จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1534

วันรุ่งขึ้น ก็เป็นไปอย่างที่ถานกั๋วต้งคาดไว้ ข่าวใหญ่ของทุกสื่อลงข่าว ‘ถล่ม’ บ้านตระกูลถาน

บ้านตระกูลถาน มีความรู้สึกเหมือนกับโอนเอนกลางพายุฝน

เขาได้เห็นถานหย่งเซิ่งเปิดแถลงข่าวสื่อมวลชนด้วยตัวเอง ใช้ท่าทีน้ำเสียงที่สุดแสน ‘จริงใจ’ ขอโทษต่อประชาชนอย่าง‘นอบน้อม’ ในวงกว้าง ให้การรับประกันแล้วรับประกันอีก

ถานกั๋วต้งให้รู้สึกเป็นที่น่าขบขันนัก

นายเฒ่าเฮงซวยนี่ ในใจนั้นยินดีอยู่บานเบอะ กลับแสดงออกให้เห็นได้ถึงความสุดแสนเสียใจสิ้นหวัง

ฝีมือการแสดงนั้นพูดไม่ถูกจริง ๆ

“สุดยอด”

ถานกั๋วต้งนั่งกินอาหารเช้าต่อ ใจก็ยังครุ่นคิดอยู่ หลังจากนี้ไปจะสู้กับจิ้งจอกเฒ่านี้ยังไงต่อ

หารู้ไม่ว่า ที่เขาคิดอยู่ว่าหลังจากนี้ แต่ที่จิ้งจอกเฒ่าคิดอยู่คือ ‘ขณะนี้’

ในความคิดของถานหย่งเซิ่งนั้น ถานกั๋วต้งไม่มี ‘หลังจากนี้’ อีกแล้ว

ในเวลาเดียวกันนี้ ที่อาคารสำนักงานบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ ภายในห้องทำงานประธาน พวกเจียงชื่อก็กำลังนั่งดูข่าวเช้ากัน ดูการเปิดแถลงข่าวของถานหย่งเซิ่ง ประกาศขอโทษอย่างจริงใจกับประชาชนในวงกว้าง

เหมียวถงหัวเราะเหอ ๆ อย่างสุขใจพูดว่า “ฮึ สมน้ำหน้า！ท่านประธานเจียง ศึกครั้งนี้พวกเราชนะมาอย่างสวยงาม ช่างสะใจจริง ๆ ”

เมษกับกุมภ์ต่างก็ดีใจกัน

แต่เจียงชื่อไม่ใช่

บนใบหน้าของเขาไม่มีริ้วรอยของการยิ้มแต่อย่างใด ยังคงความสงบเยือกเย็น

กุมภ์ก็ให้รู้สึกข้องใจ ถามไปว่า “ท่านผู้บัญชาการ ท่านมีกังวลอะไรอยู่หรือ？”

ยังไงกุมภ์ก็ยังเข้าใจเจียงชื่อดี

เป็นดังนั้นจริง ๆ

เจียงชื่อพูดขึ้นว่า “จัดการกับจื้อเกิง กรุีปไปแล้ว สมควรแก่การดีใจจริงหรือ？”

“ถ้าเกิดว่า..........”

เจียงชื่อหยุดชะงักครู่หนึ่ง พูดเรื่องที่ทำให้ทุกคนต้องหนาวเข้าไปกับลมหายใจเรื่องหนึ่ง

“ถ้าหากว่า เป็นการตั้งใจเปิดช่องโหว่ให้พวกเรา ไม่ใช่ว่าเราไปตัด ‘ปอด’ ของเขานะ แต่เป็นว่าเขามาจับมือของเรา ไปช่วยตัด ‘ปอด’ ให้เขา แล้วนั่นจะเป็นยังไง？”

และเช่นเดียวกันก็จะทำเป็นคนโผงผางไม่ได้

หลังจากนิ่งสงบยาวนานไปถึงครึ่งชั่วโมง เจียงชื่อจึงได้เอ่ยปากขึ้นมาว่า “ไม่ถอย กลับรุก”

เมษกับกุมภ์ต่างก็ไม่เข้าใจ

“ท่านผบ. หมายความว่ายังไงนี่？”

เจียงชื่อจึงได้แจงว่า “คิดไปในด้านเลวร้ายที่สุด ถานกั๋วต้งกับถานหย่งเซิ่งลงทุนเสียสละขนาดนี้ ไม่ใช่หรือที่คิดจะมอมเมาให้พวกเราหลง แล้วหาช่องทางรับข่าวข้อมูลของพวกเรา แล้วตลบมากวาดล้างพวกเราไม่ใช่หรือ？”

“พวกเราจะไม่ให้โอกาสกับเวลาให้พวกมัน ลุยรุกขุน！”

เจียงชื่อแค่นหัวเราะเสียงเยือก พูดว่า “คราวนี้ พวกเราจะเล่นแบบคนพาลสาดโคลน เรื่อง ‘มารยาทสุภาพชน’ ไม่เอาแล้ว ฉันไม่เพียงแต่จะเอาหนังสือแจ้งเจตจำนงหนึ่งใบ ฉันยังจะเอาอีกสอง อีกสาม อีกไปเรื่อย ๆ จนให้บ้านตระกูลถานหนาวกันไปหมดค่อยว่ากัน”

ฟังมาถึงนี่ แต่ละคนสะใจกัน

เมษยกนิ้วโป้งให้ “ท่านผบ. งานนี้ฉันขอสนับสนุนท่าน ลักษณะอาจดูน่าละอายหน่อย แต่ใช้ได้นะ！”

มองดูแล้ว นี่เป็นเรื่องการเสี่ยง เป็นเกมรุกแทนที่จะถอย

แต่รากแห่งเภทภัย กำลังถูกฝังปลูกลงไปอย่างไม่รู้ตัวแล้ว