เมื่อศัตรูเห็นแล้วก็อิจฉาตาร้อนขึ้นมา
จ้าวไห่เหรินถึงกับกำหมัดขึ้นมาและโกรธจนอยากเข้าไปต่อยเจียงชื่อสักสองสามหมัดถึงจะสะใจ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขึ้นมาถามว่า "คุณชายใหญ่ครับ ให้ผมเรียกคนมาจัดการไอ้สารเลวสองคนนี้ไหมครับ?"
จัดการอย่างนั้นเหรอ?
เหอะๆ จ้าวไห่เหรินเองก็รู้ดีว่าเจียงชื่อนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน
เขาโบกมือเพื่อสั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถอยออกไป จากนั้นพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า "เจียงชื่อ ตอนฉันอยู่ในเขตเจียงหนานฉันกับแกก็ไปกันไม่ได้อยู่แล้ว ทำไมมาถึงเมืองหลวงแล้วยังจะมาสร้างปัญหาให้ฉันอีก? นี่มันชักจะดูถูกตระกูลจ้าวของเมืองหลวงเกินไปแล้วนะ?"
เจียงชื่อพูดเบาๆ ว่า "ฉันไม่ได้จะมาสร้างปัญหาให้แก แต่แกต่างหากที่สร้างปัญหาให้ฉัน ไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันมาจองกล่องไว้ที่นี่ แต่ตระกูลจ้าวของพวกแกเข้ามายึดกล่องแบบไม่บอกไม่กล่าวสักคำ และยังไม่ยอมให้เราเข้าไปข้างในอีก นี่มันเรื่องบ้าอะไรของพวกแก?"
จ้าวไห่เหรินขมวดคิ้วขึ้นมา
ตระกูลจ้าวนั้นเป็นตระกูลมหาอำนาจ จะเหมาโรงแรมทั้งโรงแรมก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไรทั้งนั้น
คนทั่วไปต่างก็ไม่กล้ามีปัญหากับตระกูลจ้าว
แต่ใครจะไปคิดว่าจะมีกล่องของเจียงชื่ออยู่ในนี้?
เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วถึงพูดไปมันก็คงไม่มีประโยชน์ ตระกูลจ้าวไม่มีทางยอมเสียชื่อเสียงอย่างแน่ ถ้าวันนี้ยอมหลบทางให้ อย่างนั้นตระกูลจ้าวจะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนล่ะ?
พอดีเลย จะได้ชำระแค้นเก่าและแค้นใหม่ไปพร้อมกัน!
จ้าวไห่เหรินพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า "เจียงชื่อ แกอย่าคิดว่า พอแกมีฝีมือหน่อยแล้วจะมาอวดเบ่งแถวนี้ได้นะ ที่นี่คือเมืองหลวงไม่ใช่ที่ ที่แกจะมากร่างได้ ยังไงวันนี้ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้นายเดินเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวเด็ดขาด!"
เจียงชื่อเงยหน้าขึ้นมา "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็คงไม่จำเป็นต้องคุยอะไรต่อกันแล้วสินะ"
เขายืนกรานว่า เขาไม่ยอมหลีกทางให้
จากนั้นจ้าวไห่เหรินก็ยกมือขึ้นมาโบก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนก็เข้าไปล้อมเขาไว้ การต่อสู้ที่ดุเดือดกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
ในขณะนั้นเอง ประตูของรถโรลส์รอยซ์สีดำคันหนึ่งที่จอดอยู่ไม่ไกลก็เปิดออก และมีชายคนหนึ่งที่อายุหกสิบกว่าลงมาจากรถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...