จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 231

‘ชื่อ ขอโทษ ผมเกรงว่าจะทนรอวันที่คุณกลับไปที่เวสเตอร์แลนด์ไม่ไหว ผมต้องขอโทษคุณ ณ ที่นี้ แต่คนเรามีทั้งทุกข์สุขพบปะและจากกัน พระจันทร์มีทั้งสว่างและอับแสง มีทั้งกลมมีทั้งเสี้ยว นี่คือฟ้าลิขิต มนุษย์ไม่สามารถฝ่าฝืนได้ ผมรู้ว่าผมมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ทั้งนี้ผมหวังว่าคุณจะช่วยเหลือผมสักเรื่องหนึ่ง’

‘《เข็มชี่แปดทิศ》 ผมทำสุดความสามารถเพื่อสร้างหนังสือการแพทย์นี้ออกมา ผมไม่อยากให้มันถูกฝัง หลังจากผมตายแล้ว หวังว่าคุณจะนำมันฝากไว้ให้กับคนในครอบครัวของผม ส่งเสริมให้เจริญรุ่งเรือง’

'อีกเรื่องหนึ่ง หลังจากที่ผมทดลองยาสิบวิธี ในที่สุดก็พบวิธีที่สามารถรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลผมให้หายขาดได้ ผมไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเผยวิธีนี้แล้ว ผมหวังว่าคุณคงสามารถเอาวิธีนี้ส่งถึงมือคนในครอบครัวผม มีวิธีนี้แล้วคนในครอบครัวผมก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับโรคนี้อีกต่อไป’

'วิธีนี้ผมบันทึกไว้ในหน้าบทท้ายของ《เข็มชี่แปดทิศ》ให้รู้ไว้'

'สุดท้าย ชื่อ ผมยังอยากบอกกับคุณว่าขอโทษ พวกเราเคยนัดหมายกันว่าจะเห็นวันที่สันติภาพมาถึงด้วยกัน ผมไม่ได้เห็นแล้ว แต่คุณต้องช่วยผมทำให้ความหวังนี้สำเร็จนะ ’

'ลาก่อน ชื่อ ลาก่อน เวสเตอร์แลนด์’

'ผมรักพวกคุณ ’

หลังจากอ่านจดหมายจบแล้ว ในใจเจียงชื่อยิ่งรู้สึกทรมาน

เขาถอนหายใจยาว ก้มศีรษะมองหนังสือเล่มนั้นที่อยู่ในกล่อง ก็คือ《เข็มชี่แปดทิศ》

นี่คือซินฉีใช้ทั้งชีวิตเพื่อสร้างวิธีทางการแพทย์ออกมา และเป็นสมบัติของโลกการแพทย์ นอกจากนี้ยังมีวิธีการแก้ไขโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซิน

นั่นคือวิธีที่ซินฉีใช้ชีวิต 'แลก' มา

เจียงชื่อลูบ《เข็มชี่แปดทิศ》เบาๆ ความรู้สึกที่ระลึกถึงเพื่อนร่วมรบยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจอย่างหนัก

“สืบดูครอบครัวซินฉียังมีใครบ้าง?”