จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1482

เจียงชื่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม"ผมทำได้เพียงสัญญาว่า ผมจะไม่ไปยั่วยุเธอก่อนแน่นอน แต่ถ้าเธอยืนกรานที่จะบีบบังคับผมไปสู่ทางตัน ผมก็ไม่ยอมเธอง่ายๆแน่นอน"

“เฮ้อ...”เจียงลี่ถอนหายใจและกล่าวว่า“ฉันไม่เคยคิดเลยจริงๆว่า พวกคุณจะมีความขัดแย้งที่มากขนาดนี้ ที่จริงแล้ว หลังจากที่เหวินหยุนจือแต่งงานกับน้องชายของฉัน เธอก็ตัดการติดต่อกับอดีตสามีและลูกของเธอแล้ว ใครจะไปคิดว่าเธอยังคงเฝ้าดูอยู่เงียบๆ”

“แต่ก็ไม่น่าแปลกหรอก ยังไงนั่นก็เป็นอดีตสามีของเธอ และลูกชายคนนั้นก็เป็นลูกแท้ๆของเธอด้วย”

“บอกตามตรงนะ เหวินหยุนจือแต่งงานกับน้องชายฉันมาหลายปี แต่ก็ยังไม่มีลูกสักที เธอคงเสียใจมาก อีกอย่าง น้องชายของฉันก็ค่อนข้างเจ้าชู้”

"ในสมัยนั้นเหวินหยุนจือหน้าตาดี จึงสามารถดึงดูดใจน้องชายของฉันไว้ได้ แต่เมื่อเธออายุมากขึ้น น้องชายของฉันก็ไม่ชอบเหวินหยุนจือแล้ว เพียงเพราะเหวินหยุนจือได้ควบคุม”ป่าสัตว์”ไว้ในกำมือ และควบคุมเศรษฐกิจของตระกูลเจียงไว้ น้องชายฉันจึงไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า”

“แต่ความสัมพันธ์ระหว่างสามีและภรรยาหมดไปอย่างสิ้นซาก ยิ่งเป็นเช่นนี้ เหวินหยุนจือยิ่งคิดถึงอดีตสามีและลูกชายของเธอ เธอจึงเกลียดคุณมากไงประธานเจียง”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ เจียงชื่อก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจเหวินหยุนจือเล็กน้อย

ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ทอดทิ้งสามีและลูกชายของตน และหนีไปกับผู้ชายอีกคน เดิมทีคิดว่าจะมีความสุข แต่ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ชายที่ตนเลือกนั้นแค่รักในความสวยของเธอ

เมื่อตัวเธอแก่ตัวลงแล้ว ก็เลิกรักและวันๆออกไปหาแต่ผู้หญิงคนอื่น

นิสัย'ผู้หญิงที่ผู้หญิ๊งผู้หญิง'ที่เอาแต่ใจอย่างเหวินหยุนจือ สิ่งที่พวกเธอทนไม่ได้ที่สุดคือการถูกทอดทิ้งและถูกเมิน เธอในตอนนี้ คงคิดถึงสองพ่อลูกตระกูลสือมาก

แต่เจียงชื่อกลับส่งสองพ่อลูกตระกูลสือนั้นเข้าคุก ดังนั้น เหวินหยุนจือจะไม่เกลียดเจียงชื่อได้อย่างไร?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงชื่อก็ไม่ไปคิดอะไรมากแล้ว