จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 196

กลางคืนสี่ทุ่มกว่าๆ เจียงชื่อถึงจะกลับมาที่บ้าน

เมื่อกลับมาถึง ก็เห็นติงฉี่ซาน ผู้ที่เป็นพ่อตานั่งอยู่ที่โซฟาดูโทรทัศน์อยู่ ตาทั้งสองจ้องมองอย่างกลมโต ในบางครั้ง เขาก็เคลื่อนไหวอย่างไร้เดียงสา ซึ่งนั่นดูตลกเป็นอย่างมาก

เจียงชื่อเดินมาที่ด้านข้างของติงเมิ่งเหยนอย่างสงสัยและถามว่า “พ่อเป็นอะไรครับ？ทำไมเหมือนเด็กแบบนี้ล่ะ”

“ไม่รู้เหรอ？”

“ไม่รู้ครับ”

ติ่งเมิ่งเหยนชี้ไปที่โทรทัศน์แล้วพูดว่า “ช่วงสองวันนี้มีละครที่หลิงเหยาแสดง ชื่อ 《คุณพ่อ สวัสดี》เรื่องราวมันประมาณว่าเป็นครอบครัวที่มีลูกชายสองสามคนที่ดื้อรั้น ที่พอโตขึ้นก็กลับมาคืนดีกับพ่อน่ะ เนื้อเรื่องให้อภัยอะไรแบบนี้ พ่อเขาชอบน่ะ โดยเฉพาะนักแสดงที่ชื่อหลิงเหยานี่ พ่อเขาชอบมากเลยล่ะ บอกว่าแบบนี้ถึงจะเป็นมาตรฐานของลูกสะใภ้ที่ดี เนี่ย หลงเสน่ห์เธอมาสองวันได้ละ”

เจียงชื่อแอบมีความสุขในใจ

ล่าสุดทางบริษัทได้ออกละครเรื่องใหม่ แต่ไม่คิดว่ากระแสตอบรับจะดีขนาดนี้

เขาจึงถามอีกครั้งว่า “หลิงเหยาดังมากเลยเหรอครับ？”

ติงเมิ่งเหยนกลอกตามองบน “ไร้สาระน่า ตอนนี้เธอเป็นนักแสดงผู้หญิงคนโปรดของคนสามชั่วอายุคนเลยนะ คนหนุ่มสาวก็อยากจะหาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นภรรยา ส่วนคนแก่ก็ต้องการหาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นลูกสะใภ้ มีชื่อเสียงจนไม่รู้จะมียังไงแล้วเนี่ย”นายไม่รู้งั้นเหรอ?ยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอ？”

เจียงชื่อนั้นกระอักกระอ่วน เหตุผลว่าเขานั้นอยู่กับหลิงเหยาทุกวัน ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเธอมีชื่อเสียงมากขนาดนี้

เขามีความสุขแทนหลิงเหยาจริงๆ

นี่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี เพียงแค่ทำให้ภาพลักษณ์นี้นั้นมั่นคง หลิงเหยาจะเป็นศิลปินหญิงแนวหน้าในอนาคต เงิน ชื่อเสียง และสถานะของเธอจะดีขึ้นอย่างมาก

ติงฉี่ซานยิ่งดูก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น และพูดอย่างร่าเริงว่า “โอ้ มันจะดีแค่ไหน ถ้าฉันมีลูกสาวแบบนี้”

ติงเมิ่งเหยนขมวดคิ้ว “เหอะ！”

ในชั่วพริบตา เธอมองกลับมาเห็นเส้นผมบนไหล่ของเจียงชื่อ จู่ๆก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา หยิบผมขึ้นมาด้วยสองนิ้ว พร้อมกับถามอย่างเย็นชาว่า “พูดความจริงมา นี่ผมใคร？”

เจียงชื่อตกตะลึง