จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1444

เขาคารวะให้กับเจียงชื่อ"ไม่ทราบว่าชื่อของผู้มีพระคุณคือ?"

“เจียงชื่อ”

“ผู้มีพระคุณเจียง บุญคุณใหญ่หลวงของคุณ ชีวิตนี้ผมจะไม่มีวันลืมแน่นอน!”

เจียงชื่อโบกมือ"ไม่ต้องหรอก อย่างที่ผมพูดไว้ เรากำลังซื้อขายกัน"

หลังจากหยุดชั่วคราว เจียงชื่อพูดต่อ"ผมรักษาภรรยาของคุณ ก็เพื่อขอโทษคุณ เราไม่ควรเข้ามาในบ้านของคุณและทุบตีหมาป่าที่คุณเลี้ยงไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต ตอนนี้ เราทั้งคู่ได้เคลียร์ความคับข้องใจระหว่างกันแล้ว คุณยินดีที่จะบอกผมไหม ว่าผมสามารถไปหาเห็ดหลินจือพันปีได้จากไหน?”

หมาป่าฮูหลางตอบ"มีการเล่าขานกันว่า มีเห็ดหลินจือพันปีในภูเขาหยุนหลิง เมื่อใช้อย่างถูกต้อง สามารถทำให้คนแก่กลับมาอ่อนเยาว์ได้ ใบหน้าเด็กลง เห็ดหลินจือพันปีนี้ ได้รับการปกป้องโดยผู้พิทักษ์หยุนหลิงมาโดยตลอด และมีเพียงผู้พิทักษ์เท่านั้น ผู้นำของผู้พิทักษ์แต่ละรุ่นเท่านั้นที่รู้ว่าอยู่ไหน”

“และผู้นำของรุ่นนี้คือ ผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในเขตหยุนหลิง เว่ยจงยี่!”

"ถ้าหาเว่ยจงยี่เจอ ก็สามารถหาที่อยู่ของเห็ดหลินจือพันปีได้"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงชื่อก็รู้สึกมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ

แม้ว่าการจะได้เห็ดหลินจือมายังไกล แต่อย่างน้อย 'ตำนาน' นี้ก็ได้รับการยืนยันแล้ว เห็ดหลินจือมีอยู่จริง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

"นอกจากนี้ ... "หมาป่าฮูหลางกล่าวต่อ"ในฐานะผู้พิทักษ์หยุนหลิง เว่ยจงยี่และคนในตระกูลของเขาหลายชั่วอายุคน ได้ยึดหลักว่า การปกป้องหยุนหลิงนั้นเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของพวกเขา อย่างยาที่มีค่าเช่นเห็ดหลินจือพันปีนั้น ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมมอบให้กับบุคคลภายนอกอย่างง่ายดาย"

“ถ้าพวกคุณต้องการมันจริงๆ คาดว่าจะต้องทำอะไรบางอย่าง ถ้าผมเดาไม่ผิด เว่ยจงยี่จะขอให้พวกคุณช่วยทำสามสิ่งให้สำเร็จ นี่คือสิ่งที่บุคคลภายนอกทุกคน ที่มาขอความช่วยเหลือจากเขาต้องเจอ”

เจียงชื่อถาม"มีอะไรบ้าง?"

หมาป่าฮูหลางกล่าวว่า"ผมรู้แค่สองเรื่อง ส่วนอันสุดท้ายคืออะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ถึงตอนนั้นพวกคุณค่อยไปหาเอาเองแล้วกัน"

จากนั้น หมาป่าฮูหลางก็บอกเจียงชื่อเกี่ยวกับสองสิ่งที่เขารู้ ไม่เพียงแค่นั้น แต่ยังช่วยเจียงชื่อจัดการกับสองสิ่งนี้ให้เสร็จ

เช่นนี้ เจียงชื่อเพียงแค่ทำสิ่งสุดท้ายให้สำเร็จก็พอ