จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1489

“ช่วยฉันด้วย”เจียงลี่ตะโกนท่ามกลางสายฝน

รถจักรยานยนต์หยุดอยู่ตรงหน้าเจียงลี่ พิจิกก้าวลงจากรถ โดยถือกระบองสั้นไว้ในมือ

หากเป็นการช่วยเหลือคนโดยทั่วไป คงจะอุ้มเจียงลี่ขึ้นรถ บีบคันเร่งและพุ่งออกไปจากกลุ่ม 'หมาป่า'แต่พิจิกไม่ได้ทำเช่นนั้น

เขาเลือกที่จะเดินไปทางฝูงหมาป่า

จับกระบองสั้นในมือของเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ และด้วยเสียงดังปัง พิจิกก็ออกแรงภายใต้ฝ่าเท้าของเขา และกระโดดเข้าไปในท่ามกลางกลุ่มคู่ต่อสู้ทันที

เย็นชา หยิ่งผยอง ดื้อรั้น

ไม้ของพิจิกทุบลงไปตรงไหล่ของหนึ่งในนั้นโดยตรง และไหล่ก็หักในทันที จากนั้น ไม้ก็ทุบไปที่ขาของเขาด้วยความเร็วสูง และกระดูกขาก็หักทันที

กระบองสั้นของพิจิกนั้นทรงพลังมาก และทุกๆการโจมตีนั้นอันตรายถึงชีวิต

กลุ่มหมาป่าก็ไม่ใช่ย่อย พุ่งเข้ามาพร้อมกัน และแทงพิจิกด้วยมีดคม

คอ ข้างๆหน้าผาก หัวใจ การแทงทุกครั้งเป็นอันตรายถึงชีวิต

แต่ความเร็วของพิจิกนั้นสุดยอดกว่า เขาสามารถหลบการแทงทุกครั้งได้อย่างสมบูรณ์ ฝนกำลังตก และแท่งเหล็กก็ทุบตีพวกหมาป่าอย่างต่อเนื่อง

หนึ่งต่อสิบ ไม่มีใครสู้ได้เลย

ในที่สุด ฝูงหมาป่าก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ สู้ต่อไปแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว เพราะจะถูกพิจิกบดขยี้!

พวกเขาประมาทแล้ว

เดิมที ยังคิดว่าคนจำนวนมากรังแกคนน้อย และยังมั่นใจในทักษะของตัวเอง คิดว่าสามารถฆ่าพิจิกได้อย่างง่ายดาย

หลังจากต่อสู้กันแล้วจึงพบว่า ไม่เพียงแต่ไม่สามารถฆ่าพิจิกได้ แต่ฝ่ายตนเองเกือบจะถูกกำจัด

นี่คือความแตกต่างของความแข็งแกร่ง

ในฐานะนักฆ่าเหมือนกัน หมาป่าเหล่านี้รู้ถึงพลังของพิจิก หากยังคงต่อสู้ต่อไปพวกเขาจะพ่ายแพ้แน่นอน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อทำภารกิจให้เสร็จ หากภารกิจไม่สำเสร็จ พวกเขาก็กลับไปไม่ได้!

“ช่างเถอะ ทำภารกิจให้สำเร็จ”ผู้นำหมาป่าออกคำสั่ง