จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1248

ลอร่าร้องไห้ขณะอุ้มแครี่

โชคดีที่เหวยซือยังมีสติ และรีบวิ่งกลับไปเรียกคนมาช่วยส่งแครี่ไปรักษา

ในท้ายที่สุด แม้ว่าแครี่จะรอดชีวิต แต่พิษก็เข้าสู่ระบบเลือดและทำให้ร่างกายได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวง อวัยวะต่างๆของร่างกายได้รับความเสียหายในระดับต่างๆ

เด็กที่แข็งแรงได้กลายเป็นเด็กขี้โรค

ตั้งแต่นั้นมา แครี่ก็มีอาการไอทุกวัน วันๆอยู่กับยา และไม่รู้ว่าชีวิตจะหยุดลงเมื่อไร

สามารถมีชีวิตอยู่หนึ่งวันก็คือหนึ่งวัน

อย่างไรก็ตาม ถือว่าฟ้ายังดีต่อเขาอยู่ 20 กว่าปีต่อมา แครี่ก็ยังไม่ตาย

นี่ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว

แม้ว่าจะไม่มีทางรู้ว่าชีวิตยังมีพรุ่งนี้ไหม แต่ขอเพียงได้เห็นลอร่าและได้ยินเสียงของลอร่า แครี่ก็จะมีความสุข

บนดินแดนชีวิตที่กำลังจะแห้งตาย ลอร่าเป็นดอกไม้ดอกเดียวที่บานสะพรั่ง

แครี่สาบานว่าจะดูแลดอกไม้นี้ไปตลอดชีวิต

แม้ว่าจะต้องตายในวันพรุ่งนี้ แต่ก็จะทำให้ลอร่ามีความสุขที่สุดในวันนี้

ความรักที่เขามีต่อลอร่านั้นลึกซึ้งเข้าไปในไขกระดูก

น่าเสียดายที่ลอร่าไม่เคยสัมผัสถึงความรักนี้ ที่ลอร่าคิดคือความรักของพี่ชายที่มีต่อน้องสาว

เพราะด้วยการที่เป็นบุตรบุญธรรมของท่านอู๋

แครี่ก็พูดออกไปตรงๆไม่ได้ เขารู้ดีว่าเมื่อความสัมพันธ์เกินเลยไปแบบพี่น้อง ท่านอุ๋จะไม่มีวันรับเขาได้

รักแต่ไม่ได้

เจ็บปวดที่สุด

ลอร่ารู้สึกผิดทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเศร้าที่เธอเคยทำในอดีต

ในเวลานี้ เรื่องเก่ามาเล่าใหม่อีกครั้ง และใบหน้าของลอร่าก็กลับน่าเกลียดอีกครั้ง