จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 234

คำพูดเดียวของเจียงชื่อเกือบทำให้ซินยุ่นอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธ

“ไม่เข้าใจทักษะทางการแพทย์? ไม่เข้าใจทักษะทางการแพทย์แล้วคุณมาที่นี่ทำอะไร?”

"มาชมวิวทิวทัศน์หรอ!"

เจียงชื่อได้สติว่าคำพูดนั้นไม่ถูก รีบอธิบายว่า "เอ่อ ที่จริงแล้วความตั้งใจเดิมของผมคือ ที่ผมมีวิธีการหนึ่งที่สามารถรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลคุณได้ ตั้งใจจะมอบให้คุณ..."

ไม่รอให้อธิบายจบ สือเหวินปิ่งที่อยู่ข้างๆ เขาส่ายศีรษะเล็กน้อย

"หุบปาก!"

เจียงชื่อชะงัก หันศีรษะมองสือเหวินปิ่ง

เห็นแต่สือเหวินปิ่งจัดเสื้อผ้าของเขา และพูดอย่างชอบธรรมว่า "ตั้งแต่แรก ผมรู้สึกว่าคุณไม่น่าไว้วางใจ สุดท้าย คุณก็เปิดเผยข้อมูลของคุณทันทีที่คุณอ้าปาก"

“คุณไม่ใช่คนที่สืบทอดวิชาจากครอบครัวทางการแพทย์ และไม่เคยเรียนในโรงเรียนแพทย์มืออาชีพ คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการแพทย์เลย แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาวิพากษ์วิจารณ์ที่นี่?”

“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณมีวิธีรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซิน?”

“เหอๆ คำพูดของคุณทำให้คนขำจนฟันร่วงรู้ไหม? คนที่ไม่ชำนาญไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับการแพทย์ ยังอ้างว่าสามารถรักษาโรคเรื้อรังที่วงการแพทย์ร้อยปียังหมดหนทาง คุณดูถูกใคร?”

สือเหวินปิ่งถอนหายใจ “โทษที่ผมละลาบละล้วงนะ ซินยุ่น ผมรู้สึกว่าท่านเพื่อรักษาพ่อแล้ว เสนอเงื่อนไขที่น่าดึงดูดคนเกินไป ถึงได้ดึงดูดแมลงวันประเภทนี้มา เห้อ…”

ซินยุ่นสีหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ

แต่ว่าสิ่งที่เธอสนใจมากกว่าตอนนี้คือวิธีการรักษาพ่อ ดังนั้นเธอไม่ได้ไปสนใจเจียงชื่อ แต่ถามสือเหวินปิ่งว่า “คุณสือ ท่านก็ไม่ต้องแนะนำ ลูกชายคนโตของประธานสมาคมการแพทย์ เป็นที่รู้จักกว้างไกล ไม่มีใครไม่รู้ ในเมื่อคุณมาแล้ว ฉันเชื่อว่าคุณต้องทำเซอร์ไพรส์ให้ฉันแน่ๆ”

"แน่นอน"

สือเหวินปิ่งเหลือบมองเจียงชื่อ “ผมแตกต่างจากบางคนที่ไม่มีการศึกษาไม่มีความชำนาญ และจะปล่อยธนูโดยไม่มีเป้า ซินยุ่น ที่จริงแล้วเท่าที่ผมรู้ โรคทางพันธุกรรมของตระกูลท่านเป็น ‘โรคหนาว’ ที่หายาก ตามหลักเหตุผลที่ไม่ถูกกันแล้ว ผมได้วิจัยยาออกมาชุดหนึ่ง 'ไฟรักษา' ที่ทรงพลังอย่างยิ่ง...”