จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 19

บทที่ 19 ผู้อำนวยการยังต้องฟังผม!

จำนวนที่มาก จึงง่ายที่จะหวาดกลัว!

รถลินคอล์นหนึ่งร้อยคัน ทหารที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีสามสี่ร้อยกว่านาย เหอเย่าหลงตัวเล็ก ๆ จะสามารถก่อเรื่องขึ้นได้อย่างไร?

พวกที่ได้ผลประโยชน์จากเหอเย่าหลง เพียงแค่ปรายตามองอันธพาลพวกนี้ที่ติดตามมาเพื่อ ‘ก่อเรื่อง’ คนพวกนี้ก็รีบร้อนทิ้งอาวุธในมือลง ใครก็ไม่กล้าขยับ

“ถ้าอย่างนั้น เถ้าแก่เหอ ที่บ้านของผมมีปัญหาต้องขอตัวก่อน”

“ผมปวดท้องนิดหน่อย เดี๋ยวกลับมา”

“เถ้าแก่เหอ ไว้คราวหน้าพวกเราค่อยคุยกันนะ”

อันธพาลเหล่านี้แต่เดิมแล้วก็เป็นพวกเสเพล เพียงแค่เห็นเจียงชื่อพาทหารร่างกายแข็งแกร่งมานับร้อยนาย ก็ตกใจจนวิ่งหนีหมดแล้ว ไม่ได้สนใจความเป็นตายของเหอเย่าหลงอยู่แล้ว

ท้ายที่สุด เหอเย่าหลงและเหอเจียหมิง สองลุงหลานก็ถูกทิ้งไว้ที่นี่

เจียงชื่อถามอย่างเย็นชา “เหอเย่าหลง ผมจะให้โอกาสคุณชดใช้ความผิด แต่คุณกลับไม่รู้จักถนอมมันไว้”

เหอเย่าหลงกัดฟัน ลุกขึ้นยืน

เขาหัวเราะแล้วพูด “เจียงชื่อ คุณมีคนเยอะแล้วอย่างไร? ที่นี่ไม่ใช่เวสเตอร์แลนด์ นี่คือซูหัง! อีกอย่างผมได้รับคำแนะนำในการรื้อถอนมาจากกรมโยธาธิการและผังเมือง ผมเป็นฝ่ายที่ชอบด้วยกฎหมาย คุณขัดขวางผม ถือว่าเป็นศัตรูกับสำนักงานเมือง ระวังคุณจะโดนจับเข้าคุก!”

“นายกล้า!” เทียนผิงก้าวขึ้นมาด้านหน้า กำคอเสื้อของเหอเย่าหลงแน่น ดึงเขาขึ้นมา “ผมเห็นคุณมานานแล้วสุนัขตัวนี้มองแล้วไม่สบายตายิ่ง ยังกล้าพูดจาไร้สาระได้เต็มปาก ดูสิว่าบิดาคนนี้จะตบคุณให้ตาย”

ในเวลานี้เอง

“ปล่อยมือ!” เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากที่ที่ไม่ห่างไกลนัก

รถสีฟ้าคันเล็กค่อย ๆ ขับเข้ามา จอดในบริเวณที่ว่าง ประตูรถเปิดออก ชายหัวล้านคนหนึ่งเดินออกมา

เขาคือเลขานุการของผู้อำนวยการสำนักงานกรมโยธาธิการและผังเมือง——หวางหมินไหล

เหอเย่าหลงซาบซึ้งจนแทบจะร้องไห้ออกมา ผลักเทียนผิงออก ลากขาวิ่งไปอยู่ข้าง ๆ หวางหมินไหล

“เลขาหวางคุณมาแล้ว คนเหล่านี้ไม่เคารพกฎหมาย รวมตัวขัดขวาง รบกวนการดำเนินงานรื้อถอนของพวกผม เลขาหวาง คุณต้องรับผิดชอบแทนผมนะครับ”

“หึ เรื่องแค่นี้?”

หวางหมินไหลลูบพุงของเขาแล้วเดินไปหน้าเจียงชื่อ “คุณคือเจียงชื่อ?”

“ใช่?”

“คนเหล่านี้เป็นคุณที่เรียกมาหรือครับ?”

“ใช่”

“เหอะ ๆ ดีที่คุณกล้ายอมรับ คุณรู้ไหมครับว่าการรวมตัวกันขัดขวาง รบกวนกฎหมายเป็นความผิดมากขนาดไหน?”

เจียงชื่อพูดอย่างเย็นชา “ผมเพียงแค่จัดงานวันเกิดให้น้องชายที่เสียชีวิตไปแล้ว ทำให้เขาอย่างเหมาะสม นี่ถือเป็นการรวมตัวด้วยหรือ?”

“แน่นอนว่าใช่!” หวางหมินไหลชี้นิ้วไปบริเวณใกล้ ๆ “ที่นี่ล้วนเป็นพื้นที่รื้อถอนปรับปรุงทั้งหมด ถูกห้ามไว้แล้ว พวกคุณช่วยพาคนเข้ามาเป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องรบกวนการทำการรื้อถอนของพนักงาน ผมสามารถเรียกคนมาจับพวกคุณไปในตอนนี้ได้เลย”

เจียงชื่อหัวเราะ

“พื้นที่ทำการรื้อถอนปรับปรุง? เท่าที่ผมทราบ ที่จริงบริเวณนี้ไม่อยู่ในขอบเขตการรื้อถอน เป็นคุณที่เพิ่มเข้าไปเองโดยพลการ”

“อีกอย่างเหอเย่าหลงเองก็ไม่ใช่คนของกรมโยธาธิการและผังเมือง เขามีคุณสมบัติอะไรในการรับช่วงต่องานรื้อถอนปรับปรุง?”

หวางหมินไหลควบคุมสีหน้าไม่ได้อีกต่อไป

“คุณกล้าที่จะเถียงผู้อาวุโสหรือ?”

“อยู่ในขอบเขตการปรับปรุงหรือไม่ขึ้นอยู่กับผม จะให้ใครรับช่วงต่อก็ขึ้นอยู่กับผม”

“ผมบอกว่าตรงไหนสามารถรื้อได้ ตรงนั้นก็ต้องรื้อได้ ผมบอกให้ใครรับช่วงต่อ คนนั้นก็รับช่วงต่อได้ ฟังเข้าใจแล้วใช่ไหม?”

เจียงชื่อยิ้มเย็น “หวางหมินไหล คุณช่างมีอำนาจยิ่งใหญ่จริง! แต่คุณก็เป็นแค่เลขานุการของผู้อำนวยการ เดิมทีแล้วไม่มีสิทธิ์อะไรเลย คุณเอาอำนาจนั้นมาจากไหน? แล้ววางแผนจะทำอะไร?”

“ฮาฮาฮาฮา” หวางหมินไหลเงยหน้าขึ้นชื่นชม “คุณไม่เข้าใจ ในกรมโยธาธิการและผังเมือง เป็นผมหวางหมินไหลที่ตัดสินใจ!”