จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1334

เจียงลี่พูด“ฉันมีเรื่องสุดท้ายที่อยากจะขอ คุณเจียง คุณให้ใบสั่งยาของครีมบิวตี้กับฉันได้หรือเปล่า？ฉันต้องการใช้ในการผลิตจำนวนมาก คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะเก็บไว้อย่างดี ไม่ให้คนอื่นเห็น และจะจดสิทธิบัตรให้คุณด้วย”

จำเป็นด้วย？

เจียงชื่อยื่นใบสั่งยาให้ สำหรับเขา มันแค่จัดขึ้นขณะเกิดเหตุ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

แต่สำหรับเจียงลี่ นี่เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าทองคำเสียอีก

เธอเก็บใบสั่งยานี้ไว้ในกล่องนิรภัย ต่อหน้าคนจำนวนมาก ตั้งแต่วันนี้ไป ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวหน้าคอลเล็กชันVของตระกูลเชียง เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตัว--ครีมบิวตี้！

วงการอุตสาหกรรม เตรียมตัวสั่นสะเทือนได้เลย

แต่เจียงชื่อไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขาเดินไปที่ประตู แล้วพูดกับพวกผู้หญิงที่มองด้วยสายตาคาดหวัง“ผมจะบอกข่าวดีกับพวกคุณ วันนี้ร้านขายยาหงหุ้ยเพิ่งเปิดกิจการ ฟรีทั้งร้าน”

“อาการป่วยของพวกคุณ สามารถทำการรักษาได้ในวันนี้；พวกคุณจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างคุณเจียง ถึงขั้นดูเด็กและสวยขึ้น！”

ได้ยินเช่นนั้น สาวๆ ทุกคนคลั่งไคล้ความตื่นเต้น

พวกเธอต่างกังวลว่าเจียงชื่อจะไม่รักษาให้พวกเธอ เพราะถึงยังไงพวกเธอก็ไม่ได้มีฐานะสูงส่งเหมือนเจียงลี่

ตอนนี้ได้ยินที่เจียงชื่อพูด เหมือนฝนตกหลังจากแล้งมานาน ดีใจมากจริงๆ ！

ด้านใน หานจื่อเจี้ยนกับโม่ชิงฉงดีใจมากเช่นกัน

หานจื่อเจี้ยนดีใจที่ในที่สุดก็ได้ล้าง‘บาป’ของตนเสียที；โม่ชิงฉงดีใจที่ร้านขายยาหงหุ้ยได้สร้างชื่อเสียง ถ้ารักษาคนไข้ได้จำนวนมากขนาดนี้ ไม่ดังคงยากแล้วล่ะ

ภายใต้การจัดการของเจียงชื่อ ผู้หญิงพวกนั้นเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ รับการรักษาจากเจียงชื่อทีละคนๆ

พ่อลูกตระกูลโม่ยุ่งกันหัวหมุน

เจียงลี่ไม่ได้โง่ รู้ถึงเจตนาของเจียงชื่อ ดังนั้นจึงให้คนตามนักข่าวมาถ่ายทำ

ชื่อเสียงร้านขายยาหงหุ้ยดังขึ้นมาทันใด

‘ร้านเก่าแก่นับร้อยปี กลับมาแล้ว！’

ผู้หญงพวกนั้นหลังจากได้รับการรักษาจากเจียงชื่อ ซาบซึ้งเป็นอย่างมาก ช่วยโฆษณาสุดความสามารถ ร้านขายยาหงหุ้ยยิ่งดังเข้าไปอีก มีชื่อเสียงโด่งดังกว่าที่เคยเป็นภายในระยะเวลาสั้นๆ แค่วันเดียว

สิ่งที่โม่ชิงฉงกังวล ถูกเจียงชื่อจัดการอย่างง่ายดาย

ตอนพลบค่ำ ในที่สุดเจียงชื่อก็รักษาผู้ป่วยคนสุดท้ายเสร็จ ภารกิจในวันนี้เสร็จสมบูรณ์เสียที

แม้ใช้ยาราคาแพงไปจำนวนมาก วันแรกค่อนข้างขาดทุน แต่ด้วยเหตุนี้ทำให้มีชื่อเสียงที่ดีก็ถือว่าคุ้มแล้ว คิดเสียว่าเป็นการโฆษณา

โม่ชิงฉงพูดด้วยความซาบซึ้ง“คุณเจียง คุณช่วยพวกเราไว้อีกครั้งแล้ว ไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี”

เจียงชื่อยิ้ม“เถ้าแก่โม่ พวกเราคุ้ยเคยกันขนาดนี้แล้ว ยังจำเป็นต้องทำแบบนี้ด้วย？โม่หยวนเป็รลูกศิษย์ของผม ช่วยพวกคุณเป็นเรื่องที่สมควร ถ้าคุณรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากละก็ ผมก็มีเรื่องอยากให้คุณช่วยอยู่เรื่องหนึ่ง”

“คุณเจียงว่ามาเลย”