นอกจากแครี่กับลอร่า คืนอื่นๆล้วนออกไปจากห้องประชุม
เลี่ยวอี้ฝานกับเจียงชื่อยืนหน้าประตูบริษัท ทั้งสองคนสบตากัน
เลี่ยวอี้ฝานพูดด้วยความเย็นชา“ประธานเจียง ใช้ได้นี่ ซ่อนได้แยบยลมาก ที่แท้คุณรู้ความจริงทั้งหมดตั้งแต่แรก และแสดงละครกับผมมาโดยตลอด?”
“ผมนึกว่าผมแสดงละครเก่งแล้วนะ คิดไม่ถึงว่าคุณแสดงได้ดีกว่าผมอีก”
“คุณเอารางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมไปเถอะ ไม่มีใครเหมาะสมกับรางวัลนี้แล้วจริงๆ”
เจียงชื่อยิ้มด้วยความเรียบเฉย มองท้องฟ้าที่ไกลออกไปพลางพูด“ในเกมหมากรุกกระดานนี้ คุณกับผมเป็นแค่‘ตัวหมาก’ คุณที่เล่นจริงๆ คือแครี่กับลอร่า สองพี่น้องคู่นี้คือคนอยู่เบื้องหลังเกมนี้ ไม่ใช่ผมชนะ เป็นลอร่าต่างหาก”
เลี่ยวอี้ฝานพูดอย่างไม่เข้าใจ“เธอชนะ?ชนะอะไร?เงินหรือบริษัท?อย่างแรกเธอไม่ได้เงิน สองบริษัทก็ยังไม่มี สามโดนไล่ออกจากเมืองหลวงอีก ดังนั้นเจียงชื่อคุณบอกผมหน่อย เธอชนะอะไร?”
เงียบไปครู่หนึ่ง
เจียงชื่อพูดออกมาเบาๆ“เธอ ชนะความจริง”
ในห้องประชุม
แครี่มองบนโต๊ะด้วยสายตาเหม่อลอย จากนั้นไออย่างรุนแรง เดิมทีร่างกายเขาย่ำแย่มากอยู่แล้ว สามารถตายได้ตลอดเวลาตอนนี้ยังต้องเจอกับเรื่องบีบหัวใจแบบนี้ ยิ่งแย่เข้าไปอีก
ลอร่ามองเขาพลางถาม“แม้ความจริงอยู่ตรงหน้า แต่ฉันอยากได้ยินจากปากพี่ พี่เป็นคนฆ่าพ่อบุญธรรมใช่ไหม?”
เธอมองแครี่อย่างแน่วแน่
อยากได้คำตอบ
แต่กลัวได้ยินคำตอบเช่นกัน
แครี่ไออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเอาผ้าเช็ดหน้าออก พูดอย่างติดๆขัดๆ“ใช่ พี่ฆ่าพ่อบุญธรรมเอง”
ลอร่าใจกระตุกวูบ
“ทำไม?”
“พวกเราสามคนสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ พ่อบุญธรรมเป็นคนเลี้ยงดูเราจนโต”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...