จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1242

ฉินเยี่ยนสือตะลึงทันที ความรู้สึกนี้เหมือนกับคนเจ้าชู้ที่เดินเข้าไปในดินแดนที่มีแต่หญิงสาว และเหมือนคนโลภที่ตกลงไปในหลุมทอง มันช่างเป็นอะไรที่สุดยอดมาก!

เขายืนขึ้น จ้องไปที่เหล้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง เดินไปและลูบมันทีละขวด

"เหล้าชั้นดี"

"ทั้งหมดเป็นเหล้าชั้นดี"

“พี่แครี่ คิดไม่ถึงว่าคุณกับผมเราจะเป็นคนพวกเดียวกันที่ชอบดื่มเหล้า”

แครี่หัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า “ถึงผมจะชอบดื่มเหล้า แต่น่าเสียดายที่ร่างกายของผมป่วย ผมไม่สามารถดื่มได้มากขนาดนั้น เกรงว่าทั้งชีวิตผมก็คงจะดื่มเหล้านี้ไม่หมด เอาไว้ที่นี่ก็เสียของจริงๆ"

ฉินเยี่ยนสือรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

เขาอยากให้แครี่มอบเหล้าทั้งหมดให้เขา แต่เขาจะพูดยังไงดี?

ต้องรู้ว่า มูลค่าของเหล้าเหล่านี้น่าจะหลายสิบล้าน แล้วจะขอมาง่ายๆแบบนี้ได้อย่างไร?

แต่ดูเหมือนแครี่จะดูความคิดของฉินเยี่ยนสือออกและเขาก็เปิดปากพูด "มันไม่มีความหมายสำหรับผมที่จะเก็บเหล่านี้ไว้ ทำไมผมถึงไม่มอบมันให้ผู้อำนวยการฉินล่ะ ดาบมีไว้สำหรับฮีโร่ และเหล้าก็ควรมอบให้กับคนสำคัญ ผู้อำนวยการฉินท่านก็ยอมเหนื่อยและรับเหล้าเหล่านี้ไว้เถอะ?

เหนื่อย?

ฉินเยี่ยนสือยิ้มอย่างมีความสุขจนไม่สามารถแม้แต่จะหุบปากได้

แต่เขายังคงตั้งสติ กลืนน้ำลายแล้วพูดว่า “ผมจะไม่เกรงใจแย่เหรอที่จะรับเหล้ามากมายขนาดนี้ไว้?น้องแครี่ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกมาเถอะ ผมจะช่วยอย่างเต็มที่เท่าที่ทำได้”

ถึงเวลาที่ต้องเข้าสู่ประเด็นสำคัญแล้ว!

แครี่หรี่ตาและพูดว่า "เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ผมมีเรื่องเล็กน้อยที่ต้องการความช่วยเหลือจากผู้อำนวยการฉินพอดี"

"เรื่องอะไร?"

“ทำให้บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อทำโปรเจ็กต์เสร็จก่อนเวลา และหากยังไม่สามารถดำเนินการให้เสร็จได้ ก็ให้ยุติความร่วมมือกับพวกเขา!”

"เอิ่ม……"

ฉินเยี่ยนสือตกตะลึง "นี่มันไม่ง่ายเลยนะ"

แครี่กล่าว "ถ้ามันเป็นเรื่องง่าย ทำไมต้องรบกวนท่านมาจัดการด้วยล่ะ? ผู้อำนวยการฉินนี่คือความปรารถนาของผม ท่านช่วยตอบสนองผมหน่อยได้ไหม?"

จริงๆแล้วฉินเยี่ยนสือไม่ต้องการทำแบบนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่เหล้าชั้นดีในห้องนั้น ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของแครี่ ได้เลย

“โอเค ผมรับปาก!”

"ตกลง!!!"

……

พระอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้า เมื่อเจียงชื่อยังคงครุ่นคิดอยู่ในสำนักงาน ว่าจะหาคนที่เหมาะสมในการแทนที่ตำแหน่งต่อจากกรกฏได้อย่างไร เหมียวถงก็วิ่งมาด้วยความตื่นตระหนก

“ประธานเจียง ฉินเยี่ยนสือรองผู้อำนวยการสถาบันสังคมศาสตร์มาแล้ว”

“เขามาทำอะไรที่นี่?” เจียงชื่องง