จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 125

บทที่125 เน็ตไอดอล？

ผู้คุมสัมภาษณ์จ้องไปที่ฮัวเสี่ยงหรง และพูดขึ้นอย่างหนักแน่น “ผมจะขอย้ำอีกครั้งนะ ว่าการว่าจ้างศิลปินของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ของเรา ไม่เพียงแต่ดูแค่ความสามารถเท่านั้น สิ่งสำคัญกว่านั้นคือคุณความดีด้วย”

“คุณความดีของคุณเน่ร์เจิงคนนี้นั้นมีมากกว่าคุณเป็นร้อยเท่า ความสามารถก็อยู่ในอันดับต้นๆ ”

“ช่างเป็นศิลปินที่มากความสามารถ และเป็นคนนี้ขนาดนี้ เราจะไม่เซ็นสัญญาได้อย่างไร?”

“ตรงกันข้ามกับคุณ ที่สำเร็จเพียงเล็กน้อยก็อวดอ้างอย่างมั่นอกมั่นใจ และคุณว่าตัวเองเป็นดาราดัง ที่มีแฟนคลับชมไม่กี่คำก็ทำเป็นวัวลืมตีนซะแล้ว ตัวคุณเองลองชั่งคิดดูนะ ว่าเพลงที่ร้อง และเต้นนั้น มันมืออาชีพแล้วหรือยัง?”

“หัดทำตัวเป็นน้ำไม่เต็มแก้วหน่อย ฮัวเสี่ยงหรง ถ่อมตัวหน่อยเถอะ”

คำตำหนินี้ ทำให้ฮัวเสี่ยงหรงถึงกับพูดไม่ออก

เธอไม่เคยโดนดูถูกเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“โอเค ดีมาก” ฮัวเสี่ยงหรงชี้ไปที่ผู้คุมสัมภาษณ์ “คุณไม่เซ็นสัญญากับฉันใช่ไหม? คนอย่างฉันใช่ว่าไม่มีที่ไป! ฉันจะเข้าไปร่วมกับบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องในทันที พวกคุณก็รอเสียใจทีหลังได้เลย”

“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าที่คุณเซ็นสัญญากับพ่อครัวบื้อๆ อย่างคนนี้จะมีอนาคตอะไรกัน เชื่อว่าเขาจะแสดงหนังแล้วทำเงินให้กับพวกคุณ? หรือว่าหวังว่าเขาจะจัดงานคอนเสิร์ต?”

“หึหึ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ก็เป็นแค่ขยะ เหม็นเน่า!”

ฮัวเสี่ยงหรงได้สูญเสียความคิดที่มีเหตุผลไปหมดแล้ว เธอไม่สามารถที่จะยอมรับความจริงที่ตัวเองโดนพีเคจากเน่ร์เจิง

ชายที่โดนเธอดูหมิ่นมาตลอดหลายปี อยู่ๆ วันหนึ่งก็ทำให้เธอพ่ายแพ้ และปีนขึ้นไปอยู่จุดที่เหนือเธอ นี่เป็นสิ่งเธอแทบจะคลั่งเป็นหมาบ้า

“เหม็นเน่า”

“เหม็นเน่า!”

ฮัวเสี่ยงหรงไม่ได้คำนึงภาพลักษณ์ใดๆ เดินออกจากห้องด้วยความหงุดหงิด ผู้จัดการส่วนตัวก็รีบเดินตามไป

เน่ร์เจิงส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ชื่อเสียงทำให้คนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ได้จริงๆ เหรอเนี่ย? เฮ้อ......”

ผู้คุมสัมภาษณ์พูดกับเขา “คุณเน่ร์ครับ เชิญคุณตามผมมาเซ็นสัญญาด้วยครับ”

“ครับ”