จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1449

ในตอนเช้า หลังจากเจียงชื่อและเมษทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็นั่งแท็กซี่ไปที่ประตูบ้านของเว่ยจงยี่หลังจากรายงาน ทั้งสองก็เข้าไปในห้องโถงต้อนรับพร้อมกับพ่อบ้าน

เห็นเพียงชายร่างกำยำที่มีใบหน้าเคร่งขรึมเดินมา

บุคคลนี้เป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในภูเขาผู้พิทักษ์หยุนหลิง เว่ยจงยี่!

เขาเดินมา เหลือบมองเจียงชื่อและพูดว่า"พวกคุณมาที่นี่เพื่อตามหาเห็ดหลินจือพันปีหรือ?"

เว่ยจงยี่ได้อ่านจดหมายของเมื่อวานแล้ว และเขารู้จุดประสงค์ของการมาเยี่ยมเยือนของเจียงชื่อ ดังนั้นจึงไม่พูดอะไรมาก มาถึงก็ถามให้แน่ใจ

เจียงชื่อพยักหน้าและกล่าวว่า"ใช่ครับ เพื่อนของผมถูกไฟไหม้ที่หน้า ต้องใช้เห็ดหลินจือพันปีในการรักษาเธอ ดังนั้นผมจึงมาเยี่ยมเยือนคุณเว่ย ไม่ทราบว่าเห็ดหลินจือพันปีมีอยู่จริงไหม? "

เว่ยจงยี่กล่าวด้วยความมั่นใจอย่างยิ่งว่า"เห็ดหลินจือพันปีนั้นมีอยู่จริง"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงชื่อและเมษก็มีความสุขมาก ในที่สุดก็ได้ยินสิ่งที่คู่ควรแก่การมีความสุข! พวกเขาทำงานหนักเพื่อสิ่งนี้มาเป็นเวลานาน และในที่สุดทั้งหมดที่ทำมาก็ไม่ได้สูญเปล่า

เจียงชื่อกล่าวว่า"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณเว่ยโปรดบอกราคาเราเถอะ ไม่ว่าเท่าไหร่ ผมก้ยินดีที่จะซื้อเห็ดหลินจินพันปี!"

เว่ยจงยี่ยิ้ม

เขานั่งบนเก้าอี้อย่างไม่รีบไม่ร้อน นั่งไขว่ห้างแล้วพูดว่า"เห็ดหลินจือพันปีนี้ ผมไม่ขาย"

หา?

เมษรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย“คุณเว่ยทำไมถึงไม่ขายล่ะ?”

เขาคิดว่าเห็ดหลินจือพันปีเป็นสมบัติของตระกูลเว่ยหรือมีเหตุผลพิเศษอื่นๆที่ไม่สามารถขายได้ ใครจะรู้ คำพูดของเว่ยจงยี่ทำให้เขาโล่งใจ

เว่ยจงยี่กล่าวว่า"กฎของผมคือ ตราบใดที่คุณสามารถทำสามสิ่งให้ผมได้ ผมก็จะให้เห็ดหลินจือพันปีแก่คุณ หากทำไม่ได้ ไม่ว่าคุณจะให้เงินเท่าไหร่ ก็อย่าหวังว่าจะได้มัน!"

จริงด้วย มันเหมือนกับที่หมาป่าฮูหลางพูดไม่ผิด

เมษถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่ายังมีโอกาสได้รับเห็ดหลินจือพันปี