุกไม่ขึ้นเสียแล้ว?ไม่เห็นว่าเจียงชื่อทำอะไรเลยนี่

หรือเหยียบตะปูเข้า เคราะห์ร้าย?

ทุกคนต่างมองกันไปมา สีหน้างุนงง ค่อนข้างไม่เข้าใจ

แม้เมษก็ไม่เข้าใจเช่นกัน แต่ที่มากกว่านั้นคือเขาดีใจ ตอนแรกคิดว่าเจียงชื่อพร้อมตายแล้ว คิดไม่ถึงว่าจากที่หมดหนทาง กลับเห็นแสงสว่างขึ้นมา

"ผู้บัญชาการ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องชนะแน่ๆ !"

ชนะแล้วถึงพูดแบบนี้ ค่อนข้างช้าไปหน่อย

บนเวทีประลอง

เหลยห้าวฟุบอยู่กับพื้น ใช้พลังเฮือกสุดท้ายถามขึ้น:"ทำไม?"

เจียงชื่อถอนหายใจยาวๆ แล้วอธิบายด้วยรอยยิ้ม:"ฉันเคยบอกนายแล้ว ว่าพลังมันไม่ใช่ของนาย มันถูกกระตุ้นโดยยา เอาพลังจากส่วนอื่นมาใช้ต่อสู้ทั้งหมด ถ้าพลังหมด นายก็จะล้มจนลุกไม่ขึ้น โดยที่ใครไม่ต้องทำอะไรเลย"

เหลยห้าวพูด:"ข้อนี้ผมรู้ดี ปัญหาคือ ผมคำนวณเวลาดีแล้ว อย่างน้อยผมยังสามารถยื้อได้อีก3นาทีถึงจะถูก ทำไมถึงเกิดขึ้นก่อน?"

นี่คือส่วนที่เหลยห้าวไม่เข้าใจ

เจียงชื่อมองเหลยห้าว มองอยู่แบบนั้น ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาถามขึ้นมาหนึ่งคำถาม:"เหลยห้าว นายรู้ไหมนอกจากฉันเป็นนักรบแล้ว ฉันยังเป็นใคร?"

"เป็นใคร?"

"ฉัน เป็นหมอ"

เหลยห้าวขมวดคิ้วเป็นปม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหมอ?

เจียงชื่ออธิบาย:"เพราะฉันเป็นหมอ ฉันรู้ว่าพลังในร่างกายนายถูกยากระตุ้นยังไง และกระตุ้นออกมาจากส่วนไหน ดังนั้นฉันจึงทำอะไรนิดๆหน่อยๆกับแต่ละจุดฝังเข็มบนร่างกายนาย ให้พลังพรั่งพรูออกมาเร็วกว่าเดิม10เท่า"

ห้ะ?