จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1253

ท่านอู๋อยู่ในวงการมาหลายปีแล้ว และเขาไม่เคยยอมใครเลย แต่วันนี้ เขาไม่ยอมก็ต้องยอม

ความสามารถที่เจียงชื่อแสดงให้เห็นนั้นมากเกินกว่าที่ท่านอู๋และคนอื่นๆสามารถต้านทานได้

หากยังสู้ต่อไป เกรงว่าจะเสียแม้แต่ลูกสองคนนี้ แครี่และลอร่า

ไม่ใช่ว่าไม่อยากแก้แค้น แต่ไม่สามารถแก้แค้นได้

เหวยซือ ยกโทษให้พ่อด้วย

ท่านอู๋ถอนหายใจและมองไปที่แครี่ที่หมดสติไป หัวใจของเขาเจ็บปวดมาก หลายครั้งที่ต้องให้คนๆ หนึ่งละทิ้งความเกลียดชังของเขา ซึ่งมันยากกว่าการฆ่าเขาเสียอีก

แต่เรื่องมันถึงตอนนี้ เพื่อปกป้องแครี่และลอร่า ท่านอู๋จึงตัดสินใจเลิกแก้แค้น

นี่คือการตัดสินใจของเขาในฐานะพ่อ

เขาสูญเสียลูกไปแล้วหนึ่งคน และเขาไม่อยากเสียสองคนนี้ไปพร้อมๆกัน เขาไม่ต้องการที่จะเห็นซ้ำกับฉากที่คนผมขาวส่งคนผมดำกลับสวรรค์

ในที่สุดท่านอู๋ก็พูดกับเจียงชื่อ"ความแค้นของคุณและผมก็หยุดที่นี่ ตั้งแต่นี้ไป บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินจะออกจากเมืองหลวง"

ช่างเป็นการตัดสินใจที่หมดหนทางจริงๆ

ลอร่ามองไปที่ท่านอู๋ด้วยความประหลาดใจ เธอเข้าใจการตัดสินใจของท่านอู๋

เพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บล้มตายมากขึ้น เลือกที่เหมาะสมในการถอย เป็นความสามารถที่สำคัญมาก อย่างไรก็ตาม หากเป็นท่านอู๋รุ่นเยาว์ จะไม่มีวันถอยอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป ท่านอู๋ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วและเขามีความรับผิดชอบมากขึ้นในฐานะพ่อบนบ่าของเขา

พูดจบ

ท่านอู๋ลุกขึ้นและออกไป ลอร่าให้ลูกน้องยกแครี่ออกจากห้องโถง

เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่ไกลออกไปของพวกเขา เจียงชื่อรู้สึกเข้าใจ

สถานะพ่อ ทำให้คนแตกต่างออกไปจริงๆ และท่านอู๋ก็เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด